Keerpunt
Het was weer zover in de afgelopen week, de omslag van de zomer naar de herfst. Voor mij “traditioneel” het moment om in het veld te gaan speuren naar doortrekkers, vogels die in de winter naar het zuiden trekken en in de velden in “mijn fotojachtgebied” even een tussenstop maken om bij te eten en op krachten te komen. Ik ben begonnen in de buurt van de N381 waar je af en toen een “kunstboom” zoals onderstaande kunt aantreffen. Bij de aanleg van het nieuwe deel van die weg werden boomsingels doorsneden en om vleermuizen te helpen toch de oversteek over de weg zonder problemen te maken heeft men hier en daar in de middenberm kunstbomen van cor-ten staal geplaatst. Ook al zou je niet weten wat die dingen betekenen dan kun je aan de uitgesneden vorm nog steeds zien waarvoor deze objecten bedoeld zijn. Volgens de pijl moeten de vleermuizen er overheen vliegen, denk ik, maar dat deden ze toch al wel.
kunstboom
Met de doortrekkers wilde het niet lukken, ze waren er niet. Maar er werd me wel een mooi Hollands plaatje voorgeschoteld met koeien in de wei, een blauwe lucht, een molen en een kerktoren. Veel Hollandser kun je het niet krijgen. Met zo’n uitzicht denk je dat het nog volop zomer is.
weidelandschap met koeien
Bij het parkeerplaatsje van het Diakonievene dacht ik enkel om te keren en naar huis naar de koffie te rijden. Maar na een blik over het toegangshek besloot ik toch even binnen de afrastering te kijken. Op de foto hieronder zie je linksonder nog net de schaduw van het toegangshek. rechtsonder op de foto, vlak achter de afrastering, stond de eerste parasolzwam. Verderop stonden er nog veel meer.
Diakonievene
Ik had geen macrolens bij me en had trek in koffie en ben daardoor nauwelijks het terrein op geweest maar kon toch de volgende parasolzwammen al weer vastleggen. Als “eitje”,
parasolzwam
als geschubd “eitje”
parasolzwam
en van onderen waardoor die bekende losse ring en de vele plaatjes zichtbaar worden.
Grote parasolzwam
Bovenop een uitgespreide hoed zat een heidelibel te zonnen.
Grote parasolzwam met heidelibel
Het was de week van de overgang waardoor nu de nachtperiode weer langer is dan de daglichtperiode. Op de dag dat ik voor deze foto’s onderweg was leek het nog zomer, de rest van de week was het herfst. Dat past precies.
Verrassing bij de Diakonievene
Ik liep een rondje Diakonievene, een natuurgebied onder Nijeberkoop. Al gauw werd achter me de vraag gesteld: “Wat doet U daar?” want van afstand leek het net alsof ik een grote boodschap aan het afleveren was in het lange gras. Maar nee, ik was gras aan het plukken, want als je een Grote parasolzwam wilt fotograferen moet de lange steel toch wel een beetje duidelijk in beeld komen. Dat moet wel voorzichtig gebeuren want deze paddestoel is broos en instabiel, zeker door die grote hoed. De meeste van deze soort die ik vond hadden hun hoed nog niet helemaal uitgespreid.
Grote parasolzwam
Kenmerkend zijn die bruine vlokken op de hoed, de beharing daarop en de losse ring rondom de steel
Grote parasolzwam
Aan de onderkant van de hoed zie je de grote plaatjes.
Grote parasolzwam
Het mooist toonden deze tweeling zich, alles was zichtbaar, plaatjes, losse ring, vlokken, beharing en een lange steel.
Grote parasolzwam
Maar dat was nog niet alles wat me opviel tijdens deze wandeling. Iemand had een partij appels in het gebied gedumpt. Die hadden zich zodanig ver ontwikkeld dat je ze van enige afstand kon ruiken, ofwel ze waren al behoorlijk rot. Daarmee waren ze aantrekkelijk voor insecten. Maar er waren weinig soorten insecten zichtbaar, eigenlijk maar één soort, de Hoornaar. Zij zullen de andere insecten wel op afstand hebben gehouden. Tientallen kropen er rond, vooral op de meest vergane appels.
Hoornaar
Ik heb nog nooit zoveel Hoornaars bij elkaar gezien, wat me overigens wel voorzichtig maakte. Als je er eentje op z’n tenen trapt heb je kans dat de hele familie wraak komt nemen en daaraan had ik geen behoefte.
Hoornaar
Dus heb ik er slechts een paar, die zich aan de rand bevonden, uitgepikt. Weer eens wat anders deze wandeling, de parasolzwammen had ik verwacht maar die Hoornaars kwamen er als een verrassing bij.
Grote parasolzwam
Na de kleine larve van gisteren vandaag een reus. Onder de paddestoelen dan wel te verstaan, de Grote Parasolzwam. De zwam begint als een bolletje, waarbij de hoed nog met een ring aan de steel vast zit. De schubben op de hoed zijn al wel goed zichtbaar
Grote parasolzwam
Daarna spreidt de hoed, met bobbel, zich uit en deze kan wel een diameter van dertig centimeter hebben.
Grote parasolzwam
Aan de steel met een kenmerkend zigzagpatroon blijft de losse ring achter. ’t Is overigens ook een mooi verstop-plaatsje daar onder die hoed.
Grote parasolzwam
Vervolgens spreidt de hoed zich helemaal vlak uit, de beste stand voor de zwam om zijn sporen los te laten. De plaatjes aan de onderkant zijn nu heel goed zichtbaar.
Grote parasolzwam
Om tenslotte te vergaan naar een bruine hoeveelheid prut. Zover waren deze zwammen nog niet. Het zijn geen typische herfstpaddestoelen, ik heb ze ook wel begin augustus gezien. Maar indrukwekkend zijn ze wel met hun grote hoeden. De foto’s zijn overigens gemaakt met een telefoontje, ik had geen zin om tussen de koeienvlaaien in het lange gras te gaan liggen.
GEERT SINES 
Recente reacties