Eerste vuurjuffer
Op een rustige dag naar het Wijnjeterperschar, dat leek me een goed idee. Het was er inderdaad rustig, maar minder rustig dan normaal. Dan was ik er soms uren lang alleen en kwam niemand tegen. Dat was nu anders, in totaal ben ik in een uurtje tijd langs 9 mensen gelopen, enkele stelletjes en een drietal wandeljuffers. Nou ……, daar dan maar met een grote boog eromheen. Het doel was om eens te kijken of de “Heiderinkelbel” (Heidekartelblad) al was ontloken. Nee dus, nog niets. Ook nog geen enkele orchidee te zien. Dus ben ik doorgelopen richting de vennen aan de zuidkant van de vroegere weg. In de heide was het nog een dorre boel. Op de achtergrond komen wel de eerste verse bladeren in beeld.
Wijnjeterperschar
Rondom de vennen was het ook nog in hoofdzaak dor en geel, met hier en daar een struikje dat bladeren begon te zetten.
dobbe in Wijnjeterperschar
In het zonnetje was het lekker warm en ik besloot op het daar aanwezige bankje van de warmte te genieten en vitaminen op te doen. Plotseling viel er een juffer uit de lucht, een Vuurjuffer en ze plofte naast me neer op de bank. Dit was voor mij de eerste juffer in dit seizoen. Om deze juffer loop ik echter niet met een grote boog heen.
Vuurjuffer
Ze had niet het fotografisch mooiste plekje opgezocht, maar ik moest het er mee doen.
Vuurjuffer (detail)
Het is een erg vers exemplaar, ze was nog lang niet op kleur, ook de pterostigma’s (vlekjes in de vleugels) waren nog wit en er hingen zelfs nog wat draden van de larvehuid waaruit ze gekropen was aan haar lijf. Verser krijg je ze bijna niet te zien. Ik heb deze foto’s van redelijk ver gemaakt en toen ik wat dichterbij wilde komen met de lens nam ze afscheid. Maakt niet uit, ik hoop dat er nog vele juffers zullen volgen dit seizoen.
Uitgeslopen smaragdlibel
Een week geleden liep ik op de Kapellepôle toen er vlak bij me een Smaragdlibel aan een halm ging hangen. Van de grotere libellen zijn dit meestal de eersten die je al vliegend tegenkomt.
Smaragdlibel
De bovenstaande is nog vrij vers, de kopergroene kleur is wel zichtbaar, maar de ogen zijn nog bruin. Het exemplaar hieronder is ietsje verder in z’n ontwikkeling. Bij deze verkleuren z’n ogen al iets naar groen. Het zijn beide mannetjes, ze hebben een ingesnoerde taille. Bij de vrouwtjes is die ingesnoerde taille afwezig.
Smaragdlibel
Eigenlijk volg ik vandaag de omgekeerde volgorde. Want daarvoor was ik al in het Wijnjeterperschar geweest. Bij een ven hing daar aan een dode boom een pas uitgeslopen Smaragdlibel.
uitgeslopen Smaragdlibel
De larven van libellen leven twee jaar onder water, waar ze zich gedragen als geduchte rovers. Tegen de tijd dat het water warm genoeg wordt klimt die larve uit het water. Omdat er momenteel nauwelijks nog begroeiing bij de vennen in It Skar staat was deze larve hoog in de boom geklommen. Dan begint het proces waarbij er een complete libel uit die larvehuid klautert. De vleugels en het achterlijf worden opgepomt. In die tijd is de verse libel bijzonder kwetsbaar, ze kan nog niet vliegen. Dan begint ook de eerste kleur te komen. Ik heb er wel eens een paar uur naar zitten kijken, het proces verloopt vrij langzaam …. totdat opeens …… de libel wegvliegt.
uitgeslopen Smaragdlibel
Zover was deze nog niet en om een paar uur bij een boom te staan posten, dat ging me net te ver.
uitgeslopen Smaragdlibel
Wat resteert nadat de libel is weggevlogen is een lege huls, de larvehuid. Welk een transformatie, van een kruipend en zwemmend roofdier naar een vliegend roofdier binnen een paar uur.
Verse juffer
Het is weer zover. Je loopt door een natuurgebied en er vliegen libellen en juffers om je heen. Nog niet heel veel, maar ze zijn er weer. Zo kreeg ik afgelopen dinsdag de eerste libel voor de lens. Een Smaragdlibel, die overigens niet zo heel erg happig was om van dichtbij bekeken te worden. Dus moest de telelens eraan te pas komen.
Smaragdlibel
De zon schitterde in zijn nog verse vleugels. Dit is een hij, dat kun je zien aan de insnoering (taille) in het bovenste deel van het achterlijf.
Smaragdlibel
Iets anders was het met een compleet vers juffertje. Die was nog zo vers dat hij nog niet vliegen kon en eerst nog moest drogen en een beetje op kleur komen. Vlak boven deze juffer hing de larvehuid waar hij net uit geslopen was. Als larve leven deze juffers langere tijd in meestal ondiep water. Het vennetje op de Merskenheide is dus voor juffers heel geschikt. Als de tijd daar is klimt de larve uit het water omhoog langs een stengel. Dan kruipt een nieuwe juffer (overigens ook een libel) uit die larvehuid. De larvehuid blijft als leeg omhulsel achter, waait meestal weg of zoiets.
Pas uitgeslopen juffer
Wat dit er voor eentje is kan ik op dit moment niet met zekerheid zeggen, misschien een Vuurjuffer. Bovendien is het achterlijf nu nog korter dan de vleugels. Dat achterlijf moet hij nog wat verder “oppompen” zodat het langer wordt.
Pas uitgeslopen juffer
In deze toestand, nog nat en nog niet volledig ontwikkeld, zijn ze erg kwetsbaar. Als ze eenmaal vliegen worden ook dit kleine rovers die menig vliegje verschalken.
GEERT SINES 
Recente reacties