Dreigende wolken, maar met lammetjes
Het is maar goed dat ik vorige week wat extra foto’s had gemaakt want in de afgelopen week wilde het niet echt lukken. Het was waarschijnlijk de donkerste week tot nu toe in dit jaar. Maar een week eerder reed ik door het landschap en zag dat er zich in de verte een forse regenwolk aan het ontwikkelen was.
Bovenaan de wolk ontwikkelde zich een soort van coronakapsel. Hoe deze wolkensoort precies heet weet ik niet, wel is te zien dat het aan de linkerkant op de foto aardedonker werd. Dat heb ik gemerkt, binnen 5 minuten regende het pijpenstelen, de bocht linksaf bracht me precies onder de wolk.
Maar net zo snel als de regenwolk kwam was hij ook weer verdwenen. Ik ben doorgereden en een paar kilometer verderop had het zelfs niet geregend. Daar liepen een heleboel lammetjes in het veld.
Niet meer piepjong, ze zullen de eerste weken wel in een stal hebben verbleven en konden nu naar buiten. Moe schaap hield de boel wel goed in de gaten. Altijd leuk, die dartelende lammetjes. Zeker als het de eersten zijn die in een nieuw jaar tevoorschijn komen.
De ene na de andere bui kwam echter langs. Bij eentje lukte het om een jakobsladder vast te leggen. Jakobsladder, dat is de naam die ik al jarenlang gebruik voor lichtstralen van boven naar beneden. Anderen noemen dit een zonneharp. Als de stralen van beneden naar boven lopen noem ik het een lichtorgel. Maar dit was duidelijk een jakobsladder. Ook mooi om te zien.
Als zo’n bui dan is gepasseerd heb je kans om een regenboog te zien aan de achterkant van de bui, zeker als de zon daar weer fel schijnt.
Het was een ritje met van alles wat, vorige week al drie soorten zwanen, nu donkere wolken, waarvan eentje met coronakapsel, lammetjes, een jakobsladder en een regenboog. Zo gevarieerd kan het buiten zijn, ook in januari.
____________________________________________________
Tenslotte de resultaten van mijn tuinvogeltelling van vandaag:
Achtertuin 09:30-10:00 uur: geen enkele vogel. Wel prominent aanwezig een zwarte kat.
Voortuin 10:00-10:30: Drie Gaaien en een Merelman die blaadjes aan het omkieperen was.
Teleurstellend, maar het waaide zeer stevig, misschien was dat mede de reden voor zo weinig vogels.
Niet op z’n best
Na een succesvolle vorige “lenteweek” voor wat betreft fotografie van lenteboden ging ik ook deze week weer vol goede moed op pad op zoek naar nieuwe gasten in het veld. Dat viel tegen. Het weer werkte in de eerste plaats al niet mee en de zomergasten evenmin. Maar zoals verwacht verschenen wel de eerste Scholeksters weer in het binnenland. Je kunt ze al van ver horen met hun schelle geluiden. Maar om er eentje een beetje redelijk op de foto te krijgen …….., moeilijk, moeilijk. Uiteindelijk lukte dat met onderstaande, maar hij staat niet op z’n best op’t portret. Hij zat behoorlijk onder de drek, het regende, en hij had zijn verenpakket tegen de kou ook nog eens flink opgeblazen. Maar ze zijn er weer, goed om te zien en ook om te horen.
Scholekster
Ik had de hoop ergens de eerste Grutto te zullen vinden. Het zat er niet in. Wel vond ik hier en daar een Kievit maar die bleven op grote afstand. Ik heb uiteindelijk van eentje toch maar wat foto’s gemaakt, hoewel ook die niet op z’n best zijn.
Kievit
Deze liet even zien hoe je een kuiltje in de grond draait. Mooi om te zien, maar wel erg ver weg.
Kievit
Nou, dan voor het voorjaarsgevoel maar wat lammetjes opgezocht. Veel lopen er nog niet buiten en wat er wel liep was al wat ouder.
lammeren in de wei
Ze wilden maar niet in de camera kijken. Ik heb m’n best gedaan, een beetje fluiten, in de handen klappen, het hielp niet, de koppetjes bleven naar de grond gericht.
lammetje in de wei
Uiteindelijk was er toch nog een opvallende vogel te fotograferen. Op het eerste gezicht denk je met een Canadase gans te maken te hebben, maar het beeld klopt niet. Deze vogel heeft een vaalrode snavel en een lichte ring om z’n oog. Bovendien is z’n hals aan de korte kant voor een Canadees en zijn z’n veren te bruin. Kortom: het is een hybride gans, een kruising tussen waarschijnlijk een Grauwe gans en een Canadese gans.
Hybride Gans
Het is een bijzonder exemplaar, maar die hybride vogels zijn meestal niet de mooiste. Het was een beetje symptomatisch voor deze week. Er was wel het een en ander te zien, maar niets was op z’n best te fotograferen.
Verrassingen in de kou
Vandaag een langere serie met foto’s gemaakt op 28 februari jongstleden. Het was me een partij koud buiten, vooral veroorzaakt door een snerpende oostenwind. In die kou trof ik een aantal verrassingen aan in het veld. In een weiland liepen misschien wel 30 ooien, allemaal met lammetjes erbij. Het waren geen pasgeboren lammetjes, maar wel de eersten die ik dit seizoen weer buiten trof. Het was bijna maart, het officiële begin van het meteorologisch voorjaar. Dan kun je lammetjes verwachten.
Ooi met lam
Zo te zien hadden ze geen enkele last van de kou. Het spul was erg levendig, regelmatig zag je “bokkesprongen”,
lammetjes
soms zelfs met vier poten van de vloer.
lammetjes
De “ster” onder de lammetjes was volgens mij de onderstaande bruine, met een witte kuif, een witte sok, een witte kniekous en een half-witte staart. Ondanks de kou leek het me één en al vrolijkheid te zijn daar in dat weiland. Ik zelf vond het bitter koud, ook al had ik zelf een dikke wollen trui aan. Verschil moet er blijven.
lammetje
Een andere verrassing was onderstaande Ooievaar. Normaal een trekvogel die ’s winters in Afrika zit, of in elk geval in Spanje. Deze stond maar wat te kleumen en triest naar de bevroren sloot te turen.
Ooievaar
Alleen toen er twee kibbelende Blauwe reigers naast hem landden keek hij even opzij. De blauwe jongens oefenden kennelijk een potje schelden, even was het één en al gekrijs. Totdat de Ooievaar het genoeg vond. Hij heeft waarschijnlijk een hogere status in de natuur, want toen hij ook maar even in de richting van de reigers liep en uithaalde met zijn snavel gingen die twee ervandoor.
Ooievaar en Blauwe reigers
Daarna mediteerde de Ooievaar verder. Heeft hij daarbij nog terug gedacht aan de warmte in het zuiden? Niet dus, het was bijna maart en de vogeltrek is weer op gang gekomen. Dat het hier koud is, nou dat is dan zo.
Ooievaar
Een bijzondere waarneming vond ik zelf de twee Watersnippen die vlak voor me landden in een sloot waardoor in een sleufje niet bevroren water stroomde. Maar toen ik mijn camera richtte gingen ze er ook weer snel vandoor. Foto’s niet gelukt dus. Deze jongens hebben het in de winter erg moeilijk, ze moeten met hun lange snavel diep in de grond zoeken naar voedsel. Met een bevroren ondergrond lukt dat niet. Hopelijk voor deze soort gaat het gauw dooien, anders sterven ze binnenkort de hongerdood. Ik wilde ze ook niet het stromende water in die sloot ontzeggen en ben gauw vertrokken.
Watersnip
De foto hierboven is er eentje uit het archief, uit het jaar 2005, toen het niet vroor. Dit omdat ik het toch bijzonder vond dat er twee Watersnippen zo dicht bij me landden. Met m’n bijzondere waarnemingen ben ik er dan nog niet want de Roodborsttapuit die ik een paar weken geleden liet zien is er nog steeds. In afwachting van de familie die binnenkort wel weer uit het warme zuiden terug zal komen. Nou, dan heeft hij heel wat te vertellen over ijzige winterdagen die hij heeft doorstaan.
GEERT SINES 
Recente reacties