Reade wikel
’t Is momenteel moeilijk om in het veld nog iets interessants te ontdekken. Dat is elk jaar zo in december zolang het maar geen winter wil worden. Met de huidige dagtemperaturen zit dat er gewoon nog niet in. Ondanks die rust in het veld heb ik toch nog eens geprobeerd het één en ander voor de lens te krijgen. Het bleef eerst bij een landschapje met lijnen van maïsstoppels.
stoppelveld
Meestal is momenteel de zon omfloerst, we zitten af en toe tegen de mist aan, ’s morgens hangt er ook wel mist.
laagstaande zon omfloerst
Dan, plotseling, valt me een Torenvalk op die hoog in de boom op een tak staat, een mannetje. In Fryslân noemen we deze soort de Reade Wikel.
Torenvalk
Hij bleef gelukkig staan, zodat ik even de tijd had om de camera zo goed mogelijk in te stellen. Het lijkt alsof hij afsteekt tegen een blauwe lucht maar dat is gezichtsbedrog. In feite bedriegt de camera je door af te wijken van de standaard 18% grijs. Dat kan ik wel herstellen maar dit lijkt mooier, dus laat maar. Het was moeilijk om bij zo weinig licht een goede verhouding van sluitertijd en diafragma te vinden. Honderd procent scherp is de foto dan ook niet geworden, maar beter dan dit lukte het mij zonder statief niet. En als je wel gaat meneuvelen met een statief moet je niet verwachten dat zo’n vogel dat ook allemaal leuk vindt en blijft staan.
Torenvalk
Daarna was het ook echt op met het licht, de hemel kleurde geel boven drassig stoppelland.
laagstaande zon
Zo’n Reade wikel maakt het rondje door de weilanden toch weer de moeite waard.
Voor de sneeuw
D’r heeft hier een paar dagen een beetje sneeuw gelegen. Helaas, ik was elders druk bezig en ben daardoor niet meer aan het maken van foto’s in de sneeuw toegekomen. Wel lukte het me een paar dagen eerder, zeg maar in de aanloop naar, nog het één en ander vast te leggen. Een laagstaande zon,
laagstaande zon
schapen in de mist,
mist
nog meer schapen
schapen in de mist
en een ondergaande zon.
zonsondergang
Wie weet, misschien krijg ik nog een herkansing.
Avondlicht
Soms lukt het momenteel nog net na het avondeten om kort buiten te zijn en dan wat foto’s te maken. Zeker in de laatste dagen nu er weinig bewolking is. Het voordeel van de laagstaande zon is dat je mooi strijklicht krijgt, het nadeel is dat alles een geel kleurzweem krijgt. Voor het fotograferen van vogels hoef je het niet te doen, er is vaak te weinig licht. De landschappen krijgen door het strijklicht wel een andere aanblik. De boeren zijn het land aan het “schoonmaken”. De boer hieronder was op uit de bocht gevlogen en verbrak daarmee de lange strakke lijnen.
gemaaid gras
Kijk, en toen ik me omdraaide glinsterde er iets aan de andere kant van de weg in het lange gras tussen de sloot en de maïs.
Haas
Een Haas, die deed wat hazen meestal doen als je in de buurt komt: Zo lang mogelijk stil blijven liggen en hopen dat het gevaar overwaait. Die kleine glinstering in zijn oog verried hem.
Haas
Hoe later op de avond, hoe gekleurder de lucht tegenwoordig,
zonsondergang
maar nog niet spectaculair, daarvoor zijn er te weinig wolken.
zonsondergang bij de Leijen
Wolken geeft dan direct een ander beeld, zoals hierboven bij de Leijen. Deze foto is wel enige tijd oud en gemaakt met een fisheye-lens. Daar zonder was het niet mogelijk geweest zowel de wolken als de weerspiegeling in beeld te krijgen. Het kan nog steeds, elke avond foto’s maken van gekleurde luchten. Maar om eerlijk te zijn, dan moet je al buiten zijn, want als ik het vanuit huis zie gebeuren ben ik altijd te laat om nog een “schone” horizon te vinden.
GEERT SINES 
Recente reacties