Larinus op’e Soldatekwast
Het was een dikke week geleden dat ik de eerste orchideeën in dit seizoen in het Wijnjeterperschar vastlegde. Daar waar ze altijd volop bloeiden was het dit jaar schraalhans keukenmeester. Maar toen ik op die dag over de parallelweg van de N381 reed langs dat schar viel het me ineens op dat het vlak naast die weg, zuidelijk van de vroegere Nije Haewei, vol stond met deze prachtige planten, allemaal bloeiend. Het was een pracht, overal orchideeën.
Orchidee
Omdat die parallelweg vrij smal is en redelijk druk ben ik maar kort stil blijven staan om een paar van deze schoonheden vast te leggen. Je verwacht het niet, over de hoofdrijbaan razen de auto’s en op slechts enkele meters afstand vindt je prachtige natuur. De orchideeën lijken zich verplaatst te hebben naar dit stuk nieuwe natuur dat vroeger boerenland was en waarop ik zelf ooit heb meegewerkt om hooi te oogsten.
Orchidee
Ik heb het gecombineerd met een wandelingetje door dat Wijnjeterper schar, waar het op de bekende plaatsen nog steeds huilen met de pet op was voor wat betreft orchideeën. Wel liet zich duidelijk de volgende lila-paarse plant zien, de Spaanse ruiter, op z’n Frysk de Soldatekwast. De plant staat op de rode lijst van bedreigde soorten als “kwetsbaar” en “vrij zeldzaam”.
Spaanse ruiter – Soldatekwast
In een van die bloemknoppen bewoog iets. Dat ben ik maar eens gaan bekijken. Het was een kevertje die op dat moment z’n kop in de bloemknop had verstopt.
Larinus turbinatus
Langzaam kwam hij tevoorschijn en het bleek een snuitkever te zijn. Met zo’n snuit moet je dat ook wel zijn.
Larinus turbinatus
Even later kwam hij nog iets meer tevoorschijn en kon ik een redelijke foto maken. Best een mooie kever, deze jongen. Maar nu nog een naam vinden en dat viel niet mee, er zijn ontzettend veel verschillende soorten snuitkevers.
Larinus turbinatus op Spaanse ruiter -Soldatekwast
Maar ik denk dat het me gelukt is. Het moet wel de Larinus turbinatus zijn, de kever heeft nog geen Nederlandse naam en is een zuidelijke soort die zo langzamerhand ook Nederland aan het koloniseren is. Nu dus ook in het Wijnjeterper schar, voor mij de eerste keer, een Larinus turbinatus en nog wel op een Soldatekwast.
Hoe moeilijk de determinatie is blijkt wel omdat er een bijna gelijkende soort is, de Larinus planus ofwel Wollige distelsnuitkever, maar die heeft een nog ietsje langere maar ook slankere snuit. Maar ja …., specialist ben ik niet, dus …..
Heideknotsen
Het seizoen voor het fotograferen van kleine kruipers en vliegers in de natuur is afgelopen. Dan maar op zoek naar de grotere lopers. Op de Merskenheide wil zich in de winter wel eens een populatie Reeën vestigen. Ze kunnen niet meer schuilen in de maïs. Dan zijn de heuveltjes op de heide een goed alternatief. Maar, zoals wel vaker, als je naar ze zoekt laten ze zich niet zien en als je er niet op rekent lopen ze vlak voor je langs. Deze keer heb ik er geen enkele gezien. De Merskenheide heeft momenteel echter nog wel iets anders te bieden. De Heideknotszwam. Er staan er momenteel honderden. Meestal in bundels,
soms ook wel als eenling, hieronder tegen een polletje struikheide, de waardplant.
Heideknotszwam
Gelig en maximaal zo’n acht centimeter hoog. Veel groter kunnen ze ook niet worden want dan zakken ze door de hoeven.
Heideknotszwam
Fragiel ogend, in tegenlicht zelfs een beetje doorschijnend.
Heideknotszwam
Ze staan als kwetsbaar op de Rode lijst van bedreigde planten en als vrij zeldzaam.
Merskenheideven
Nog een blik op het vennetje bij de ingang van de Merskenheide. Er staat weinig water in. In dat water allerlei larven die er in een volgend voorjaar weer voor zorgen dat de kleine kruipers en vliegers volop aanwezig kunnen zijn.
Opnieuw bijzonder
‘k Heb afgelopen zaterdag weer eens een wandeltocht door het westelijk deel van het Wijnjeterperschar gemaakt. Met de bedoeling te kijken of die bijzondere plantjes van de rode lijst er al weer waren. Nee …., die waren er nog niet, dus moet ik zeker nog een paar keer terug. Wat er wel heel eenzaam in dat grote veld met ruigte stond was een paars-lila lichtpuntje. Dat ben ik maar eens van dichtbij gaan bekijken. Het was een orchidee. Anders dan de Brede orchis die volop in It Skar heeft gebloeid en nu nog een verschrompeld restje plant is. Deze was veel hoger, wel een halve meter hoog. Het is zeer waarschijnlijk de Gevlekte orchis, Dúvelsklauw op z’n Fries.
Gevlekte orchis
De plant staat ook op de rode lijst van bedreigde soorten met vermelding “kwetsbaar” en is (zeer) zeldzaam.
Gevlekte orchis
Als ik het niet goed heb dan hoor ik het wel.
Maar de wandeling ging verder naar het heidedeel. Wat ik nog niet had verwacht bleek toch waar te zijn. De Heideblauwtjes vliegen weer.
Heideblauwtje
Ook deze soort staat als “kwetsbaar” op de rode lijst van bedreigde soorten. Gelukkig vliegen er op op hoogtijdagen veel rond in It Skar.
Heideblauwtje
Nu nog niet, ik zag er maar een paar en op de foto wilden ze ook niet zo goed. Nog wel met de achterkant van de vleugels maar de bovenkant is me slechts één keer gelukt.
Heideblauwtje
In detail lijkt het wel alsof hun vleugels van spijkerstof zijn gemaakt.
Heideblauwtje (detail)
De laatste liet zich het best zien. Een beetje jammer van de takjes en grasjes die het beeld ietwat verstoren, maar beter dan dit lukte het niet zonder de vlinder in paniek weg te jagen.
Heideblauwtje
Het waren voor zover ik kon zien alleen mannetjes die daar vlogen, de jongens met de blauwe vleugels. Dat is volgens mij elk jaar zo, de vrouwtjes (bruine vleugels) komen wat later. Eigenlijk kwam ik voor de Beenbreek en de Klokjesgentiaan. Die staan er nog niet. Maar met de Gevlekte orchis en het Heideblauwtje was het ook deze keer opnieuw bijzonder.
GEERT SINES 
Recente reacties