Wegbeheerder
Tussen Nes en Pean loopt een landweg, de Sodumerdyk, door een weidelandschap dat vanouds vrij vochtig is. Een plaats waar de Grutto zich thuis voelt. Momenteel is het eerste deel van het weggetje nog omzoomd door geel bloeiend raapzaad en wit Fluitekruid. Aan de weg ligt een boerderij, Kathûs genaamd.
Kathûs
Verderop was de weg “afgesloten”. Deze keer eens niet door de instanties, maar door een Grutto.
Grutto op landweg
De vogel stond midden op de weg en leek niet van plan om te wijken. Als een soort van wegbeheerder stond hij het verkeer op te houden. Ik had er geen moeite mee en heb rustig de ontwikkelingen afgewacht.
Grutto op landweg
Pas toen hij door een paar fietsers bijna werd platgereden ging hij er vandoor.
Grutto met kuiken
Als een Grutto zo z’n natuurlijke remmingen verliest dan moet je opletten, vaak zijn er kuikens in de buurt. De weg was intussen weer vrij, maar ik heb eens goed om me heen gekeken. Het kostte enige tijd en moeite om duidelijkheid te krijgen. Redelijk ver van de weg stond een andere Grutto te tetteren. Vlak bij haar zag ik iets bewegen. Inderdaad, het waren kuikens. Scherp kon ik ze niet in beeld krijgen, de jongelui liepen in hoofdzaak in erg lang gras. Het was wel duidelijk: door voor wegbeheerder te spelen werd de aandacht afgeleid van de kuikens.
Moeke’s elftal
Het zijn er elf, dit is een grote klus voor moeke.
Wilde eend met kuikens
Afwachten hoeveel er groot worden, de gevaren zijn groot, roofvogels, snoeken, ratten.
Jonge Meerkoeten
Meerkoeten hebben vaak meer dan één nest per jaar. Het is dan ook niet vreemd dat ik half juli een aantal van deze kuikens voor de lens kreeg. Nog erg jong, pas uit het ei geslopen.
Meerkoet met kuikens
De oudervogels voeren voortdurend maar komen bijna nooit naar de kuikens toe, die moeten maar volgen. Je ziet de kuikens dan ook voortdurend achter de ouders aan zwemmen, meestal met de kop vragend omhoog.
Meerkoet met kuiken
De ouders trekken ergens voer uit het water en laten het vlak voor de kuikens vallen. Die moeten het dan zelf maar zien op te peuzelen.
Meerkoet met kuiken
Ze beginnen met felle kleuren, die kuikens.
jonge Meerkoet
Een schutkleur hebben ze eerst toch niet nodig want ze zijn nooit alleen. De ouders kunnen ze echter niet tegen aanvallen van onder (snoeken) e.d. beschermen.
Meerkoet met kuiken
Het blijven wonderlijk gekleurde kuikens. Lang houden ze die rode kleur niet, al gauw verandert het in grijs en grijzig. Dan zwemmen ze meestal ook meer uit de buurt van de ouders.
jonge Meerkoet
Eentje zwom tussen de blauwe Moeras-vergeet-mij-nietjes, veel rood met blauw op de achtergrond.
GEERT SINES 
Recente reacties