Brutaaltje
Af en toe moet je een beetje geluk hebben. Op een net geploegd, geëgd en waarschijnlijk al ingezaaid perceel liep een Kievit rond, aan de kortere kuif te zien een vrouwtje. De vogel stapte dan weer in een voor, dan weer eruit.
Meestal vertrekken kieviten als je in de buurt komt, maar deze bleef staan en liet even zien hoe mooi deze vogels gekleurd zijn als ze in de volle zon staan.
De vogel was voortdurend aan het alarmeren. Dat kon niets anders betekenen dan dat er jonge vogels in de buurt waren. Het heeft even geduurd voordat ik iets in het vizier kreeg. Er was slechts één kuiken en die bleek vlak bij de weg te lopen in de diepe schaduw van een bomenrij, waar ik het jong eerst niet had gezien. Het vogeltje bleef maar brutaal vlak voor mij heen en weer lopen. Geen wonder dat moeders alarm sloeg.
Na enige tijd ging het kuiken toch maar richting moeder en kwam daardoor in de volle zon te lopen, waardoor ze veel beter fotografeerbaar was. Door de grotere afstand in een mindere kwaliteit, maar goed herkenbaar en zo vaak krijg ik ze ook niet voor de lens.
Ik vraag mij dan altijd af wat een kuiken te zoeken heeft op zo’n kale zandvlakte, maar moeders zal het wel beter weten.
Ook aanwezig was een gele kwikstaart, maar die heeft geen waarschuwing nodig, die kent het gevaar zelf wel en kan zo nodig wegvliegen. Dat kan de jonge Kievit nog niet. Ik hoop dat ze het samen met moeder gered heeft, want er ligt veel gevaar op de loer als je niet weg kunt komen.
Rest mij nog u allen goede Pinksterdagen toe te wensen.
Gele kwik en een bedrieger
Vandaag twee vogeltjes (dacht ik) met wie het dit jaar nog niet zo goed wil lukken om ze op ’t portret te zetten. De eerste is een Gele kwikstaart. In het ene jaar krijg ik de ene na de andere voor de lens en in het andere jaar slechts mondjesmaat. Dit jaar zie ik ze af en toe wel maar foto’s maken …. ho maar ……, het was me dit jaar nog niet gelukt. Totdat er eindelijk eentje tussen de wuivende grasstengels bleef staan.
Gele kwikstaart
Helaas was deze alleen van achteren te fotograferen zodat de mooie felgele borst buiten beeld blijft. Maar de zomer is nog niet voorbij, misschien komen er nog wel meer kansen.
Gele kwikstaart
Je bent in het veld en ineens zie je een vogeltje dat schijnbaar een kuif lijkt op te zetten. Dan moet je er snel bij zijn om een foto te maken. Zo’n kuif hoort bij een veldleeuwerik, dus niet nadenken, snel snel ….. Want een veldleeuwerik krijg ik meestal maar één keer per jaar voor de lens. Dit jaar nog helemaal niet.
Graspieper
Ja werkelijk een omhoog staande kuif …..
Graspieper
Maar hij had me te pakken met die kuif. Toen het snel snel ….. voorbij was draaide de vogel zich om.
Graspieper
Een dun snaveltje, veel te iel voor een veldleeuwerik en ook geen witte boord, hooguit witte bakkebaarden. Geen veldleeuwerik maar een Graspieper. Ook mooi, maar daarvan heb ik er dit jaar al heel veel voor de lens gehad. Op z’n Fries een “Piipljurk” ofwel vertaald een “piepleeuwerik”, het leeuwerikt wel een beetje, maar het is hem niet helemaal.
Graspieper
Hij heeft me bedrogen met z’n opstaande kuif. Het zal de wind zijn geweest. Volgende keer maar weer beter.
de Blaustirns (3)
Nog een laatste bericht uit de vogelkijkhut “Blaustirns” aan de oever van de Leijen, na het eerste over de Zwarte stern en het tweede over de Boerenzwaluw deze keer met “echte” watervogels. Want op redelijke afstand van de kijkhut was een stel Fuuten elkaar het hof aan het maken. Of ze waren aan het ruziën, dat zou ook nog kunnen natuurlijk, maar hofmakerij lijkt mij aannemelijker.
Fuut
Kuifjes omhoog, om elkaar heen draaien en elkaar stijf aankijken, het was een leuk gezicht.
Fuut
Een andere Fuut was tussen de Waterlelies en de Gele plomp voor de kijkhut zijn kostje aan het opscharrelen en dook regelmatig onder om op een totaal onvoorspelbare plaats weer op te duiken. Na langere tijd dook bij vlak voor de kijkhut op.
Fuut
Een goed moment om hem eens van heel dichtbij vast te leggen.
Fuut
Verder vloog er een paar keer een Koekoek vlakbij de kijkhut, één keer zelf vlak voorlangs en een keer zat hij denkelijk zelfs boven op de hut, zo duidelijk was z’n roep hoorbaar. Maar de ene keer dat ik hem voor de lens kreeg, hoog zittend in een boom in het rietveld, “ontsnapte” hij me, want toen ik de ontspanknop wilde indrukken na enig scherpstellen vloog hij weg. Helaas …..
Dagkoekoeksbloem
Nou ja ……., dan maar een Dagkoekoeksbloem gefotografeerd, dan koekoekt het toch nog een beetje en langs het pad naar de hut staan er vele. Geen wonder, deze plant is een vochtindicator en vocht is er genoeg rondom de Leijen. Maar het toegangspad was deze keer zo goed als droog. Dat wil in de winter wel eens anders zijn, nu werd het een leuk bezoek met droge voeten aan een kakelverse vogelkijkhut met toch wel als hoogtepunt die Zwarte stern alias Blaustirns.
GEERT SINES 
Recente reacties