Majestueus afscheid
Er is een tijd van komen en een tijd van gaan. Zeker voor de koning van het weideland, de Grutto. Voorlopig zijn ze hier weer klaar en trekken ze zich terug in hun winterresidentie, ergens in Afrika. In de korte periode dat ze in Nederland zijn laten ze zich wel zien en horen.
Het is eind juli en nergens kon ik nog een Grutto ontdekken, een teken dat ze werkelijk afscheid hebben genomen.
Bij zo’n afscheid hoort een koninklijke uitstraling, het moet een majestueuze uittocht zijn. Daarom deze twee foto’s, beter kan ik deze mooie vogel niet laten zien.
Goede reis en hopelijk tot volgend jaar.
Het is al weer bijna augustus en dan is er op dit weblog altijd een plaatsje voor een bloemetje. Deze keer een Klokjesgentiaan, een prachtig blauw accent gevend aan het landschap.
_________________
Hieronder zal wordpress wel weer een stapel advertenties plaatsen. Daar ben ik niet voor verantwoordelijk. Daar weer onder kunt u reageren en dat hoort dan wel weer bij dit bericht.
_______________________________
Heideblauwtjes en Klokjesgentiaan en nog iets
Bij een wandeling door het Wijnjeterperschar, ingang westzijde, zijn er in deze tijd van het jaar een paar zaken waar ik extra op let. Eerst kijk ik of de Klokjesgentianen als bloeien. Dat viel tegen, in totaal zag ik slechts één van deze blauwe lichtpuntjes in het gebied omhoog steken. Er zullen er meer zijn geweest, maar dan veel verder van het pad af en daar begin ik maar niet aan met al dat hoge gras. Het bleef dus bij deze ene. Daarmee was het eerste deel van mijn zoektocht wel enigszins gelukt.
Klokjesgentiaan
Verderop, in het heidedeel bleken er redelijk veel Heideblauwtjes actief. Tenminste, als je in de buurt kwam. Meestal verstopten ze zich echter diep in de vegetatie. Dat zal vermoedelijk met de warmte te maken hebben. Op m’n buik liggend kon ik een vrouwtje van deze soort nog wel fotograferen. Hoewel ze “blauw” in het naam hebben ontbreekt die kleur nagenoeg bij die vrouwtjes. Alleen bij de aanhechting van de vleugels aan het lijf zie je nog wat blauw. De bovenkant van de vleugels is bruin bij de vrouwtjes.
Heideblauwtje (v)
Dat ging nog, maar om een mannetje vast te leggen kostte het veel meer moeite. Na diverse vergeefse pogingen en veel heen en weer kruipen lukte het dan toch. Een mannetje hangend aan dopheide, precies zoals het hoort. Ook bij een mannetje van deze soort is de aanhechting van de vleugels blauw, net zo als de bovenkant van die vleugels voor een groot deel. Dat kun je op de foto hieronder nog net zien. Als de vlinders wat ouder zijn slijt dat blauw echter en worden hun vleugels ook steeds bruiner.
Heideblauwtje (m)
Met het zweet op het voorhoofd na al dat gekruip ging ik maar eens uitblazen op het Pieter Postma-bankje
eieren van vlinder
en m’n oog viel toevallig op een aantal eitjes die aan een grasstengel waren geplakt. Vrij zeker zijn dit vlindereitjes, maar van welke soort, dat durf ik niet te zeggen. Bij deze eitjes moet je denken aan een doorsnede van misschien 1-2 millimeter.
Eén blauw lichtpuntje
Vanmiddag ben ik in de volle zon, eindelijk, op de heide van het Wijnjeterperschar op zoek gegaan naar Heideblauwtjes. Die zouden er toch moeten zijn. Helaas, ik heb er geen enkele gezien, niks, nada. Misschien zijn ze aan het slechte weer van de afgelopen weken ten onder gegaan. Volgend jaar dan maar weer. In het gebied staat ook altijd Beenbreek, maar die kon ik ook niet vinden, niks, nada, zelfs geen uitgebloeide exemplaren, die op zich gezien ook heel mooi kunnen zijn. Je zou er bijna een beetje een beetje triest van worden.
Maar in dat grote veld stond één blauw lichtpuntje, een Klokjesgentiaan, een zeldzaam plantje, “gevoelig” volgens de Rode lijst 2012 van beschermde planten, schommelend tussen “vrij zeldzaam” en “zeer zeldzaam”.
Klokjesgentiaan
Het was er slechts eentje, hoe goed ik ook heb gezocht.
Klokjesgentiaan
Eén blauw lichtpuntje in een tot nu toe slechte zomer. We zullen het er voorlopig mee moeten doen.
GEERT SINES 
Recente reacties