Kleidocerys resedae
Het hele jaar lang had ik onderstaand soort wantsje nog niet gezien. Maar bij het scheiden van het wantsenseizoen kwam deze zich toch nog voor het voetlicht.
Kleidocerys resedae
De Kleidocerys resedae, het kleinste wantsje dat ik ken. Hij is niet langer dan vier millimeter. Maar zoals te zien, alles zit erop en eraan.
Kleidocerys resedae
Ze behoren tot de grondwantsen en hebben een voorkeur voor de Berk. En laat m’n buurman nu net een knoepert van zo’n berk hebben staan. Met de enorme hoeveelheid van diens afvallende bladeren vallen deze wantsjes dus mee naar beneden. Om eerlijk te zijn, ik zie liever dit wantsje dan die berg afgevallen bladeren.
Kleidocerys resedae (nimf)
Ze beginnen nog kleiner dan die vier millimeter. Hierboven een nimf van dezelfde wantsensoort. Deze foto komt uit het archief, want zoals geschreven, het volwassen exemplaar is de eerste die ik dit jaar zag.
Hier en daar wat wantsen
Als je macrofoto’s wilt maken voelt het momenteel net alsof je de natuur moet uitwringen om nog wat onderwerpen te vinden. Veel is er niet meer te vinden. Min of meer een uitzondering daarop zijn de wantsen, daarvan vindt je hier en daar nog wel enkele. Bijvoorbeeld de Kleidocerys resedae, een piepklein wantsje, hoewel je dat op de foto op het eerste gezicht niet zou zeggen. Schijnbaar leven ze vaak in grote groepen. Hieronder een groepje van drie.
Kleidocerys resedae
En een groepje van twee. Het doorzichtige deel van hun vleugels valt goed op.
Kleidocerys resedae
En nog twee. Ze zijn zodanig aan elkaars nabijheid gewend dat ze regelmatig over elkaar heen klimmen, zoals hieronder. Bij de bovenste van de twee kun je nog net zien dat ook deze soort facetogen heeft. Dit geklauter zie je vaker bij deze soort en het heeft niets met een paring te maken.
Kleidocerys resedae
Een stel Groene stinkwants was daarmee wel bezig. Wat mij dan opvalt is die rode mijt op de linker achterpoot van de bovenste.
Groene stinkwants
Ze zitten vaak mooi stil in deze toestand.
Groene stinkwants
Opdat er volgend jaar weer meer wantsen zijn. Want nu zie je slechts nog hier en daar.
Voorzichtig begin
Het valt momenteel tegen om ergens insecten voor de macrolens te krijgen. Het zijn er nog niet zoveel die zich laten zien en het weer is eigenlijk ook te donker voor goede macro’s. Toch heb ik het maar eens geprobeerd, ik probeer tenslotte natuurvolgend te zijn op dit blog. Heel voorzichtig komen de eerste insecten toch tevoorschijn.
De eerste de beste was ook direct de kleinste, drie of vier millimeter lang . Een gedrongen piepklein insect met grote ogen, een naam weet ik niet.
mini insect
De eerste wants, direct ook maar zo ongeveer de kleinste, de Kleidocerys resedae.
Kleidocerys resedae
Een soort van snuitkeverwants kroop ook al weer tussen de bladeren rond, de komende tijd zullen het er steeds meer worden. Misschien willen ze dan ook wat beter in beeld. Deze had geen zin.
snuitkever
De laatste was ook direct de grootste, plusminus anderhalve centimeter lang. Het is een Dansmug (Chironumus spec.).
Dansmug (Chironumus spec.)
Het is een mannetje met die grote geveerde sprieten op z’n kop.
Dansmug (Chironumus spec.) -m-
Het zijn er nog niet zoveel die zich laten zien, het is echter wel mooi om ze te fotograferen. Maar zoals elk jaar krijg ik dan direct weer het determinatieprobleem. Er zijn veel soorten vogels maar dat is nog te doen. Van de insecten zijn er tig tig keer zoveel. Zodra ik er achter ben welke soort het is zet ik het er wel bij.
GEERT SINES 
Recente reacties