Vliegjes en gevleugelden
Dit is min of meer een vervolg op het bericht van een week geleden toen het eerst erg rustig was in de vogelkijkhut bij de Jan Durkspolder. Behalve die “verstopte” Lepelaars was er eigenlijk helemaal niets te zien. Behalve een grote hoeveelheid zwaluwen, die laag over het water scheerden. Door hun snelheid waren ze niet te fotograferen. Dan ga je maar eens goed om je heen kijken en ik ontdekte allemaal “stipjes” op het riet langs de waterkant rondom de kijkhut.
Dat fenomeen ben ik eens gaan bekijken. Vanuit de verte leek het wel alsof de bladeren stampvol zaten met luis. Maar het bleek toch iets anders te zijn. Voor de kijkhut kon ik niet komen met een macrolens, dus heb ik geprobeerd het fenomeen vast te leggen met een telelens. Macro’s maken met een telelens is toch al niet zo gemakkelijk, zeker niet als je de camera door een kijkgat moet steken en naar beneden richten en je eigenlijk niet meer goed kunt zien wat je aan het fotograferen bent.
Het onderstaande is het beste wat ik ervan kon maken. Het bleken honderden, ja duizenden vliegjes te zijn met roomkleurige vleugels, soms enkele honderden per blad en ze zaten op heel veel bladeren. Eigenlijk was het een griezelig gezicht, dat gekrioel. Ik heb gezocht welke soort dit is, maar daar ben ik mee gestopt, er zijn teveel soorten. Wie het wel weet mag het zeggen, graag zelfs.
Nadat het drukker werd in de kijkhut ben ik vertrokken en langs Eernewoude gereden. Daar zaten een paar grote gevleugelden op een nest. Aan de donkere snavel kun je zien dat het eerstejaars vogels zijn.
Ik weet niet of ze al kunnen vliegen, zo niet dan zal dat niet lang meer duren.
Want binnenkort zullen ze wel naar Afrika moeten vliegen. Hopelijk zullen ze daar veilig aankomen. Die kleine vliegjes bij de kijkhut zullen dan wel bijna allemaal zijn opgegeten. Boven het water scheerden een heleboel zwaluwen, die hadden denkelijk een feestmaal.
Op grote hoogte
De afgelopen week stond ik enigszins in de vakantiemodus en heb me zo af en toe bezig gehouden met het afmaken van de installatie van mijn vervangende computer. De nieuwe draait op Windows 10, de vorige probleemloos op Windows 7. W7 wordt niet meer door de makers ondersteund met updates, iedereen moet naar 10. Dat is het besturingssysteem dat op grote hoogte zou moeten staan. Maar of dat werkelijk zo is? Ik werk veel met foto’s en heb onder W7 nog nooit een vastloper gehad en dat is me onder het nieuwe W10 in de afgelopen week al vier keer gebeurd tijdens het gebruik van “Voorbeeld”. Tja ….
Verder heb ik in de afgelopen maand nog een bezoekje aan de Twijzeler mieden gebracht. Daar stond er wel eentje op grote hoogte.
ooievaarsnest Twijzelermieden
Een jonge Ooievaar, te herkennen aan de nog zwarte snavel. Het jong was flink aan het meneuvelen met de vleugels, zo te zien dacht het aan een proefvlucht.
jonge ooievaar
Even dacht ik die proefvlucht te zullen meebeleven. De kop van de vogel ging naar beneden en hij sprong omhoog. Maar …… bedacht zich toch weer. Geen proefvlucht vandaag dus.
jonge ooievaar
De volwassen vogels waren ook in de buurt en bezig een pas gemaaid stuk onland te ontdoen van levende wezens. De ring van onderstaande was dermate vies dat ik deze niet goed kon aflezen.
Ooievaar
Ze hebben een vriendelijke reputatie opgebouwd met het rondbrengen van jong leven, maar in werkelijkheid zijn deze vogels grote rovers. Alles wat van hapklare grootte is pakken ze mee.
Ooievaar
Bij dat alles werd ik muzikaal begeleid door een aanhoudend gekwetter. Het duurde lang voordat ik de bron van dat geluid zag. Hoog in een rietstengel, dus eigenlijk ook op grote hoogte voor deze vogel, hing een Rietgors.
Rietgors
Ver weg, maar ik heb hem hier toch maar “meegenomen” vanwege die “grote hoogte”. De Twijzeler mieden zelf zijn in de afgelopen maand ook in het nieuws geweest als natuurgebied dat stijgt in waardering. Men noemt het gebied zelfs van nationale betekenis. In het schraalgrasland staan zeer zeldzame planten met als meest bijzondere de moeraswespenorchis. Klik hier met filmpje in het Frysk.
GEERT SINES 
Recente reacties