Rondje veldzicht
Om nu te zeggen dat een wandeling in de natuur me erg lokte ……, nou nee ……, overal waren dreigende wolkenluchten. Dus besloot ik maar weer eens een rondje veldzicht per automobiel te maken. Op zoek naar toch nog een beetje kleur in november. Ik kwam langs een pompoenenveld dat al geoogst was. Vlakbij over de sloot lagen nog wat restexemplaren. Verderop lagen er nog veel meer. Misschien niet geschikt voor pompoenensoep en niet goed genoeg meer voor haloween.
geoogst pompoenenveld
Sommige leken nog best goed en die zouden zo in de soep kunnen denk ik, maar voor een bedrijf zal het wel teveel werk zijn om ze stuk voor stuk uit te selecteren. Een korte blik is dan genoeg voor goed of fout. Met als gevolg een veld vol met honderden “afgekeurde” pompoenen.
achtergebleven pompoenen
Die kleur in november vond ik daar ook, nog een veld vol bloeiende planten, omzoomd door bomen in herfstkleuren.
bloeiend in november
Al gauw werd mijn voorgevoel om maar niet te gaan lopen bewaarheid. Donkere wolken met daaronder een bui kwamen aandrijven.
dreigende wolkenlucht
Kort was nog een jakobsladder zichtbaar.
wolkenlucht met jakobsladder
En weer kort daarna regende het pijpenstelen. gelukkig zat ik in mijn “schuilhokje”.
natgeregende Torenvalk
Wie daarin niet zat was een Torenvalk, een regendruppel hing aan zijn snavel. ’t Is een wonder met zo’n verenpak, als het warm is houdt het de vogel koel, is het koud dan blijft hij warm en regent het dan loopt het water er zo weer af.
Nog te vroeg
Je weet maar nooit, misschien was hier en daar al een vroege voorjaarsbode gearriveerd. Het is nog vroeg, maar wie weet. Dus op naar de Surhuizumer mieden om te kijken of daar al iets rondvloog. Het was nog te vroeg, er dobberden wel wat eenden en ganzen, maar de vroege voorjaarsboden waren er nog niet. Het gaf wel een beeld van hoe de mieden er momenteel bij liggen.
Surhuizumer mieden
We schrijven februari, vanouds genoemd de Sprokkelmaand omdat het in februari vaak erg droog is en er dus hout gesprokkeld kon worden. Dat moeten we nu maar vergeten, het is momenteel erg nat buiten. Zo ook in de mieden, het water stond er hoog, erg hoog.
Surhuizumer mieden
Geen voorjaarsboden, wel een wintergast, een Blauwe Kiekendief, een mannetje, die op kenmerkende manier laag over het veld zweefde. Hij was ver ver weg, maar ik neem hem toch maar mee vandaag omdat deze de donkere uiteinden van z’n vleugels zo mooi liet zien.
Blauwe kiekendief
Bij het weer dat we momenteel hebben past wel die imponerende wolkenpartij waardoor er een prachtige jakobsladder zichtbaar werd. Eerst het totale plaatje
jakobsladder
en dan ingezoomd op de jakobsladder, altijd mooi om te zien.
jakobsladder
Missie deze keer mislukt, maar toch kan het niet lang meer duren voordat de eerste zomergasten zich melden. Hopelijk wordt het ook iets meer sprokkelmaand, dat is toch wel aangenamer dan voortdurend een bui op je dak te krijgen.
GEERT SINES 
Recente reacties