O E is d’r
Nee, dit geen uitspraak analoog aan “ie bint d’r” dat zal verderop wel blijken. Eerst bevind ik me nog even tussen de grote vogels in het wildland. Zoals deze Grauwe Gans, met zoals ik het altijd noem een oranje wortel voor de kop. Alleen al daaraan kun je hem herkennen.
Vergezeld van een aantal Kolganzen, die overigens een stuk kleiner zijn dan die Grauwe ganzen. Het is wel duidelijk waar hun naam vandaan komt met die witte kol op hun voorhoofd. Bij de vogel hieronder kun je ook goed de brede donkere banden op z’n buik zien, waardoor je ook deze soort in de vlucht altijd wel kunt herkennen.
Maar ik kwam niet voor de ganzen. Ik hoopte ergens een Kievit of mogelijk zelfs wel een Grutto te kunnen ontdekken. Dat leek eerst niet te gaan gebeuren. Het leek bij alleen ganzen te blijven. Maar eindelijk, daar was dan toch die Kievit. Hij bleef onverstoorbaar met de rug naar mij toe staan. Nou, op zich is dat niet erg, want daarmee kon ik zijn iriserend verenpak eens goed vastleggen en bovendien kwam de structuur van de dekveren op de rug ook nog eens goed in beeld. Gelet op z’n lange kuif moet dit wel een mannetje zijn, op z’n Frysk is het dan een “âld hei”.
Gelukkig was er ook nog eentje die zich beter liet zien, voorzien van kortere kuif en dat zal dan wel een vrouwtje zijn geweest. Deze was geringd, maar die ringen kon ik in eerste instantie niet goed aflezen.
Na enige tijd kwamen die ringen toch beter in beeld, een witte ring met O aan de rechter poot en een ook witte ring met E aan de linker poot. Vandaar dat ik deze maar even OE heb genoemd
en tevens een blikken ring onder aan de linker poot, maar die kon ik niet goed aflezen. De kenners zullen wel weten om welke vogel het hier gaat.
Dat is een brug te ver voor mij, ik was vooral blij dat deze O E zich liet zien, het weidevogelseizoen is begonnen. O E is d’r bij.
Kieviten
Na de Grutto’s van vorige week vond ik het wel eens tijd om een Kievit van dichtbij vast te leggen. Het was niet de meest zonnige dag dat ik daarvoor op pad ging en het leek eerst niet of ik ze van dichtbij zou gaan zien. Nou, dan eerst maar een Dotterbloem van dichtbij, die past ook precies bij deze tijd van het jaar.
Dotterbloem
En ja …., daar waren ze dan toch, hier en daar een paar Ljippen alias Kieviten. Maar het aantal viel me heel erg tegen, het lijkt wel alsof er elk jaar minder komen opdagen.
Kieviten
Uiteindelijk vond ik er eentje die wel dichtbij was.
Kievit
Deze stond in een gewas dat net is opgekomen. Ik heb geen idee welk gewas, maar er zullen vast kenners onder de lezers van dit blog zijn. Veel zin om op de foto te komen had hij niet, hij ging er met gezwinde spoed vandoor. Ondanks dat de zon achter de wolken schuil ging kun je nog wel mooi het iriseren van de vleugelkleuren zien. Met z’n lange kuif denk ik dat dit een mannetje is, op z’n Fries / Frysk “in âld hij”.
Kievit
In het gras stond nog een andere Kievit, ook al zo mooi op kleur. Vanwege de rommelige achtergrond heb ik deze een kader gegeven, dat maakt het net wat minder wild.
Kievit
Mooi om weer een paar uurtjes buiten te zijn. Dan kun je toch even dat voorjaarsgevoel ervaren.
Iriserend – foeragerend
Het is vandaag 1 april en wat hieronder staat is geen grap. Vanaf vandaag is het kievitseieren rapen weer verboden, ook in Fryslân. In totaal zijn er in de afgelopen maand in deze provincie slechts zeventien eieren geraapt. Dat betekent dus 17 keer een sms-je. D’r zal hier en daar ook nog wel eens eentje illegaal zijn meegenomen. Maar ook dan is het aantal bijzonder laag, men had een vergunning voor 6300 stuks.
Vandaag ben ik maar eens een uurtje Kieviten gaan kijken. De zon scheen volop en dan kleurt hun verenpak het mooist.
Kievit
Door de lichtbreking op hun vleugels worden de kleuren iriserend weergegeven.
Kievit
Verreweg de meeste Kieviten zaten vandaag stil op het land. Op bepaalde plaatsen zaten ze in groten getale op het asfalt, dat de zonnewarmte goed vasthoudt. Voor mij was het een record zoveel van deze vogels in de berm stonden of op het asfalt.
Kievit
Hier en daar was er ook eentje druk aan het foerageren. Ze staan dan stil, lopen snel een eindje en slaan plotseling toe. Ik kreeg vandaag ook eentje voor de lens die aan het trappelen was. Daarbij trappelen ze met één poot op de grond, in de hoop dat er dan een worm naar boven komt. Dat lukt het beste als de grond nat is na regen. Van deze trappelende Kievit en nog een soortgenoot heb ik een kort filmpje gemaakt.
De “trappelaar” zit in het eerste deel, in het tweede deel wordt er “standaard” gefoerageerd. Door de wind waaide hij ook nog bijna “uit de broek”.
GEERT SINES 
Recente reacties