de catering
Vorige week liet ik een jonge Boerenzwaluw zien die zat te wachten op voer, op de catering zogezegd, klik hier. Nou ….., die arriveerde net. In een reactie op het vorige blog staat “tot zover scherpe beelden”. Dat veranderde wel op dat moment. De overdracht van voer bij deze vogels gaat vliegensvlug, tenminste bijna altijd. Dat vindt plaats binnen minder dan een halve seconde. Eén keer knipperen met je ogen en je mist het tafereeltje.
Boerenzwaluwen
Maar ik had geluk, de catering had veel voer meegebracht deze keer, een dubbele portie.
Boerenzwaluwen
De jonge vogel kon het niet allemaal in één keer kwijt. Moeders (denk ik) hield de tweede portie nog even op,
Boerenzwaluwen
en ging ook op de draad zitten. Dan kun je direct een verschil zien tussen een jonge en volwassen vogel. Het jong mist nog die lange staartpennen. Het jong, met een nog volle bek, gaf aan dat het er nu wel bij kon.
Boerenzwaluwen
Maar moeders wachtte: “eerst doorslikken”,
Boerenzwaluwen
waarna ik even met de ogen knipperde, ik miste daardoor de overdracht van de tweede portie.
Boerenzwaluwen
De catering vertrok alweer. Denk nu niet dat ik alle tijd had voor deze foto’s. Alles speelde zich af binnen 2 à 3 seconden, tijd om scherp te stellen heb je nauwelijks. Zo gaat dat de hele dag door, wachten …., wachten … wachten, snel voer en dan weer wachten…., wachten ….. Blijft z’n jong nu altijd maar op die draad zitten? Gisteren zag ik een overdracht van voer (redelijk hoog) in de lucht. Weer een stapje verder in de (op)voeding, binnenkort is de catering voor deze jonge vogel niet meer nodig.
Voedertijd
Ze zijn nog niet eens zo lang terug, maar zijn niet stil blijven zitten. Dat bleek wel toe een een mevrouw Roodborsttapuit op een prikkeldraad stond
Roodborsttapuit (v)
met een aantal insecten in de snavel.
Roodborsttapuit (v)
Of ze nu al jongen hebben, dat lijkt me wel wat vroeg. Eerder denk ik dat ze in de catering zat om haar broedende man van een versnapering te voorzien. Maar wie weet, misschien heb ik het wel mis en piept daar toch ergens een jonge vogel.
Voedertijd
Een tijdlang heb ik een stel Graspiepers gevolgd. Ik vond ze steeds ongeveer op dezelfde plaats. In de wal van een sloot hebben ze hun nest gebouwd. Eieren van de vogeltjes heb ik niet gezien, daar heb ik ook niet naar gezocht, maar die waren er zeker. Als de eieren uitgebroed zijn moeten de kuikens gevoerd worden natuurlijk. Eerst met kleinere hapjes. Daar zag ik de ouders af en toe mee zeulen, soms met een snavel vol insecten.
Graspieper
Als ik naderde bleven ze eerst op een draad staan en na enige tijd scharrelden ze dan wat dichter naar het nest toe. Soms, als ik de gelegenheid had en een poosje wachtte zag ik ze met de hapjes de slootwal in duiken.
Graspieper
Als de kuikens groter worden kun je natuurlijk ook grotere brokken voeren, een vette rups bijvoorbeeld, zoals hieronder.
Graspieper
Als de boer een maaibeleid hanteert om stroken gras langs de sloot te laten staan dan kunnen de kuikens zich nog enige tijd in het gras verstoppen als ze rond gaan lopen.
maaibeleid
Na verloop van tijd zag ik af en toe een jonge vogel verschijnen. De onderstaande was nog in z’n bedelperiode en liet zich door de ouders voeren. Een goede foto heb ik daarvan niet kunnen maken, want de ouders hadden niet zoveel vertrouwen in me dat ze dat voor de camera deden. Intussen zat het kuiken smachtend naar voedsel op een dampaal te wachten.
jonge Graspieper
Nu zie ik ze niet meer, de jonge vogels zullen zelf wel hun kostje bijeen scharrelen, einde voedertijd.
GEERT SINES 
Recente reacties