Niet op z’n best
Na een succesvolle vorige “lenteweek” voor wat betreft fotografie van lenteboden ging ik ook deze week weer vol goede moed op pad op zoek naar nieuwe gasten in het veld. Dat viel tegen. Het weer werkte in de eerste plaats al niet mee en de zomergasten evenmin. Maar zoals verwacht verschenen wel de eerste Scholeksters weer in het binnenland. Je kunt ze al van ver horen met hun schelle geluiden. Maar om er eentje een beetje redelijk op de foto te krijgen …….., moeilijk, moeilijk. Uiteindelijk lukte dat met onderstaande, maar hij staat niet op z’n best op’t portret. Hij zat behoorlijk onder de drek, het regende, en hij had zijn verenpakket tegen de kou ook nog eens flink opgeblazen. Maar ze zijn er weer, goed om te zien en ook om te horen.
Scholekster
Ik had de hoop ergens de eerste Grutto te zullen vinden. Het zat er niet in. Wel vond ik hier en daar een Kievit maar die bleven op grote afstand. Ik heb uiteindelijk van eentje toch maar wat foto’s gemaakt, hoewel ook die niet op z’n best zijn.
Kievit
Deze liet even zien hoe je een kuiltje in de grond draait. Mooi om te zien, maar wel erg ver weg.
Kievit
Nou, dan voor het voorjaarsgevoel maar wat lammetjes opgezocht. Veel lopen er nog niet buiten en wat er wel liep was al wat ouder.
lammeren in de wei
Ze wilden maar niet in de camera kijken. Ik heb m’n best gedaan, een beetje fluiten, in de handen klappen, het hielp niet, de koppetjes bleven naar de grond gericht.
lammetje in de wei
Uiteindelijk was er toch nog een opvallende vogel te fotograferen. Op het eerste gezicht denk je met een Canadase gans te maken te hebben, maar het beeld klopt niet. Deze vogel heeft een vaalrode snavel en een lichte ring om z’n oog. Bovendien is z’n hals aan de korte kant voor een Canadees en zijn z’n veren te bruin. Kortom: het is een hybride gans, een kruising tussen waarschijnlijk een Grauwe gans en een Canadese gans.
Hybride Gans
Het is een bijzonder exemplaar, maar die hybride vogels zijn meestal niet de mooiste. Het was een beetje symptomatisch voor deze week. Er was wel het een en ander te zien, maar niets was op z’n best te fotograferen.
Exoot en nieuw
Ik ben gistermiddag een dik uur het veld in geweest om te kijken of er nog iets nieuws te bekennen was. In eerste instantie leek het er niet op, veel was er niet te zien. Bovendien was het koud, wat de levendigheid van het veld ook niet te goede komt. Totdat ik tussen een aantal Grauwe ganzen (oranje wortel voor de kop) een bleke soortgenoot ontdekte. Dat kon een hybride gans zijn, bijvoorbeeld Grauwe gans x soepgans of zo. Maar het was anders.
Indische gans
Het was een Indische gans, een zeer zeldzame verschijning in Nederland. Een aantal exemplaren zijn in het verleden uit gevangenschap ontsnapt en vormen nu een kleine populatie in Nederland, voor het grootste deel rond de grote rivieren. Het zijn dus exoten in Nederland. Ze komen oorspronkelijk uit Azië.
Indische gans
Als een volleerd model deed maakte deze bijna een slag in de rondte, zodat ik ook de achterkant kon fotograferen.
Indische gans
Het zijn unieke vogels, zijn kunnen heel erg hoog vliegen, zo hoog dat ze in staat zijn om over het Himalaya-gebergte te vliegen. Een mens kan op die hoogte zonder zuurstofmasker nauwelijks overleven. Deze jongens doen het zonder.
Indische gans
Er was ook een nieuweling te zien in het veld. Tussen een grote koppel schapen liep slechts één lammetje. Nou ja …., lammetje, deze was al enige tijd oud en zal wel in een schaapskooi geboren zijn. Nu was het tijd om het buiten ook maar eens te proberen. Een beetje vreemd vond ik dat dit het enige lam was tussen al die andere schapen. De schapenboer zal in het najaar wel net te laat zijn geweest om een ram uit het weiland te halen.
lam buiten
Ook nieuw waren de bloemetjes van een Hazelaar. Eigenlijk was ik te laat, de meeste waren al weer uitgebloeid, hier en daar hing nog een verlaat exemplaar.
bloeiende Hazelaar
Piepklein zijn die bloemetjes. Ze kondigen als eersten wel altijd de komst van de lente aan. Hopelijk wordt het de komende week wat warmer. We zullen zien.
Gemixt
Er dobberden een paar Canadese ganzen in het water. Mooi getekende ganzen maar uiteindelijk van oorsprong hier niet thuishorend. Zoals de naam het al zegt komen ze uit Noord-Amerika en de soort is hier geïmporteerd. Achter hen aan dobberde een wel heel erg wit lijkende gans.
Canadese ganzen en een hybride
Eentje die zich wel thuis voelde bij de canadezen. Een duidelijk hybride gans, voortgekomen uit meerdere soorten. Die oranje poten lijkt hij van een Kolgans te hebben. Qua grootte en voorkomen lijkt hij echter het meest op een Grauwe gans. Die rode snavel met zelfs nog een wit vlakje daarop kan ik niet verklaren, waarschijnlijk zit er dan ook nog een derde soort in zijn genenmix, misschien ook nog wel een beetje Boerengans.
hybride gans
Ganzen trekken veel met elkaar op en soms leidt dat in de broedgebieden tot een romance tussen de soorten. Hieronder een stukje weiland met de hier het meest voorkomende soorten in de winter, de Kolgans (witte kol voor de snavel), Grauwe gans (oranje wortel voor de kop) en de “meneertjes”, de Brandganzen.
Kolgans, Brandgans, Grauwe gans
Ergens anders kwam ik onderstaande hybride tegen. Gelet op z’n in verhouding kleine snavel zit hierin waarschijnlijk iets van de Rietgans, gemixt met een Boerengans of zo. Je krijgt de meest wonderlijke combinaties als ze het spul bij elkaar gooien.
hybride gans
Geen mix maar wel een bijzonderheid is onderstaande Zwarte zwaan. Een soort die ook is geïmporteerd. Een poos geleden (klik hier) liet ik een stel van dit soort in het vrije veld zien, inclusief filmpje. In een sloot vlak naast de weg bij De Veenhoop dobberde deze nu moederziel alleen rond. Daar in de buurt zat het stel destijds ook. Zou nummer twee de winter niet hebben overleefd of zat die tweede toevallig ergens (verborgen) te broeden?
Zwarte zwaan
Zo zie je maar, er worden soms soorten geïmporteerd, maar de soorten zelf zorgen ook af en toe voor een behoorlijk stuk variatie.
GEERT SINES 
Recente reacties