Niet op z’n best
Na een succesvolle vorige “lenteweek” voor wat betreft fotografie van lenteboden ging ik ook deze week weer vol goede moed op pad op zoek naar nieuwe gasten in het veld. Dat viel tegen. Het weer werkte in de eerste plaats al niet mee en de zomergasten evenmin. Maar zoals verwacht verschenen wel de eerste Scholeksters weer in het binnenland. Je kunt ze al van ver horen met hun schelle geluiden. Maar om er eentje een beetje redelijk op de foto te krijgen …….., moeilijk, moeilijk. Uiteindelijk lukte dat met onderstaande, maar hij staat niet op z’n best op’t portret. Hij zat behoorlijk onder de drek, het regende, en hij had zijn verenpakket tegen de kou ook nog eens flink opgeblazen. Maar ze zijn er weer, goed om te zien en ook om te horen.
Scholekster
Ik had de hoop ergens de eerste Grutto te zullen vinden. Het zat er niet in. Wel vond ik hier en daar een Kievit maar die bleven op grote afstand. Ik heb uiteindelijk van eentje toch maar wat foto’s gemaakt, hoewel ook die niet op z’n best zijn.
Kievit
Deze liet even zien hoe je een kuiltje in de grond draait. Mooi om te zien, maar wel erg ver weg.
Kievit
Nou, dan voor het voorjaarsgevoel maar wat lammetjes opgezocht. Veel lopen er nog niet buiten en wat er wel liep was al wat ouder.
lammeren in de wei
Ze wilden maar niet in de camera kijken. Ik heb m’n best gedaan, een beetje fluiten, in de handen klappen, het hielp niet, de koppetjes bleven naar de grond gericht.
lammetje in de wei
Uiteindelijk was er toch nog een opvallende vogel te fotograferen. Op het eerste gezicht denk je met een Canadase gans te maken te hebben, maar het beeld klopt niet. Deze vogel heeft een vaalrode snavel en een lichte ring om z’n oog. Bovendien is z’n hals aan de korte kant voor een Canadees en zijn z’n veren te bruin. Kortom: het is een hybride gans, een kruising tussen waarschijnlijk een Grauwe gans en een Canadese gans.
Hybride Gans
Het is een bijzonder exemplaar, maar die hybride vogels zijn meestal niet de mooiste. Het was een beetje symptomatisch voor deze week. Er was wel het een en ander te zien, maar niets was op z’n best te fotograferen.
It tilt op fan …..
De Duurswouder heide, zo vaak kom ik daar niet. Het is overigens een mooi gebied om te wandelen, maar het is een beetje jammer dat het woord heide zo langzamerhand moet worden vervangen door pijpestrootjes. Het koppeltje schapen dat er loopt kan het vrij grote gebied bij lange na niet vrijhouden van gras en dergelijke.
Duurswouder heide
Maar het werd wel eens tijd om op zoek te gaan naar paddestoelen. Lang hoefde ik niet te zoeken, het bos aan de oostkant van de “heide” staat het er vol mee. Het ontlokte me de gedachte””it tilt hjir op fan’e paddestuollen”, vertaald: het stikt hier van de paddestoelen. Zoveel bij elkaar heb ik in jaren niet gezien. Natuurlijk ook met de bekende Vliegenzwam, rood met witte stippen”. Zo te zien op de onderstaande foto was Spillebeen een dakkapel aan het bouwen. Een enigszins giftige soort, die vliegenzwam.
Vliegenzwam
Ook stonden er enorm veel exemplaren van de Gewone krulzoom zoals hieronder. Dit kan een dodelijk giftige soort worden, bij sommigen ontlokt het een allergische reactie en als dat niet snel genoeg behandelt wordt dan kan het beroerde gevolgen hebben.
Gewone Krulzoom
Ook stonden er veel exemplaren van de onderstaande, denkelijk de Kastanjeboleet, de strepen op de stam en de kleverige hoed wijzen daar in elk geval wel op. Op een bepaalde plek was de grond ook bezaaid met afgevallen kastanjes.
Kastanjeboleet
Een andere boleet was alvast maar gaan liggen, zodat ik weinig moeite hoefde te doen om de sporenbuisjes van deze soort te laten zien.
sporenbuisjes van een boleet
Op die grote stille heide verwacht je rust, maar dat was er allerminst. Voortdurend werd ik begeleid door een luid en duidelijk gakkend achtergrondgeluid.
Waskmar alias Wassemeer
Aan de zuidkant in de heide ligt een grote dobbe. Op oude kaarten staat deze dobbe aangegeven als het Wassemeer, tegenwoordig als Waskemeer, in it Frysk als Waskmar. Het dorp Waskemeer (vroeger Beneden-Haulerwijk geheten) is zeer waarschijnlijk naar deze dobbe genoemd. In de dobbe, waarvan ik geen overzichtsfoto heb gemaakt, daarvoor is hij te groot, dobberden honderden ganzen. Daarbij dacht ik: “it tilt hjir op fan’e guozzen”. Het was een mix van Grauwe ganzen, die met de oranje wortel voor de kop en grote groep Canadese ganzen. Het is de laatstgenoemde soort die enorm veel lawaai kan maken. Dat deden ze dus ook en dat zorgde voor het achtergrondgeluid.
Grauwe ganzen en Canadese ganzen en een hybride gans
Zo te zien hebben de beide soorten zich een keer gemixt, helemaal vooraan aan de rechterkant op de bovenstaande foto dobbert mijns inziens een hybride gans, met veel kenmerken van de Canadese gans waarbij de kleuren zijn uitgelopen en vervaagd maar ook met een oranje snavel. Duidelijk een gevalletje van soortvermenging. De Duurswouder heide, zo langzamerhand ook een hybride van heide en pijpestrootjes / gras.
GEERT SINES 
Recente reacties