Majestueus afscheid
Er is een tijd van komen en een tijd van gaan. Zeker voor de koning van het weideland, de Grutto. Voorlopig zijn ze hier weer klaar en trekken ze zich terug in hun winterresidentie, ergens in Afrika. In de korte periode dat ze in Nederland zijn laten ze zich wel zien en horen.
Het is eind juli en nergens kon ik nog een Grutto ontdekken, een teken dat ze werkelijk afscheid hebben genomen.
Bij zo’n afscheid hoort een koninklijke uitstraling, het moet een majestueuze uittocht zijn. Daarom deze twee foto’s, beter kan ik deze mooie vogel niet laten zien.
Goede reis en hopelijk tot volgend jaar.
Het is al weer bijna augustus en dan is er op dit weblog altijd een plaatsje voor een bloemetje. Deze keer een Klokjesgentiaan, een prachtig blauw accent gevend aan het landschap.
_________________
Hieronder zal wordpress wel weer een stapel advertenties plaatsen. Daar ben ik niet voor verantwoordelijk. Daar weer onder kunt u reageren en dat hoort dan wel weer bij dit bericht.
_______________________________
Wat een verschil ….
Wat een weer in de afgelopen dagen. Van prachtig zonnig veranderende het in ijskoud inclusief een overvloed aan regen. Het speelveld voor m’n huis was na een nacht regen geschikt voor waterballet. In die triestigheid heb ik veel tijd binnen doorgebracht, naar buiten gaan lokte me niet.
Die enkele keer dat ik het toch gewaagd heb werden flinke buien afgewisseld door af en toe een vleugje zon. Maar door die snerpend koude wind was het niet echt aangenaam buiten.
Wat een verschil met eerdere jaren. Ik had achter de kachel tijd genoeg om eens in het fotoarchief te duiken. Een aantal jaren geleden zag het er heel anders uit begin april. Een Grutto stond in de volle zon mooi te wezen op een paal.
Van een andere Grutto kreeg ik een fly-by.
Een Pimpelmees in 2014 sierde de toch al fraai uitziende bloeiende struik op.
Dat was toch wel even een verschil, het ene jaar is duidelijk het andere niet. De foto’s zijn allemaal van begin april. Geef mij maar de zon en de warmte. Maar ja …., het is zoals het is. Verschil zal er blijven.
Greta de Oeversnip
Het weer leek in de afgelopen week mooi genoeg om weidevogels in de Mieden te mogen verwachten. En ja hoor …., de Koning van de Weidevogels was daar ook aanwezig. Mooi dat ze weer terug zijn en mooi om te zien. Een beetje inherent aan het gebied is dat de vogels bijna alleen maar tegen een rommelige achtergrond kunnen worden gefotografeerd.
Terwijl ik bezig was reed er een auto met een buitenlands kenteken voorbij, zeer waarschijnlijk Duits, maar ik concentreerde me toch meer op de vogels.
Later zat ik te denken: als Nederlander zag ik een Grutto, als Fries een Skries, de Engelsen noemen hem Blacktailed-Godwit of gewoon Godwit, maar wat zou een Duitser voor soort vogel zien? Ik wist het niet en heb het dus maar opgezocht. Ze noemen de vogel daar Uferschnepfe en in het platduits ook wel Greta. Als je Uferschnepfe letterlijk vertaald kom je in het Nederlands uit op Oeversnip. Het lijkt wat ongebruikelijk, maar deze naam werd hier vroeger ook wel gebruikt voor de Grutto. In Limburg en in de Zaanstreek wordt deze soort kennelijk nog wel zo genoemd. Daar was ze dus, Greta de Oeversnip.
Dat we nog in een overgangsperiode van winter naar zomer zijn bleek wel, want er waren ook nog wintergasten zoals deze Wintertaling in het gebied aanwezig. De onderstaande zat het dichtstbij, wel een beetje verstopt.
Zij zullen binnenkort wel weer vertrekken, maar de Grutto gaat voorlopig het gebied weer opvrolijken. Welkom Greta alias Limosa Limosa, dan ik het voor iedereen duidelijk.
GEERT SINES 
Recente reacties