Voorjaarsboden
Er kan veel veranderen in een dikke week tijd. In het vorige blogbericht liet ik hier nog sneeuwfoto’s zien. Nu, een week later, na een supersnelle dooi, zijn de voorjaarsboden al weer aan de beurt. Want die waren duidelijk aanwezig in het veld in de afgelopen week. Maar eerst nog even terug naar die stevige vorstperiode. Dat heeft wel z’n invloed gehad. Het gras kwam hier en daar redelijk geel onder de sneeuw vandaan. Dat laat onderstaande foto wel zien, waar een Grote zilverreiger in zo’n geel veld staat.
Grote zilverreiger
Over naar de voorjaarsboden. Dan denk je in eerste instantie natuurlijk aan sneeuwklokjes. Een plantensoort die hier van oorsprong niet thuishoort, maar volledig is “ingeburgerd” en vaak ergens verwilderd opduikt in bermen en weilanden, meestal heel vroeg in het seizoen. Zo ook de onderstaande, ze stonden ergens in de “wildernis” ver van welke bewoning of tuin dan ook. Dit is het meest algemene sneeuwklokje de Galanthus nivalis.
Sneeuwklokje Galanthus nivalis
Er zijn overigens meer soorten, maar bovenstaande komt veruit het meest voor in het wild. Eerst wilde ik gewoon doorgaan, het sneeuwklokje is zo algemeen dat ik er meestal geen aandacht aan besteed. Maar iets weerhield me deze keer. Mijn oog viel “toevallig” op een geel exemplaar tussen al die groene. Eigenlijk dacht ik dat deze nog niet op kleur was, mede als gevolg van de winter. Maar er blijkt wel degelijk een geelgekleurde variëteit van dit sneeuwklokje te bestaan.
Sneeuwklokje Galanthus nivalis “Primrose Warburg”
Naar de ontdekster heeft men deze kleurvariëteit Galanthus nivalis “Primrose Warburg” genoemd. Tja, dan staat er ineens zomaar een Primrose Warburg verwilderd in het veld, het was toch wel goed om even stil te staan. En maar weer door, op zoek naar voorjaarsboden.
Kievit
Het ontdekken van een Kievit viel nog niet mee, ik heb er welgeteld eentje gevonden, die ook nog niet wilde meewerken aan het maken van een foto door zich min of meer achter een polletje te verschuilen. Maar het bewijs is er, er zijn Kieviten in de broedgebieden aangekomen.
Graspieper
Maar het mooiste blijk van terugkerende vogels waren toch wel een aantal Graspiepers. Hoewel ik er ook nog eentje in december heb gezien was dit verse aanvoer. Ik heb diverse exemplaren gezien in een paar uur tijd.
Graspieper
We zijn los, het voorjaar is voorzichtig begonnen, mooi om weer mee te maken.
Rondom de Leijen (1)
Het leek windstil te zijn. Het water in een sloot vlak bij m’n huis leek wel een spiegel. Het leek me een goed moment om weer eens bij De Leijen onder De Tike bij de Doktersheide te kijken. Het leek goed bij het parkeerplaatsje, ook daar was het een en al spiegeling in het water. In de verte stond de kijkhut Blaustirns al op me te wachten.
spiegelingen bij De Leijen
Onderweg naar die kijkhut loop je door een zee van riet, nu nog wel tenminste, als het eenmaal dik winter is komen de rietsnijders meestal om het riet te oogsten.
riet bij De Leijen
Bij de Blaustirns aangekomen bleek dat het net nog iets teveel waaide, het kleine beetje wind dat er was liet het water van het meer toch rimpelen. Het uitzicht leek vertrouwd. Toch ontbrak er iets, er dreven helemaal geen waterplanten meer voor de kijkhut, zo te zien was alles opgeschoond. Jammer, het leek daardoor wel wat kaal op de voorgrond.
gezicht op De Leijen
De bomen die midden in het meer staan op een piepklein eilandje zijn nog steeds niet omgevallen, ze houden het nog vol ondanks de natte voeten. Af en toe zitten deze bomen vol met Aalscholvers, deze keer was daar niets te zien.
gezicht op De Leijen
De enige vogel die nog wat in de buurt rond dreef was een Fuut die er kennelijk wel plezier in had dat hij helemaal alleen was. Of hij had last van een graat in de keel of zoiets, dat kan ook.
Fuut
Ver weg, heel ver weg, bijna aan de overkant van het meer kon ik nog een Grote zilverreiger ontwaren. Ik heb hem toch maar gefotografeerd, ik vond dat hij mooi afstak in zijn eigen “kathedraal” in herfstkleuren.
in de verte een Grote zilverreiger
Onderweg terug naar de parkeerplaats stak het riet mooi af tegen de zon op de achtergrond.
riet in tegenlicht
Met een beetje lensflare toegevoegd lijkt het nog wat frisser.
riet in tegenlicht
Terug bij de parkeerplaats leek het alsof er helemaal geen wind stond, de wolken weerspiegelden in het water richting het haventje van De Tike.
spiegelingen bij de Doktersheide
Tenslotte nog een blik vanaf de Blaustirns op het Leijen-paviljoen aan de andere kant van het meer.
gezicht op het Leijen Paviljoen
Daar neem ik u de volgende keer mee naar toe.
Wachten op betere tijden
In de week waarin er diverse nestkastjes in de bomen voor m’n huis zijn gehangen ter bestrijding van de processiejongens had ik de hoop een redelijk aantal nieuwe zomergasten voor de lens te krijgen. In het landschap kun je wel zien dat er het een en ander aan het veranderen is. Op de foto hieronder loopt er al weer wat jongvee buiten, maar ze zijn ook nog vergezelschapt van een Grote zilverreiger, tot nu toe een wintergast in “mijn” gebied.
landschap met jongvee en Grote zilverreiger
Slechts mondjesmaat kon ik zo’n zomergast ontdekken, hieronder de eerste Graspieper van dit seizoen. Van veel te ver voor een goede foto, maar het is niet anders, ik laat hem toch maar zien.
Graspieper
Wel wat dichterbij zat de onderstaande Roodborsttapuit, een mannetje, formaat kleiner dan een mus, op zich ook een schichtig vogeltje. Fotografisch gezien is het een rommeltje op de voorgrond en naast het vogeltje.
Roodborsttapuit (m)
Daarom maar even gewacht totdat hij zich verplaatste……. Zo ….., dat leek beter. ’t Is gewoon een mooi vogeltje, zeker de mannetjes in het voorjaar.
Roodborsttapuit (m)
Het wil hier nog niet echt vlotten met de grotere zomergasten. Een eenzame Kievit had een leuk stukje grond uitgezocht. Dacht hij, maar mijns inziens totaal ongeschikt als leefgebied voor een Kievit. De grond is denkelijk ontsmet en binnen de kortste keren zal er wel plastic over de grond zijn gespannen.
Kievit
Binnenkort zullen hier wel lelies groeien, denkelijk. Met al de besproeiingen geen goed idee van die Kievit. Maar ja … hij weet niet beter dan dat hij een leuk stukje grond moet zoeken.
Kievit
Nee …., het wilde nog niet echt vlotten, het is wachten op betere tijden, in alle opzichten, niet alleen voor vogels.
GEERT SINES 
Recente reacties