Rondom een pingo (2)
Het vervolg van de wandeling door het Wijnjeterperschar rondom de pingoruïne. In het bosdeel bloeide het Robertskruid nog volop, allemaal roze puntjes in een vrij donker gedeelte. Dat is typisch voor deze plant, hij doet het heel goed in schaduwrijke gebieden.
Robertskruid
Verderop stond een grote stinkzwam die al verlost was van z’n sporen en geen bezoek had.
Grote stinkzwam
Net iets verder lag nog een tweede. Toen ik aankwam was de hoed zwart van de vliegen. Tijdens het maken van deze foto trokken ze zich terug, behalve eentje, maar die zat half verscholen achter een op de grond gevallen blad. ’t Is jammer dat deze zwam zo ontzettend stinkt maar op zich gezien is hij het bekijken wel waard. Voor vliegen is die stank echter zeer aantrekkelijk, het is maar net waar je van houdt.
Grote stinkzwam
Op een voor hem enorm groot blad zat dit minispinnetje rustig te poseren.
spinnetje
Vlak bij de pingo zat deze zeer forse kever waarvan ik eerst geen naam kon bedenken en al aan het filosoferen was over joekelkever of zoiets. Een centimeter lang of drie was deze zeker.
Kettingschalebijter
Maar uiteindelijk kon ik toch z’n naam ontdekken, het is de Kettingschalebijter. Dat van die ketting in de naam is begrijpelijk. De tocht was nog niet voorbij, volgende keer meer.
Rondje Merskenheide (2)
Bij mijn rondje Merskenheide ben ik aangekomen in het bos. Ook daar was wel het een en ander te fotograferen, maar het leverde niet de meest spectaculaire plaatjes op. ‘k Had gehoopt nog ergens een specht te “vangen”, ze lieten zich wel horen maar zien ….. ho maar. Het bleef bij een paar opvallende paddestoelen. De eerste was een Grote stinkzwam.
Grote stinkzwam
Stinken deed hij niet meer, de hoed was al helemaal schoon gelikt door vliegen, die daardoor de sporen verspreiden.
Grote stinkzwam
Daarom hieronder uit het archief nog eentje die nog wel het donkergroene slijm met sporen op z’n hoed heeft. Dan kan hij wel enorm stinken. De vliegen vinden de stank lekker en komen er massaal op af.
Grote stinkzwam
Vak daarbij stond een Dennevoetzwam, een forse jongen. Als ze redelijk vers zijn hebben ze nog die gele rand. Een poosje later is alles donkerbruin en is het mooie eraf.
Dennevoetzwam
Meestal duik ik met de lens even onder deze soort zwam om de buisjes aan de onderkant te laten zien. Dat was deze keer helemaal niet nodig want op twee meter hoogte hing er nog eentje aan dezelfde stam.
Dennevoetzwam
Zodat het vrij eenvoudig was om de onderkant vast te leggen.
Dennevoetzwam
Gelukkig maar, het was niet aanlokkelijk om op de natte bosbodem te gaan liggen. Nog ben ik er niet, dit rondje krijgt alsnog een vervolg.
Terugblik (2)
Net als vorige week ook nu een terugblik naar de herfst van het jaar 2004. De eerste foto’s zijn op de week af tien jaar geleden genomen. Het had toen een beetje gesneeuwd, stuifsnee. Een Ree stond af te wachten wat ik ging doen. Op de achtergrond ganzen, die waren er ook toen al ruim voldoende.
Ree op de uitkijk
De uitkijk gaf het sein “veilig” waarna de hele familie ging slootjespringen.
Ree aan het slootjespringen
In het Wijnjeterper schar stond een Grote stinkzwam letterlijk te stinken. Wat hem erg aantrekkelijk maakt voor reukgevoelige dieren. Rechtsonder is een Mestkever onderweg, een slak is al aan de steel begonnen
Grote stinkzwam
en op de kop van de stinkzwam was het druk met drie soorten vliegen. De stank heeft een grote aantrekkingskracht. De vliegen mogen smullen van de pasta die in het begin op die kop zit. Als tegenprestatie verspreiden ze daarmee de sporen van de zwam.
Grote stinkzwam
Oh ja ……, ik was toen vooral ook bezig met zonsondergangen.
zonsondergang
Vooral het tijdstip van de laatste foto herinner ik me goed. Er was een familielid over uit Canada met wie ik onderweg was naar een familiebijeenkomst. Maar voor deze zonsondergang ben ik toch maar even gestopt.
GEERT SINES 
Recente reacties