Keerpunt
Het was weer zover in de afgelopen week, de omslag van de zomer naar de herfst. Voor mij “traditioneel” het moment om in het veld te gaan speuren naar doortrekkers, vogels die in de winter naar het zuiden trekken en in de velden in “mijn fotojachtgebied” even een tussenstop maken om bij te eten en op krachten te komen. Ik ben begonnen in de buurt van de N381 waar je af en toen een “kunstboom” zoals onderstaande kunt aantreffen. Bij de aanleg van het nieuwe deel van die weg werden boomsingels doorsneden en om vleermuizen te helpen toch de oversteek over de weg zonder problemen te maken heeft men hier en daar in de middenberm kunstbomen van cor-ten staal geplaatst. Ook al zou je niet weten wat die dingen betekenen dan kun je aan de uitgesneden vorm nog steeds zien waarvoor deze objecten bedoeld zijn. Volgens de pijl moeten de vleermuizen er overheen vliegen, denk ik, maar dat deden ze toch al wel.
kunstboom
Met de doortrekkers wilde het niet lukken, ze waren er niet. Maar er werd me wel een mooi Hollands plaatje voorgeschoteld met koeien in de wei, een blauwe lucht, een molen en een kerktoren. Veel Hollandser kun je het niet krijgen. Met zo’n uitzicht denk je dat het nog volop zomer is.
weidelandschap met koeien
Bij het parkeerplaatsje van het Diakonievene dacht ik enkel om te keren en naar huis naar de koffie te rijden. Maar na een blik over het toegangshek besloot ik toch even binnen de afrastering te kijken. Op de foto hieronder zie je linksonder nog net de schaduw van het toegangshek. rechtsonder op de foto, vlak achter de afrastering, stond de eerste parasolzwam. Verderop stonden er nog veel meer.
Diakonievene
Ik had geen macrolens bij me en had trek in koffie en ben daardoor nauwelijks het terrein op geweest maar kon toch de volgende parasolzwammen al weer vastleggen. Als “eitje”,
parasolzwam
als geschubd “eitje”
parasolzwam
en van onderen waardoor die bekende losse ring en de vele plaatjes zichtbaar worden.
Grote parasolzwam
Bovenop een uitgespreide hoed zat een heidelibel te zonnen.
Grote parasolzwam met heidelibel
Het was de week van de overgang waardoor nu de nachtperiode weer langer is dan de daglichtperiode. Op de dag dat ik voor deze foto’s onderweg was leek het nog zomer, de rest van de week was het herfst. Dat past precies.
Diakonievene
Het leek me een goed idee om een wandeling door het Diakonievene onder Nijeberkoop te maken. Het weer was goed, een lekker temperatuurtje, en het was droog. Misschien wel net te droog voor dit natuurgebied. Waar eens waterpoelen waren en waar ze eigenlijk zouden moeten zijn was het nu droog er bleef alleen nog een blubberpoeltje over.
Diakonievene
In dit gebied staan veel exemplaren van het Jacobskruiskruid wat soms mooie beelden van Jacobsvlinders of hun zwartgeel gestreepte rupsen kan opleveren, daarvoor is het nu echter te laat in het seizoen. Ik had ook niet meer zoveel vlinders verwacht, het is half oktober, maar er vlogen daar nog een flink aantal rond, hoofdzakelijk de Kleine vuurvlinder.
Kleine vuurvlinder
Hoewel dat Jacobskruiskruid giftig is schijnen ook deze vlindertjes daarvan geen last te hebben.
Kleine vuurvlinder
Het kon ook bijna niet anders, een paar Grote parasolzwammen hadden de hoed ook weer op de steel staan.
Grote parasolzwam
Hoewel …… grote ……, ik heb er maar twee gevonden en die waren klein, heel klein, het leken bijna wel bonsai-parasolzwammen. Daar zal de droogte in de natuur ook de oorzaak van zijn. Zo mini heb ik ze daar nog nooit gezien. Na afloop van de wandeling heb ik nog even zitten nagenieten op een mooie nieuwe picknickbank naast de vernieuwde en sterk vergrote parkeerplaats. Kijkend naar de vele libellen die nog actief waren, maar poseren …., ho maar.
Verrassing bij de Diakonievene
Ik liep een rondje Diakonievene, een natuurgebied onder Nijeberkoop. Al gauw werd achter me de vraag gesteld: “Wat doet U daar?” want van afstand leek het net alsof ik een grote boodschap aan het afleveren was in het lange gras. Maar nee, ik was gras aan het plukken, want als je een Grote parasolzwam wilt fotograferen moet de lange steel toch wel een beetje duidelijk in beeld komen. Dat moet wel voorzichtig gebeuren want deze paddestoel is broos en instabiel, zeker door die grote hoed. De meeste van deze soort die ik vond hadden hun hoed nog niet helemaal uitgespreid.
Grote parasolzwam
Kenmerkend zijn die bruine vlokken op de hoed, de beharing daarop en de losse ring rondom de steel
Grote parasolzwam
Aan de onderkant van de hoed zie je de grote plaatjes.
Grote parasolzwam
Het mooist toonden deze tweeling zich, alles was zichtbaar, plaatjes, losse ring, vlokken, beharing en een lange steel.
Grote parasolzwam
Maar dat was nog niet alles wat me opviel tijdens deze wandeling. Iemand had een partij appels in het gebied gedumpt. Die hadden zich zodanig ver ontwikkeld dat je ze van enige afstand kon ruiken, ofwel ze waren al behoorlijk rot. Daarmee waren ze aantrekkelijk voor insecten. Maar er waren weinig soorten insecten zichtbaar, eigenlijk maar één soort, de Hoornaar. Zij zullen de andere insecten wel op afstand hebben gehouden. Tientallen kropen er rond, vooral op de meest vergane appels.
Hoornaar
Ik heb nog nooit zoveel Hoornaars bij elkaar gezien, wat me overigens wel voorzichtig maakte. Als je er eentje op z’n tenen trapt heb je kans dat de hele familie wraak komt nemen en daaraan had ik geen behoefte.
Hoornaar
Dus heb ik er slechts een paar, die zich aan de rand bevonden, uitgepikt. Weer eens wat anders deze wandeling, de parasolzwammen had ik verwacht maar die Hoornaars kwamen er als een verrassing bij.
GEERT SINES 
Recente reacties