Verstoppertje
Schutkleuren, voor dieren in de vrije natuur van levensbelang. Er lopen en vliegen zoveel rovers rond dat onzichtbaarheid of minder zichtbaarheid behoorlijk kan helpen om te overleven. Vandaag een aantal van die verstoppertje spelers. Eerst een Groentje (Callophrys rubi), overigens behorende tot de familie van de blauwtjes. Dit vlindertje blijft lang op z’n schutkleur vertrouwen en vliegt pas weg als je dicht in de buurt komt. Ze keren vaak terug naar dezelfde plaats, dus even wachten en hup ….., daar is hij / zij weer terug. En zeg nou zelf, vanuit de verte gezien lijkt hij net een vers blaadje.
Groentje
Als de zon dan even wegvalt lijkt de kleur van zo’n Groentje mee te veranderen, maar nog steeds lijkt hij op een groen blaadje.
Groentje
Nog zo’n “verstopper” is de Groene stinkwants (Palomena prasina). Als je even niet oplet zie je hem helemaal niet zitten op zo’n groen blad.
Groene stinkwants
Hij wordt ook wel Groene schildwants genoemd. Ik vind het altijd mooi, die vele putjes in het schild te zien. Deze wants gaat zelfs zover dat hij in de winter van kleur verschiet. Dan neemt hij een donkerbruine kleur aan, die valt minder op in de winter.
Groene stinkwants (detail)
De laatste foto van vandaag betreft niet een echte schutkleur. Deze vlinder had zich neergevlijd in de rond gebogen blad. Het is alsof de vlinder in een kuil ligt, dan ben je in elk geval vanaf drie zijden niet zichtbaar.
Gestippelde oogspanner
Met zo’n kuil zou je, zeker in de zomer in de zon, een duitse naam verwachten. Maar hij heet gewoon de Gestippelde oogspanner (Cyclophora punctaria). Het is een nachtvlinder die ’s nachts actief is, overdag doet hij niet zoveel. Zoals deze alleen maar in z’n “kuil” liggen en zo mogelijk van de zon genieten.
Een kuil heb ik niet thuis, maar ik ga zeker ook in de komende week van de zon genieten.
Inhaalslag
Voor mij was het niet zo’n “denderende” week, ernstige verkoudheidsverschijnselen hielden me binnen, de kachel was m’n vriend. Veel verder dan het vastleggen van een gloedvolle zonsondergang van achter het raam ben ik daarom ook niet gekomen.
Zonsondergang
Geen nood, ik heb nog een inhaalslag te gaan. In de loop van een jaar komen lang niet alle onderwerpen die ik heb gefotografeerd op dit weblog aan bod, er blijft wel het een en ander liggen. Vandaag heb ik meer eens een paar wantsen boven water getild. Algemeen voorkomend, de beide onderstaande soorten, dat wel. De eerste is een Groene schildwants (Palomena prasina). Z’n naam is veranderd, eerder was dat Groene stinkwants. Naamsverandering of niet, hij blijft toch wel gewoon stinken.
Groene schildwants
Ik verbaas me er elke keer weer over hoeveel putjes er in zo’n relatief klein schild kunnen zitten.
Groene schildwants
De tweede soort is de Zuringrandwants (Coreus marginatus). Je kunt deze soort onder meerdere namen terugvinden. Zowel als Zuringrandwants, als Zuringwants maar ook als Lederwants. Het is bij deze soort altijd even goed opletten. Er is nog een bijna identiek gelijkende soort, de Snuitkeverschildwants. Bij de laatste soort zijn de uiteinden van de antennes roodgeel, maar bij de Zuringrandwants zoals hier zijn die uiteinden zwart. Er zijn nog wel meer kleine verschillen zoals de “dikte” van de “schoudervulling” maar die uiteinden maken het gemakkelijker in de herkenning.
Zuringrandwants
Hoewel deze foto’s in de zomer gemaakt zijn waren deze twee ook al weer bezig met de volgende generatie.
Zuringrandwants paring
Maar of het gelukt is, dat is gelet de situatie op de foto nog wel even de vraag. Hoe dan ook, een volgend jaar zullen er ook weer Zuringrandwantsen zijn, het is zoals geschreven een algemene soort.
Apart spul
Als je ooit een fladderende Witvlakvlinder te zien krijgt zal hij niet erg opvallen en dan is het altijd een mannetje. Hij is lichtbruin met een paar donkere banen over de vleugels en heeft achter op de bovenvleugels een wit vlak, vandaar z’n naam. De vrouwtjes van deze soort zijn ongevleugeld, alleen al waardoor deze soort een beetje apart is. Het vrouwtje produceert natuurlijk de eitjes, waar later de rupsen weer uit komen.
rups Witvlakvlinder
Die rupsen, dat is ook apart spul, ze zijn zwart met rode “wratten” waaruit borstelharen groeien en ze hebben een viertal gele borstels boven op de rug. Dat maakt het een zeer opvallende rups.
rups Witvlakvlinder
Deze vond ik in het Wijnjeterperschar. Daar in de buurt liep ook een Groene stinkwants over een blad. Op het eerste gezicht niet erg opvallend.
Groene stinkzwam met roofmijt
Maar bij nadere bestudering bleek dat hij last had van een poging tot indringing. Een rode roofmijt probeerde tussen z’n nek- en rugschild te kruipen. Op de foto hierboven heb ik de indringer vergroot in de geelomrande inzet rechtsonder. Ook dit zie je niet zo vaak, weer een gevalletje van apart spul.
Recente reacties