Boerenwormkruid met (2)
Dit is een vervolg van een eerder bericht betreffende de drukte rondom Boerenwormkruid, klik hier. Waar je ook keek, overal waren insecten aan het genieten van al dat lekkers aan de plant. Er waren grote hoeveelheden Pendelzweefvlieg op bezoek, vaak bepakt met stuifmeel. Ja jongens, bestuiven maar.
Ook de Blinde bij was ruim vertegenwoordigd. Het insect is overigens niet blind maar heeft afgezakte wimpers, waardoor hij een paar rijen haren op z’n ogen heeft. Op de foto hieronder kun je nog net die haren zien.
Nog meer Pendelzweefvliegen. Daarvan zijn er meerdere. Met het puntige gele profiel op het achterste achterlijfsegment zou ik hem een betere naam moeten kunnen geven, maar dat is me niet gelukt. Met die lengtestrepen op z’n lijf houd ik het dan ook maar op de pendel ….
Er vlogen ook diverse langlijf zweefvliegen rond. Denkelijk is de onderstaande het Groot langlijfje.
Wantsen waren er ook en niet te weinig. Ik dacht een mooi exemplaar voor de foto te hebben uitgezocht maar kwam er thuis achter dat deze enigszins gemankeerd was. Het uiteinde van z’n linker voelspriet ontbreekt. Nou vooruit, dit maakt hem dan wel uniek.
De Groene stinkwants was ook vertegenwoordigd, nog niet helemaal volwassen, nog met een instar-pakje aan.
Het moeilijkst was nog ergens een facetoog te fotograferen.
Dat lukte dan uiteindelijk met een Snorzweefvlieg. Ik zou nog drie afleveringen van het bezoek aan het Boerenwormkruid kunnen plaatsen. Dat doen we niet, het is mooi geweest, volgende keer weer iets anders.
Wantsjes
Wantsen, overal wantsen, zo leek het wel. Het zal er wel de tijd voor zijn. Wat me opviel dat is dat ik bijna alleen maar juveniele wantsjes te zien kreeg. Voordat een wants volwassen is doorloopt bij een aantal stadia, sommige wel tot vijf in het getal. Instar 1 t/m instar 5 heet dat ook wel. Vandaag twee soorten. De eerste is de gemakkelijkste om op naam te brengen. Het is een juveniele Groene Stinkswants, hooguit een kleine centimeter lang.
Maar de volgende soort is voor mij moeilijker op naam te brengen, denkelijk is het een instar van de Snuitkeverwants, en minder waarschijnlijk is het die van een Troilus Luridus, maar geen van beiden is wat mij betreft zeker. En door drukke bbhh heb ik ook niet de tijd om het allemaal even uit te zoeken. Vandaag blijft het bij “wantsje”. Ook niet langer dan een dikke halve centimeter.
Ondanks dat deze zo klein is lukte het me toch om z’n facetogen in beeld te krijgen.
Je zou aan de hand van de onderstaande foto kunnen denken dat hij een middenpoot heeft. Het aanhangsel onder z’n kop is echter z’n zuigsnuit, waarmee hij sappen opzuigt zoals wij dat doen met limonade in een rietje.
Nee, niets is minder waar. Ook als juveniele exemplaren zijn sommige wantsen al echte rovers. Het exemplaar hieronder heeft een bladhaantje te pakken gekregen. Daarna wurmde hij zijn zuigsnuit tussen de dekschilden van de kever.
Dan spuit hij maagsappen in de kever, waarna die van binnen min of meer oplost, zodat de wants de inhoud kan opzuigen. Nee, het zijn zeker geen lievertjes. Klein, maar dapper denk ik dan altijd maar.
Verstoppertje
Schutkleuren, voor dieren in de vrije natuur van levensbelang. Er lopen en vliegen zoveel rovers rond dat onzichtbaarheid of minder zichtbaarheid behoorlijk kan helpen om te overleven. Vandaag een aantal van die verstoppertje spelers. Eerst een Groentje (Callophrys rubi), overigens behorende tot de familie van de blauwtjes. Dit vlindertje blijft lang op z’n schutkleur vertrouwen en vliegt pas weg als je dicht in de buurt komt. Ze keren vaak terug naar dezelfde plaats, dus even wachten en hup ….., daar is hij / zij weer terug. En zeg nou zelf, vanuit de verte gezien lijkt hij net een vers blaadje.
Groentje
Als de zon dan even wegvalt lijkt de kleur van zo’n Groentje mee te veranderen, maar nog steeds lijkt hij op een groen blaadje.
Groentje
Nog zo’n “verstopper” is de Groene stinkwants (Palomena prasina). Als je even niet oplet zie je hem helemaal niet zitten op zo’n groen blad.
Groene stinkwants
Hij wordt ook wel Groene schildwants genoemd. Ik vind het altijd mooi, die vele putjes in het schild te zien. Deze wants gaat zelfs zover dat hij in de winter van kleur verschiet. Dan neemt hij een donkerbruine kleur aan, die valt minder op in de winter.
Groene stinkwants (detail)
De laatste foto van vandaag betreft niet een echte schutkleur. Deze vlinder had zich neergevlijd in de rond gebogen blad. Het is alsof de vlinder in een kuil ligt, dan ben je in elk geval vanaf drie zijden niet zichtbaar.
Gestippelde oogspanner
Met zo’n kuil zou je, zeker in de zomer in de zon, een duitse naam verwachten. Maar hij heet gewoon de Gestippelde oogspanner (Cyclophora punctaria). Het is een nachtvlinder die ’s nachts actief is, overdag doet hij niet zoveel. Zoals deze alleen maar in z’n “kuil” liggen en zo mogelijk van de zon genieten.
Een kuil heb ik niet thuis, maar ik ga zeker ook in de komende week van de zon genieten.
GEERT SINES 
Recente reacties