Pantserjuffers
Pantserjuffers, de soorten zijn maar moeilijk uit elkaar te houden vind ik. Er zijn verschillende soorten en de kenmerkende verschillen zijn soms erg klein. De kleur van de pterostigma’s, wel of geen blauwe berijping, driehoekjes op de zijkant van het borstschild, een groen vlekje boven de poot enzovoort. Meestal kan ik ze wel vanuit verschillende hoeken fotograferen zodat die kenmerken zichtbaar worden. Moeilijker is het als de juffer niet blijft zitten. Dan is het determineren soms niet eens mogelijk. Toch heb ik een poging gedaan bij beide onderstaande soorten.
Houtpantserjuffer
Deze heeft nauwelijks blauwe berijping, vuilwitte pterostigma’s
Houtpantserjuffer
maar nog wel een rest van blauw in de ogen
en een duidelijk verdikt uiteinde van het achterlijf met korte binnenste achterlijfaanhangsels. Dit is zeer waarschijnlijk een mannetje Houtpantserjuffer.
De volgende is wel blauw berijpt
Gewone pantserjuffer
heeft donkere pterostigma’s
Gewone pantserjuffer
en een van oorsprong groen (nu bruin geworden) eilandje boven de middelste poot.
Gewone pantserjuffer
Wat hem het meest op een Gewone pantserjuffer doet lijken, een mannetje. En al die kenmerken op en aan juffertjes die niet langer zijn dan vier centimeter.
Juffers in It Skar
Je moet zo ongeveer elke keer een verzoek in viervoud indienen of ze alstublieft even willen stilzitten. Meestal wordt het verzoek niet ingewilligd, heel af en toe wel. De beide onderstaande juffers kreeg ik in het Wijnjeterper schar voor de lens. De eerste was een Koraaljuffer.
Koraaljuffer
Met veel rood en vooral rode poten, wat ze bijna onmiskenbaar maakt.
Koraaljuffer (detail)
De tweede bleef dan wel stil zitten, maar in een iets ongunstiger positie waardoor het achterlijf niet helemaal scherp op de foto is gekomen. Maar dit was het beste wat mogelijk bleek.
Gewone pantserjuffer
Het is een Gewone pantserjuffer, een mannetje.
Gewone pantserjuffer (detail)
Op de foto lijken het reuzen, in werkelijkheid zijn ze maar een centimeter of vijf lang.
Pantserjuffers en een doodgraver
Gistermiddag had ik tijd om een rondje Merskenheide te lopen. Voor alleen de foto’s had ik beter in de buurt van het ven kunnen blijven, de rest van de wandeling leverde erg weinig fotomateriaal op. Maar een gezonde wandeling doet ook wel iets. Aan het begin bleek dat de groene juffers ook uit hun larvehuid zijn gekropen. Het is juni dus dat kan. Slechts twee waren zo vriendelijk te blijven hangen voor de foto. De eerste was een vrouwtje Gewone pantserjuffer.
Gewone Pantserjuffer (v)
Dat het een vrouwtje is blijkt uit de vorm van de achterlijfaanhangsels. Hieronder is zichtbaar dat in het gele deel boven de middelste poot een groen vlekje zit. Dat is een kenmerk dat je (bijna) alleen maar ziet bij de Gewone pantserjuffer.
Gewone Pantserjuffer (v)
Hieronder een mannetje Gewone pantserjuffer. Hij heeft ook dat kleine groene vlekje boven de middelste poot. Verder lijken de achterlijfaanhangsels (helaas niet erg goed zichtbaar op de foto) een beetje op een fietsslot. Dat soort aanhangsels horen bij een mannetje.
Gewone Pantserjuffer (m)
’t Was mooi geweest, de tocht ging verder de heide op. Met als fotoresultaat slechts één klein minivlindertje. Verder was er ook nergens een vlinder te bekennen, helemaal niets. Teruggekomen bij het ven raakte ik in gesprek met een echtpaar vaste bezoekers van deze site. Terwijl we stonden te praten kroop er een Gewone doodgraver vlak voor m’n voeten langs. Dat kon niet anders, die moest op ’t portret. Daar had hij geen zin in en ging er vandoor. Enig trek- en duwwerk bracht hem weer op het pad terug.
Gewone doodgraver
De fotovolgorde is verkeerd, eerst hield hij zich dood en bleef stil op het pad liggen. Dat gaf me de gelegenheid hem eens op de rug te leggen om te kijken of hij ook nog lifters had. Jawel …… zeker tien, zoals op de foto hieronder zichtbaar is.
Gewone doodgraver met roofmijten
Deze lifters, Roofmijten, gaan mee naar de opruimklusjes die deze kever uitvoert in de natuur. Stilzitten deden ze ook niet, ze hadden niet verwacht dat de kever op de rug kwam te liggen en renden heen en weer. Bovendien kun je zien dat de kever nog een verdedigingsmiddel inzette, hij begon te bellenblazen met z’n achterlijf. Dat spul moet je niet aan je handen krijgen, lekker ruiken doet het niet. Maar zoals gezegd, de fotovolgorde is verkeerd. De doodgraver keerde zichzelf keurig en liep de begroeiing in.
GEERT SINES 
Recente reacties