Herfstig allerlei
Vandaag een verzameling van fleurige herfstkleuren. Hoewel de onderstaande paddestoel de juiste kleuren heeft, mankeert de ring om de steel en de witte stippen van de vliegenzwam. Verder is deze soort veel steviger, maar ook kleiner. Het is denkelijk eentje uit de Russula-familie, misschien een braakrussula. Ook al omdat de hoed felrood is, net iets dieper roder dan bij de vliegenzwam. In het geval van een braakrussula is hij zwaar giftig.
Wie me ook altijd opvalt is de Amethistzwam, ook wel rodekoolzwam genoemd. De reden daarvoor lijkt me wel duidelijk.
Minder opvallend is onderstaande boleet. Het bijzondere van deze paddestoel is dat hij bezoek had, denkelijk bladluizen.
Nog lang niet alle bladeren van de eik zijn afgevallen. Dan is het even zoeken, maar een gal is gauw gevonden. Maar een gal met slak, die zie je niet zo vaak.
Hier en daar zijn de dekrammen ook weer losgelaten. De onderstaande heeft goed z’n best gedaan. Of …., en dat is waarschijnlijker, het is nog een jonge onervaren ram, nog een wildebras.
Nog maar eens een stel russula’s, altijd een kleurig accent in het bos.
Je zou het niet denken, maar onderstaande plant is voor mij ook herfst. Hij staat in m’n tuin te pronken. Elk jaar weer, diep in de herfst, begint hij met bloeien en hij houdt het vol tot en met de eerste zware nachtvorsten. Vorig jaar bloeide hij met kerst nog. Ik heb hem ooit eens als verjaardagscadeau gekregen met de mededeling dat hij niet winterhard is. Maar ik heb hem nadat hij was uitgebloeid gewoon in de koude grond geplant. Tot nu toe komt hij elk jaar weer tot bloei. Een naam weet ik niet.
Als je goed kijkt is de herfst toch niet zo triest, overal is wel kleur. Totdat het zwaar gaat vriezen, dan verdwijnt ook de laatste kleur. Tot die tijd dus nog maar even genieten van die kleuren.
Nabrander van de herfst
Het paddestoel-seizoen is voorbij. Normaal gesproken besteed ik op dit weblog weinig aandacht deze bijzondere levensvorm. Dit jaar heb ik het enigszins opgevoerd omdat je er bijna niet omheen kon, gelet op de grote hoeveelheid die er zomaar opeens verscheen. Bovendien waren er opvallende soorten te fotograferen. Sommige lijken op een foto heel groot terwijl ze in werkelijkheid piepklein zijn,
paddestoelen
anderen hadden zich verstopt zoals deze boleet die bijna wegviel in een graspol en zo waren er nog veel meer die ik hier niet meer laat zien dit seizoen,
verstopte boleet
behalve een nabrander, zoals in een vorig blog al aangekondigd. Die is van een Gewone heksenboleet waarbij iemand (een kind of toch Spillebeen ?) de hoed had versierd met eikels.
Gewone Heksenboleet
Eentje waarbij er nog een druppel regenwater aan de hoed hing.
Gewone Heksenboleet
In mijn jeugd speelden we af en toe met vergrootglazen. Een bepaalde zaklamp met een forse platte batterij had een grote bolle lens waardoor het uitgaande licht gebundeld werd “uitgestoten”. Dat kon ook andersom, je kon die lens ook gebruiken om zonlicht te bundelen. Bij volle zonneschijn kon je met het gebundelde licht en dus gebundelde warmte soms zelf droog gras in brand steken. Dat bundelingseffect had die waterdruppel ook op het zonlicht, het werd gebundeld op de buisjes van de boleet.
Gewone Heksenboleet met druppel
De druppel was te klein om voldoende warmte in de buisjes van deze heksenboleet te ontwikkelen en in de natuur heb ik nog nooit een brandende paddenstoel gezien. Wel thuis overigens, maar dan meer in aangebrande vorm.
paddestoelen in verval
Daarmee zijn mijn zwamrondjes voor dit seizoen klaar, met nog wel een laatste foto van een paddestoel in verval. Deze zegt genoeg, het is voorbij.
Zwamrondje ’t Skar
Donkere, grijze, natte dagen, de een na de ander in de afgelopen week. Dan is het niet meer leuk om in het open veld rond te lopen. Maar in de bossen kun je soms nog wat schuilen en daar is momenteel ook van alles wat te beleven. Vooral de paddestoelen vallen op. Vandaag het resultaat van een zwamrondje door het Wijnjeterper schar. Ik heb niet alles gefotografeerd maar me beperkt tot een aantal min of meer opvallende soorten. Als eerste een berkeboleet. Daar zijn nogal wat soorten van, maar deze doet me het meest denken aan de Oranje berkeboleet,
Oranje Berkeboleet
de kleur van de hoed en de schubben op de steel maken dat het meest aannemelijk.
Oranje Berkeboleet
Als tweede een kleverige pannekoek, een donkerbruine met verse gele randen.
Dennevoetzwam
Het is de Dennevoetzwam. In verse toestand is het nog wel een mooie soort, maar als hij “rijp” is rest alleen het donkerbruin, tegen het zwarte aan. Als je hem dan aanraakt voelt het net alsof je je hand in de teer steekt.
Dennevoetzwam
De hoed van deze stond zo laag bij de grond dat ik er niet met de camera onder kon komen. Daarom heb ik een oude foto, hieronder, uit het archief getrokken waarbij die onderkant wel goed zichtbaar is.
Dennevoetzwam
Bij de laatste soort van vandaag viel vooral de rode steel op, bijna te rood lijkt mij, maar dat zal wel iets te maken hebben met de leeftijd van dit exemplaar. Twee dagen eerder stond er nog niets op die plaats, nu een aantal van deze soort, vers dus. Zelfs de sporenbuisjes onder de hoed van deze soort zijn rood.
Gewone Heksenboleet
Met die bruine hoed en rode steel kan het eigenlijk niets anders zijn dan een Gewone Heksenboleet. Je hebt nog een soort met een rode steel, de satansboleet, zwaar giftig, maar die heeft een witte hoed.
Gewone Heksenboleet
Ook wel weer eens leuk om te doen, zo’n zwamrondje. Zeker nu de echte herfstkleuren nog maar niet willen doorbreken. Dan moet er eigenlijk eerst een dikke nachtvorst zijn geweest, wat vervolgens wel weer funest is voor de zwammen. Het is het een of het ander, momenteel is het dus zwammentijd.
GEERT SINES 
Recente reacties