Vergeefse veldtocht (bijna dan)
Het is voorjaar, het is weidevogeltijd. Dat zou dan niet zo moeilijk moeten zijn om hier en daar weidevogels te vinden. Maar in de afgelopen week bleek dat niet waar te zijn. Ik ben uren door het veld gedwaald en heb in al die uren slechts twee Kieviten gezien. Twee maar, en ook nog eens ver weg. Een foto maken zat er zeker niet in. Of ik doe iets verkeerd en ben op de verkeerde plaatsen of er gaat iets erg fout met de weidevogels. Het werd een vergeefse veldtocht. Bijna dan, want er is natuurlijk altijd wel wat te zien in het veld. Zoals deze twee Damherten, bokken, die een potje aan het geweiworstelen waren. Nu nog onschuldig, maar na de zomer, in de bronstijd zal het er wel serieuzer aan toegaan.
Of deze twee ezels die tussen het jongveen liepen. Deze boer heeft wel vaker ongebruikelijke kostgangers. Het schijnt dat ezels een goede bescherming van een kudde bieden tegen wolven.
Een stel Scholeksters beschermde zich op een heel andere manier. Ze stonden binnen het hek van een gaspomplokatie. Voor hen geen probleem, ze vliegen zo weg over het hek, maar tegen ongewenste viervoeters biedt het wel voldoende bescherming.
Uiteindelijk kreeg ik nog wel een paar kleinere “weide”vogels voor de lens, Graspiepers. Daarvan zijn er voorlopig eerst nog wel genoeg te vinden.
Helaas was het die dag erg grijs, de foto’s missen net dat beetje extra kleur.
Voor het eerst na de winter had ik ook weer een macrolens meegenomen. Onderwerpen daarvoor lagen nog niet voor het grijpen. Het is nog vroeg in het voorjaar en nog erg koud. Dan blijven de kleine kruipers liever onder in het struweel zitten. Maar een lieveheersbeestje was al wel onderweg. Denkelijk een Aziaat, gelet op de “kattenpoot” op z’n nekschild.
En een drekvlieg, die zie je overigens het hele jaar door.
Maar als het niet beter gaat lukken met de weidevogels zal ik de macrolens in de komende tijd veel vaker gebruiken. Maar ik hoop toch dat ik minder vaak zo’n bijna vergeefse veldtocht moet gaan maken.
Bellen blazen
Bellen blazen, het schijnt weer in te zijn. Tenminste, ik zie hier regelmatig zeepbellen voor het raam langs schuiven. Het viel me op dat dit ook in de natuur een gekende bezigheid is.
Strontvlieg
Een Strontvlieg was ook bezig, hieronder iets dichterbij.
Strontvlieg (detail)
Ook een Vleesvlieg alias Bromvlieg had de smaak te pakken.
Bromvlieg
Toen de vlieg een andere plaats opzocht werd het nog duidelijker.
Bromvlieg
Waarschijnlijk gebruikt deze echter geen water maar blaast hij zijn zuigsnuit op. Dan kun je natuurlijk altijd en overal bellen blazen.
Snuitjes
Twee reebruine ogen, die keken ……. Dat onderwerp had gekund vandaag, het moet echter nog even wachten. Want ook miniogen kunnen je aankijken. Vandaag een paar van die kijkers. Een Gewone drekvlieg, alias mestvlieg, alias strontvlieg was bezig met gymnastiek. Vier voetjes van de vloer, twee erop, een hele toer.
Gewone drekvlieg
Trots natuurlijk, ik kon de brede grijns vastleggen.
Gewone drekvlieg
Ook van die artiesten zijn de grasmotten, als paaldansers voortdurend aan een grasspriet hangend. Met een camera zijn ze nauwelijks te benaderen, voor je het weet hebben ze alweer een vliegende salto naar de volgende spriet gemaakt.
Vroege grasmot?
Dit is misschien de Vroege grasmot, een minivlindertje met een opvallende snuit en grijze ogen.
Vroege grasmot?
Geen jongens van afwachten en stilzitten. Maar uiteindelijk is het toch gelukt deze kort in de ogen te kijken.
GEERT SINES 
Recente reacties