Rondom de Leijen (1)
Het leek windstil te zijn. Het water in een sloot vlak bij m’n huis leek wel een spiegel. Het leek me een goed moment om weer eens bij De Leijen onder De Tike bij de Doktersheide te kijken. Het leek goed bij het parkeerplaatsje, ook daar was het een en al spiegeling in het water. In de verte stond de kijkhut Blaustirns al op me te wachten.
spiegelingen bij De Leijen
Onderweg naar die kijkhut loop je door een zee van riet, nu nog wel tenminste, als het eenmaal dik winter is komen de rietsnijders meestal om het riet te oogsten.
riet bij De Leijen
Bij de Blaustirns aangekomen bleek dat het net nog iets teveel waaide, het kleine beetje wind dat er was liet het water van het meer toch rimpelen. Het uitzicht leek vertrouwd. Toch ontbrak er iets, er dreven helemaal geen waterplanten meer voor de kijkhut, zo te zien was alles opgeschoond. Jammer, het leek daardoor wel wat kaal op de voorgrond.
gezicht op De Leijen
De bomen die midden in het meer staan op een piepklein eilandje zijn nog steeds niet omgevallen, ze houden het nog vol ondanks de natte voeten. Af en toe zitten deze bomen vol met Aalscholvers, deze keer was daar niets te zien.
gezicht op De Leijen
De enige vogel die nog wat in de buurt rond dreef was een Fuut die er kennelijk wel plezier in had dat hij helemaal alleen was. Of hij had last van een graat in de keel of zoiets, dat kan ook.
Fuut
Ver weg, heel ver weg, bijna aan de overkant van het meer kon ik nog een Grote zilverreiger ontwaren. Ik heb hem toch maar gefotografeerd, ik vond dat hij mooi afstak in zijn eigen “kathedraal” in herfstkleuren.
in de verte een Grote zilverreiger
Onderweg terug naar de parkeerplaats stak het riet mooi af tegen de zon op de achtergrond.
riet in tegenlicht
Met een beetje lensflare toegevoegd lijkt het nog wat frisser.
riet in tegenlicht
Terug bij de parkeerplaats leek het alsof er helemaal geen wind stond, de wolken weerspiegelden in het water richting het haventje van De Tike.
spiegelingen bij de Doktersheide
Tenslotte nog een blik vanaf de Blaustirns op het Leijen-paviljoen aan de andere kant van het meer.
gezicht op het Leijen Paviljoen
Daar neem ik u de volgende keer mee naar toe.
Rondom de Leijen
Het weer voelde goed en ik wilde weer eens bij De Leijen kijken. Het waaide weliswaar stevig maar dat zou me niet weerhouden. Eerst maar een rondje door de velden gemaakt op zoek naar opvallende zaken. Er was genoeg te zien, maar niets spectaculair. Een afwijking van het normaal was een maisveld omringd door net even een andere soort zonnebloemen. Ook mooi.
zonnebloem
In een compleet groen weiland stond een enkele paarse bloem te bloeien. Erg opvallend, alles groen, groen en deze eenling viel direct op, paars uittorent boven al dat groen. Ik heb geen idee was dit voor soort is en wie het weet mag het zeggen. Update: volgens een reactie van Pietsje is het een Groot kaasjeskruid.
eenzame plant in weiland
Aangekomen bij de Doktersheide onder De Tike ben ik naar de kijkhut aan de oever van de Leijen gelopen. Dat viel nog niet mee want het paadje is compleet overgroeid met riet en je moet je echt een weg door dat riet banen. Op de Leijen zelf had de wind vrij spel en enkele vissers hielden het scholekstereilandje bezet. Veel vogelleven was er dan niet te bekennen. in de verte dobberden een paar Futen, die zo nu en dan compleet achter de golven verdwenen.
Fuut
Eentje speelde denkelijk zeilbootje door z’n achterpoot af en toen omhoog te houden. Het hielp want hij dreef veel sneller af dan de tweede.
Fuut
Terug bij de parkeerplaats ben ik het daar vrij nieuwe kunstwerk maar eens gaan bekijken.
de boom van De Tike
Het geheel is bedacht en gemaakt door inwoners van de Tike en voorzien van een bordje met de tekst Grutsk (Fries voor Trots). Uit een lang gedicht, ook daar aanwezig, blijkt dat de dichter een heftige groene droom had, die hij ’s morgens na het eerste bakje koffie nog niet was vergeten. Bomen zijn harde werkers in de natuur. Onderweg naar het werk met de auto zag hij dat er bomen waren afgezaagd, het was een kale boel geworden. Een van die bomen is daarna gebruikt om het kunstwerk te maken als ode aan bomen, men is er “Grutsk” op.
grutsk De Tike
Op het bordje staan dorpswapen en -vlag van De Tike afgebeeld. In het dorpswapen van boven naar beneden de kleur rood voor de heide die je vroeger bij De Tike vond. De zilveren punten staan voor de plaggenhutten die ooit in de heide stonden met daarin de ploeg die is gebruikt om de heide te ontginnen en het groen onderaan met daarin een pompeblêd staan voor de huidige groene weilanden rondom De Leijen. Vanuit historisch perspectief gezien zou ik mede gelet op de vorm het kunstwerk dan eigenlijk “De Heidebezem” willen noemen, die zal men ongetwijfeld in hun hutjes op de hei hebben gemaakt en het zijn ook puike bezems om een schaatsbaan op de Leijen te vegen, als dat ooit weer gaat gebeuren.
de boom van De Tike
Het kunstwerk staat aan ene kant met de “poten” in stekelplanten. Op die stekels zaten tientallen lieveheersbeestjes.
compilatie Veelkleurig Aziatisch Lieveheersbeestje
Van de vaakst voorkomende kleurvormen heb ik bovenstaande fotocompilatie gemaakt, allemaal Veelkleurig Aziatsche Lieveheersbeestjes.
de Blaustirns (3)
Nog een laatste bericht uit de vogelkijkhut “Blaustirns” aan de oever van de Leijen, na het eerste over de Zwarte stern en het tweede over de Boerenzwaluw deze keer met “echte” watervogels. Want op redelijke afstand van de kijkhut was een stel Fuuten elkaar het hof aan het maken. Of ze waren aan het ruziën, dat zou ook nog kunnen natuurlijk, maar hofmakerij lijkt mij aannemelijker.
Fuut
Kuifjes omhoog, om elkaar heen draaien en elkaar stijf aankijken, het was een leuk gezicht.
Fuut
Een andere Fuut was tussen de Waterlelies en de Gele plomp voor de kijkhut zijn kostje aan het opscharrelen en dook regelmatig onder om op een totaal onvoorspelbare plaats weer op te duiken. Na langere tijd dook bij vlak voor de kijkhut op.
Fuut
Een goed moment om hem eens van heel dichtbij vast te leggen.
Fuut
Verder vloog er een paar keer een Koekoek vlakbij de kijkhut, één keer zelf vlak voorlangs en een keer zat hij denkelijk zelfs boven op de hut, zo duidelijk was z’n roep hoorbaar. Maar de ene keer dat ik hem voor de lens kreeg, hoog zittend in een boom in het rietveld, “ontsnapte” hij me, want toen ik de ontspanknop wilde indrukken na enig scherpstellen vloog hij weg. Helaas …..
Dagkoekoeksbloem
Nou ja ……., dan maar een Dagkoekoeksbloem gefotografeerd, dan koekoekt het toch nog een beetje en langs het pad naar de hut staan er vele. Geen wonder, deze plant is een vochtindicator en vocht is er genoeg rondom de Leijen. Maar het toegangspad was deze keer zo goed als droog. Dat wil in de winter wel eens anders zijn, nu werd het een leuk bezoek met droge voeten aan een kakelverse vogelkijkhut met toch wel als hoogtepunt die Zwarte stern alias Blaustirns.
GEERT SINES 
Recente reacties