Boten en bruggen
In Zuid-Nederland zijn vandaag de scholen weer begonnen, hier is het nog volop vakantie. Voor mij echter niet meer en ik heb me een deel van de dag opgehouden in het zuidwesten van Fryslân. Dan kom je er gauw genoeg achter dat zo ongeveer elke beweegbare brug open staat als je er langs komt. Om de zoveel kilometer sta je weer voor zo’n openstaande brug te wachten. Dus besloot ik om eens de binnenwegen te proberen. Dan kom je ook nog eens langs een kerk in het groen.
kerk in het groen
Maar het hielp niet, want ergens moet je toch weer over een brug. De grootste knelpunten zijn gelukkig wel opgeheven, zoals bij Sneek en Galamadammen, maar dan nog blijven er genoeg bruggen over die open kunnen.
Heegermeer
Dus zit er niets anders op dan maar lijdelijk toe te zien. “Brug open – motor uit” is voor elke brug het devies (daarmee gaat dus ook de koeling uit).
Heegermeer
Op een bepaald moment zit je in de auto te koken. Dus heb ik aan de boorden van het Heegermeer / De Fluessen een poos staan afkoelen.
Heegermeer
Bij en op het water stond een fris windje.
Heegermeer
Het blijkt, in het merengebied zijn overal boten, het is er echt toeristisch. En bruggen natuurlijk ……………..
Blauw-witte Fluessen
Blauwe luchten, witte wolken, bijna windstil, dan moet ik er als de kippen bij zijn om die wolken in het water te zien weerspiegelen.
Fluessen
Dat kon mooi bij De Fluessen waar ik langs kwam.
Fluessen
Zo af en toe pauzeer ik even bij een parkeerplaatsje. De laatste keer dat ik daar stopte is al een paar jaar geleden. Intussen is het daar veranderd.
Fluessen - Heegermeer
Er is een klein zwemplaatsje aangelegd. De belijning daarvan zorgde voor het rood in de foto. De zwemtrap stond er uitnodigend bij. Daarvoor, zelfs voor pootjebaden, was het echter veel te koud, brrrrr……. De koude noordenwind zorgde er wel voor dat er weinig stof in de lucht hing, met als gevolg een diepblauwe lucht. De spiegeling van de wolken was niet helemaal perfect, maar wat wil je ook bij zo’n grote plas.
Fitis
Alles gebeurde onder voortdurend gezang van een Fitis. Omdat er weinig bomen staan kon hij ook niet in de verte “oplossen” en bleef redelijk dichtbij. Jammer van die tak voor het laatste stukje van z’n snavel. Gelukkig is het menselijk brein in staat dat ontbrekende deel er feilloos bij te denken.
GEERT SINES 
Recente reacties