Kerstwintertje
Tja…., toen werd het toch nog een wintertje in de afgelopen week met een paar stevige nachtvorsten. De eerste schaatsers lieten zich al weer filmen. Reden om eens naar de Hooidammen te rijden. Daar wordt meestal ook heel vroeg al geschaatst. Dit jaar zal dat hoe dan ook niet gaan lukken. De polder die daar ’s winters meestal onder water loopt stond nog helemaal droog. Ja …, er loopt wel een dichtgevroren sloot doorheen maar dat is dan ook alles. Schaatsen op een ondergelopen polder zal momenteel niet lukken daar.
In een berijpt weiland liep zowaar nog, of alweer, een Kievit rond. De vogel lijkt een beetje sneu te kijken …., zo van ”wat doe ik hier”. ’t Zal wel eentje uit het noorden van Europa zijn, waarschijnlijk op doortocht en geland om even bij te snacken.
Zeer onopvallend liepen er twee ”bollen” in het veld. Twee vrouwen Fazant. Man Fazant zal ook wel ergens geweest zijn, maar hij liet zich niet zien.
De vrouwen hebben een dermate goede schutkleur dat je ze soms nauwelijks kunt onderscheiden tegen de achtergrond. De bovenstaande liep het dichtst bij mij, maar viel pas op nadat ik eerst de onderstaande had gezien. Door de rijp was deze beter zichtbaar vanaf de weg. Beiden waren ”opgeblazen” tot ronde bollen om zich te beschermen tegen de kou.
Ik eindigde de veldrit met een blik op de ondergaande zon over een berijpt weiland.
Rest mij nog u fijne kerstdagen te wensen:
en dat alles deze week in een kerstwintertje.
Familie Fazant
Het valt wel, maar niet altijd mee, was zo’n gezegde dat ik vroeger wel vaker hoorde. Dat was ook in de afgelopen week het geval. Het viel wel, veel regen, maar daardoor was het enorm donker en grijs buiten. De lichtomstandigheden vielen dus niet mee. Wat ook niet meevalt is dat je zoveel mogelijk thuis moet blijven om je kontakten te beperken. Daar heb ik persoonlijk zeker belang bij, maar een blik in de natuur in je eentje moet wel kunnen dacht ik zo. Dus ben ik op een regenachtige dag mijn huis maar eens “ontvlucht” op zoek naar wat afleiding “buiten”. Eerst leek het er niet op dat zich iets interessants zou aandienen. Uiteindelijk lukte het dan toch, een familie fazant liet zich zien. Een fazantenhaan en drie hennen scharrelden rond in een stuk weiland.
Fazant (v)
Normaal vallen alleen de hanen op door hun felle kleuren. De hennen hebben een enorm goede schutkleur. Ook als er eentje vlakbij zit in ruigte zie je ze nauwelijks.
Fazant (v)
Van de drie hennen liep er eentje redelijk dicht bij het pad. Van deze vogel heb ik gauw wat foto’s gemaakt, je moet snel zijn, deze soort is erg schichtig, ze zijn zo weer weg.
Fazant (v)
Meneer Fazant zag het allemaal met lede ogen aan en bleef ver uit de buurt. Te ver eigenlijk voor een goede foto.
Fazant (m)
Daarom heb ik een foto uit het archief opgezocht om te laten zien hoe mooi gekleurd die hanen kunnen zijn. Overigens gemaakt op ongeveer dezelfde plaats, maar dan 12 jaar eerder.
Fazant (m)
Lang heeft deze fotosessie niet geduurd, al gauw trok de familie zich terug in het struweel. Maar dat ik een fazantenhen van redelijk dichtbij voor de camera zou krijgen op een overigens heel grijze dag, dat viel nu eens een keer wel mee.
Rondom de Jan Durkspolder
Het was leuk bedacht, bij mij thuis was het behoorlijk mistig en het leek me goed iets van die mist vast te leggen. Bij mij in de buurt heb je redelijk veel koulissenlandschap dus dacht ik dat het beter was om het ruime veld en water op te zoeken. Waar kan dat beter dan bij de Jan Durkspolder dacht ik zo. Maar eenmaal onderweg zag ik dat er haast moest worden gemaakt. Hoe dichter ik bij mij doel kwam hoe lichter het werd. Ik kon nog net over het noordelijk deel van de polder een Amerikaanse windmotor enigszins in de mist vastleggen.
mist
Maar toen ik me omdraaide was er van mist nog nauwelijks sprake, hooguit was het nog een beetje heiig over het water.
landschap Earnewâld
Dus ben ik maar verder gegaan met het vastleggen van een paar landschapjes in de zon.
landschap Earnewâld
De zon was vanaf dat moment de winnaar.
landschap Earnewâld
Zomaar in het riet dook er ineens een Fazant op.
Fazant
Niet lang, hij was erg schichtig. Terecht, het is een gevaarlijke maand voor deze vogels. Ik was klaar en heb tijdens een lange wandeling nog genoten van het zonnetje. Dat is soms belangrijker dan fotograferen. Ook al vlogen me er nog een paar Fazanten om de oren. Die hoop ik volgens jaar nog wel eens te zien.
GEERT SINES 
Recente reacties