Nabrander van de herfst
Het paddestoel-seizoen is voorbij. Normaal gesproken besteed ik op dit weblog weinig aandacht deze bijzondere levensvorm. Dit jaar heb ik het enigszins opgevoerd omdat je er bijna niet omheen kon, gelet op de grote hoeveelheid die er zomaar opeens verscheen. Bovendien waren er opvallende soorten te fotograferen. Sommige lijken op een foto heel groot terwijl ze in werkelijkheid piepklein zijn,
paddestoelen
anderen hadden zich verstopt zoals deze boleet die bijna wegviel in een graspol en zo waren er nog veel meer die ik hier niet meer laat zien dit seizoen,
verstopte boleet
behalve een nabrander, zoals in een vorig blog al aangekondigd. Die is van een Gewone heksenboleet waarbij iemand (een kind of toch Spillebeen ?) de hoed had versierd met eikels.
Gewone Heksenboleet
Eentje waarbij er nog een druppel regenwater aan de hoed hing.
Gewone Heksenboleet
In mijn jeugd speelden we af en toe met vergrootglazen. Een bepaalde zaklamp met een forse platte batterij had een grote bolle lens waardoor het uitgaande licht gebundeld werd “uitgestoten”. Dat kon ook andersom, je kon die lens ook gebruiken om zonlicht te bundelen. Bij volle zonneschijn kon je met het gebundelde licht en dus gebundelde warmte soms zelf droog gras in brand steken. Dat bundelingseffect had die waterdruppel ook op het zonlicht, het werd gebundeld op de buisjes van de boleet.
Gewone Heksenboleet met druppel
De druppel was te klein om voldoende warmte in de buisjes van deze heksenboleet te ontwikkelen en in de natuur heb ik nog nooit een brandende paddenstoel gezien. Wel thuis overigens, maar dan meer in aangebrande vorm.
paddestoelen in verval
Daarmee zijn mijn zwamrondjes voor dit seizoen klaar, met nog wel een laatste foto van een paddestoel in verval. Deze zegt genoeg, het is voorbij.
Zwammen en schimmel in het Oude Bos
Het bos in Duurswoude / Bakkeveen heeft meerdere natuurbeheerders namelijk Staatsbosbeheer en Natuurmonumenten. Komend vanuit Duurswoude (Wijnjewoude) heb ik het eerste bospad deze keer uitgezocht voor een natuurwandeling. Dit is het Oude Bos van Staatsbosbeheer. Erg ver ben ik niet gekomen, het was buiten maar een natte boel, maar ik wilde er toch even uit om wat opvallende paddestoelen te fotograferen. Deze gele exemplaren vielen zeker op. Denkelijk een cantharel wat eigenlijk een familienaam is.
Cantharel
Deze gele soort wordt ook wel de Hanekam of Dooierzwam genoemd.
Cantharel
Ietsje verder stond een mooie Plooivoetstuifzwam.
Plooivoetstuifzwam
De volgende Hanekam kondigde zich alweer aan. Aan de hand van de eikel kun je wel zo ongeveer de grootte bepalen.
Cantharel
Zonder allerlei kunstgrepen kon ik een detailfoto maken.
Cantharel
Even verderop stond een andere Plooivoetstuifzwam.
Plooivoetstuifzwam
En naast de laan, dus eigenlijk niet in het Oude Bos, liep een schimmel.
schimmel
Al vroeg terug uit Spanje dus, maar hij moet nog beslagen worden voordat hij weer over de gladde daken kan lopen. Tja …., zwammen en sprookjes, ze horen een beetje bij elkaar.
Overal zijn eikels
Het was zwaar bewolkt wat de fotografische omstandigheden niet eenvoudiger maakte. Het weer was echter geen probleem voor een Gaai die zijn jong even iets moest laten zien. Maar eerst moest de volwassen vogel nadenken, ….. waar was het ook alweer?
Gaai
Ergens lagen eikels verstopt en het jong mocht daarnaar op zoek.
Gaai
Het zoeken had geen resultaat en het jong kreeg nog eens instructies.
Gaai
Waarna de volwassen vogel zelf wel een eikel opdiepte uit het grasveld voor m’n huis. Daarna werd die eikel aan het jong overgedragen. Een foto heb ik daarvan wel gemaakt maar door de bewegingsonscherpte is deze niet door de ballotage gekomen.
Gaai
Wat volgde was de evaluatie: “onthou goed waar je eikels verstopt, dan kun je ze midden in de zomer weer opdiepen”. Want die volwassen vogel weet het, overal zijn eikels, die heeft ze zelf verstopt.
GEERT SINES 
Recente reacties