Luchtje scheppen
Bloedcicaden, hun nimfen leven onder de grond waar ze wortels uitzuigen. Maar in het voorjaar komt het imago een luchtje scheppen. Ook dan zuigen ze aan planten. Ze zijn ongeveer een centimeter lang.
Bloedcicade
Donkerrood en diepzwart gekleurd en ze hebben vliezen tussen de tenen van de voorste vier poten. Ze behoren tot de schuimcicaden. Het schuim van deze soort zie je niet zo vaak, het zit onder de grond. In zo’n schuimnest leeft de nimf.
Bloedcicade
Ze zijn niet goed benaderbaar van heel dichtbij. Dan kunnen ze zomaar anderhalve meter weg springen. Dat is 150 keer z’n lichaamslengte. Maar voordat dit gebeurt trillen ze eerst met hun dekvleugels op een hoge frequentie. De onderstaande deed dat ook. Daardoor kon ik nog net z’n lijf zien, ook zwart met rode segmentranden. Toen was het feest ook wel over.
Bloedcicade
Wie nauwelijks nog een luchtje kon scheppen, zo lijkt het, was mevrouw Elzenhaantje. Propvol met eieren kroop ze over het blad. Ze zijn dan zodanig opgezet dat zelfs de dekschilden niet meer sluiten.
Elzenhaantje (v)
M’n eigen luchtje scheppen blijft er een beetje bij, harde wind en een macrolens, dat is geen gelukkige combinatie. Nog een dikke week en dan vieren we de langste dag al weer. ‘k Kijk uit naar warme zomeravonden. Dan komt dat luchtje scheppen ook weer vaker.
Broedzorg Berkenwants
Een paar week geleden liet ik op dit blog een stel Berkenwantsen zien, klik hier. Daarbij schreef ik de stap van de eieren even over te slaan. Maar als je het over wantseneieren wilt hebben dan is aandacht voor de Berkenwants zeker op z’n plaats. De meeste wantsen laten hun eieren, nadat ze gelegd zijn, aan hun lot over. De eieren worden op een blad geplakt en er wordt verder niet meer naar om gekeken. Een uitzondering op die regel is de Berkenwants. Daarbij bewaakt het vrouwtje de eieren en ook nog de pas uitgeslopen nimfen. Dit is daarom ook één van de weinige wantsen die broedzorg toepast. En toch, als je langs zo’n bewakend vrouwtje loopt zie je in eerste instantie niet wat ze aan het doen is.
Berkenwants
Aan de onderkant van een blad hing zo’n Berkenwants en plotseling vielen me die eieren toch op.
Berkenwants met eieren
Er veel foto’s van maken had weinig zin, de situatie was statisch. De wants bleef waar ze was, ook toen ik met de lens dichtbij kwam. Normaal zou ze dan al lang weg zijn, nu niet, haar eieren werden beschermd.
Berkenwants met eieren
Berkenwants met eieren
Van mij had ze verder weinig te vrezen, maar er zijn vaak andere kapers op de kust die een eitje hier en daar niet versmaden, zoals mieren.
Mier
Het vrouwtje Berkenwants duwt bij een aanval haar achterlijf tussen de aanvaller en de eieren. Of het altijd zal helpen ……..? Er zijn overal slimmeriken, ook in de natuur. Maar alleen al de poging maakt deze wants wel weer bijzonder.
GEERT SINES 
Recente reacties