Te korte pootjes
Op een plas dobberden veel eenden, waaronder deze. Denkelijk is het een Pijlstaart. Pijlstaarten zijn grondeleenden, net als de “gewone” Wilde eend. Andere eenden, bijvoorbeeld de Kuifeend, zijn duikeenden, die verdwijnen onder water bij het zoeken naar voedsel.
Pijlstaart ?
Grondeleenden gaan op de kop in het water staan en proberen zo het voedsel onder het wateroppervlak bij elkaar te scharrelen. Duiken kunnen ze niet.
watertrappelende eend
Maar als je bij het voedsel wil kunnen komen moet je wel zo diep mogelijk proberen te komen.
watertrappelende eend
Bij de meeste eenden op de plas was er niets opvallends te zien, maar er was eentje, deze dus, die waarschijnlijk iets te korte pootjes had.
watertrappelende eend
Elke keer als de eend grondelde schopte hij het water omhoog, hij was de enige die deze maneuvels liet zien. Het leek een beetje op omgekeerd watertrappelen.
watertrappelende eend
Bij watertrappelen probeer je boven water te blijven, terwijl deze het liefst zo diep mogelijk onder water wilde reiken. Ik heb een poos staan kijken, het was gewoon mooi om te zien gebeuren.
Vers kijkscherm
De Twijzeler mieden, misschien beter gezegd project De Mieden, is een natuurlandschap bij Twijzel, Kootstertille, Buitenpost dat in de afgelopen jaren steeds verder is ontwikkeld. Af en toe kijk ik daar. Het is hetzelfde gebied waar zo’n 200 jaar geleden mijn eigen voorouders in de grond geploeterd hebben. Ze hadden slechts een huisje en een stuk “vergraven” land in hun bezit. Dat stuk land kun je nog steeds aanwijzen, het huisje is al lang verdwenen. Ze zouden wel raar opkijken bij het terugzien van het land dat ze zo moeizaam hebben bewerkt en ontgonnen, het land dat nu weer woeste natuur is. Ten gerieve van het publiek is kortgeleden een kijkscherm bij een waterplas geplaatst.
kijkscherm Twijzeler mieden
Geen echte kijkhut, zitten is er niet bij. Zelf ben ik niet zo’n echte liefhebber van “statische” kijkhutten, je zit in het halfduister maar wat te wachten op wat er kan komen.
kijkscherm Twijzeler mieden
Bij zo’n kijkscherm is het anders, de bezoekjes zijn vaak ook veel korter. Dit kijkscherm had veel kijkopeningen op verschillende hoogtes. In het gebied zag ik in het verleden af en toe een Lepelaar rond scharrelen. Dat maakt het wel aantrekkelijk om af en toe even te kijken.
kijkscherm Twijzeler mieden
De vraag is natuurlijk of er deze keer ook iets te zien was. In elk geval wel onderstaande kiekendief, hij / zij zweefde over het landschap.
kiekendief
Wel wat op afstand, de foto’s zijn er daardoor niet duidelijker op geworden. Welke soort kiekendief het is durf ik niet helemaal zeker te zeggen, waarschijnlijk een vrouwelijke Blauwe kiekendief, die (jawel !) bruin is.
kiekendief
Door de kijkgaten was ook wel het één en ander te zien. Bijvoorbeeld een Kuifeend die redelijk dichtbij het kijkscherm zwom.
Kuifeend
En zo af en toe onder water verdween.
Kuifeend
Van een Fuut kreeg ik ook nog een mooi showtje, daarover een volgende keer meer.
Dun ijs of geen
Het was misschien beter een filmpje van het onderstaande te maken. Maar ik ben ook niet op alles voorbereid, het blijft dus bij foto’s.
Een Wilde eend (woerd) schuifelde parmantig over het ijs.
Wilde eend op ijs
Eén-nachts-ijs, zo kun je dat ijs het beste omschrijven. Plotseling ……, helemaal onverwacht ……, “krakte” deze eend door het ijs.
Wilde eend zakt door het ijs
Even dobberde hij in het water.
Wilde eend drijft tussen het ijs
Voor een eend is dit geen probleem, hij klauterde weer parmantig op het ijs en kuierde rustig verder. ’t Was komisch om te zien. Alles als gevolg van een winter die constant heen en weer blijft switchen tussen en vriezen en dooien. IJsvorming is er nauwelijks, zo weinig dat zelfs een eend er niet op kan lopen. Wel ijs waar deze eend zich in kon spiegelen.
Wilde eend klautert op het ijs
In die gevallen waarin er toch ijsvorming heeft plaatsgevonden is het goed om eens bij wakken te gaan kijken. Daar kun je met een beetje geluk een andere eendensoort bewonderen. De Grote zaagbek. Een echte duikeend die vissen als prooi opduikt. Deze vogel moet dus een wak zien te vinden zodat hij nog kan duiken. In zo’n wak dobberde zo’n mannetje (woerd) Grote zaagbek rond. Normaal gesproken gaan ze er rap vandoor als ze een mens zien maar nu wilde hij z’n visstek toch maar niet verlaten.
Grote zaagbek
’t Is een grote eend met witte flanken en een groene kop, met een rode snavel. Aan die snavel een zwart haakje. Tenminste, als het een woerd is, de vrouwtjes zijn grijzer en hebben een roodbruine kop.
Grote zaagbek (m)
Ze hebben iets wat op zaagtanden lijkt in de bek, helaas zijn die op deze foto niet te zien. Bedoeld om een glibberige vis goed vast te kunnen houden. Hun naam is dus een heel logische.
GEERT SINES 
Recente reacties