Enige nostalgie
Het is vakantietijd en ook ik heb me in de afgelopen week rustig gehouden. Het werd een week met vooral in het begin visite. Erg veel behoefte om eropuit te trekken had ik dan ook niet. Zeker niet omdat momenteel de wedstrijden van het Skûtsjesilen rechtstreeks op TV worden uitgezonden. “Vroeger” trok ik eropuit om de wedstrijden ter plekke te bekijken. Dat lukt me niet echt meer, zeker niet in de plaatsen dichtbij zoals De Veenhoop en Eernewoude, waar het zicht vanaf de wal op het wedstrijdwater heel beperkt is, waar je lange einden moet lopen en je meer mensen ziet dan skûtsjes.
De vlinders waren mijn beste vrienden in de afgelopen week in de tuin, zoals deze Dagpauwoog. Vlinders die ik al sinds het eerste begin van mijn fotografiehobby heb kunnen vastleggen. Toen nog in zwart-wit en daardoor minder spannend om hier te laten zien. In kleur zijn ze veel mooier.
Toch was daar wel het verlangen om de IJsselmeerkust weer eens te bezoeken.
De foto’s hierboven en hieronder zijn genomen vanaf Reaklif en op de achtergrond ligt Stavoren, of Staveren of Starum, het is maar net waar je vandaan komt hoe je deze plaats noemt. Op deze foto is het IJsselmeer leeg, maar dat was vandaag anders. Vandaag werd daar een wedstrijd gevaren met de skûtsjes.
Weer bekroop me dat nostalgisch gevoel. Lang geleden ging ik af en toe op een wedstrijddag naar zo’n zeilwedstrijd toe. Een auto had ik nog niet, dus de reis werd gemaakt op mijn brommertje. Dat zo’n reis een paar uur duurde, dat deerde niet. Met mijn eerste Praktika spiegelreflex-camera heb ik overal foto’s gemaakt van die zeilwedstrijden. Voor mijn gevoel waren het toen nog echte skûtsjes, de werkpaarden van het water. Nog uitgevoerd met zeilen van katoen en verder redelijk origineel.
Tegenwoordig hebben ze allemaal kunststof zeilen en de schepen zijn zodanig verbouwd dat het snelheidsmonsters zijn geworden. Bovendien hebben ze nu allemaal een bruin grootzeil en een witte fok. Dat was vroeger anders, wit- wit kwam ook voor. Het originele is er wel vanaf. Van die oude schepen heb ik voor vandaag een paar foto’s bij elkaar gezocht. Toevallig wel de koplopers uit het klassement van dit jaar. Hierboven het skûtsje van Grou
en hierboven die van Lemmer, wij zeggen hier De Lemmer, met op de achtergrond weer Grou. Momenteel staat De Lemmer hoger in het algemeen klassement maar de verschillen zijn minimaal. Heel anders is het verschil tussen vroeger en nu qua uitvoering, dat is als dag en nacht verschil. En om eerlijk te zijn, die oude schepen hebben toch mijn voorkeur. Tja …….., dat noem je nostalgie.
________________________
Hieronder zal wordpress wel weer een heleboel advertenties plaatsen. Daarvoor ben ik niet verantwoordelijk. Daaronder vindt u weer te mogelijkheid om op dit bericht te reageren. Dat hoort dan wel weer bij dit bericht.
____________________
Voorjaars gefladder
De zon schijnt uitbundig en dan is het wachten totdat de overwinterende vlinders tevoorschijn komen. Bij mij was dat allereerst deze Dagpauwoog, die een plekje op de schutting had gevonden buiten de straffe en redelijk koude wind om even op te warmen. Niet de mooiste ondergrond voor een natuurfoto, maar ik moest het er mee doen. Mooi dat ze zich weer laten zien.
In het veld op een nog kale achtergrond zat een Citroenvlinder. Ook zo’n overwinteraar. Denkelijk is dit een mannetje.
Want de beide geslachten van deze soort hebben een verschillende kleur. het mannetje is geler dan het vrouwtje. Als de volle zon er op schijnt lijkt zo’n vrouwtje vaak verdacht veel op een Koolwitje. Maar omdat het nog zo vroeg is, te vroeg voor witjes, is dit hieronder onmiskenbaar een paartje Citroenvlinder.
Verder was het de week van het Saharazand. De lucht kleurde geel tijdens een zonsondergang. In de nacht daarna regende het een klein beetje en de volgende morgen had ik kunnen autowassen. Voorlopig maar even niet, al dat zand werkt als schuurpapier.
Het laat wel zien hoe klein onze wereld eigenlijk is en dat benauwd mij wel eens, zeker momenteel. Maar gelukkig, dat gefladder in het vroege voorjaar is dan weer een lichtpuntje, toch weer een nieuw begin.
Summer of ……
Summer of …., de muziekliefhebbers zullen het naadloos aanvullen met ’69. Persoonlijk heb ik niet zoveel met het jaar 1969, het was, op een kleine uitzondering na, een moeilijk jaar voor mijn familie, ons gezin. Maar omdat ik toch nog in de vakantiemodus sta ben ik eens in mijn oude fotobestanden gaan neuzen. In ’69 had ik nog geen echt fototoestel, slechts een klakje van Kodak of zoiets, maar daar begon toch mijn fotohobby. Mijn eerste digitale foto is van 2004. In dat jaar betreft mijn fotografisch werk vooral familie en daarmee zal ik u hier niet vermoeien. De natuur intrekken met digicamera deed ik pas vanaf 2005. Uit dat jaar heb ik een aantal foto’s getrokken die vandaag maar eens voor het voetlicht moeten komen. Gemaakt met een camera met weinig megapixels, maar voor internet altijd nog meer dan genoeg.
Eerst een waterlandschapje,
waterlandschap
dan een “sun pillar” staande boven De Leijen, gemaakt bij wat toen nog het oude paviljoen was. Intussen is de zaak daar behoorlijk gerenoveerd, maar ik ben er de laatste jaren niet meer geweest.
sun pillar
Vervolgens een eenzame Reebok. ’t Is een korrelige foto geworden maar destijds was ik blij zonder een redelijke telelens nog wel dit soort foto’s te kunnen maken.
Reebok
Ook mooi, een Kleine vuurvlinder, met ook teveel korrel, waarbij hetzelfde geldt wegens het ontbreken van een goede macrolens.
Kleine vuurvlinder
Een jonge Boerenzwaluw zat op een prikkeldraad te wachten totdat ma of pa met voer kwam aanvliegen. Dat zijn de momenten dat je deze jonge vogels het best kunt vastleggen, ze gaan er niet meteen vandoor.
jonge Boerenzwaluw
Daarna een Dagpauwoog, aan welke foto je kunt zien dat ik vooral in de beginjaren worstelde met scherptediepte in de foto’s.
Dagpauwoog
Al ietsje beter ging het dat bij het vastleggen van onderstaande Zwarte heidelibel.
Zwarte heidelibel
Ten slotte nog een zomerse foto van de sfeer bij ondergaande zon, ook weer genomen bij De Leijen.
zonsondergang De Leijen
We schrijven nu 2020, de “summer of 2005” ligt al ver achter ons. Toch zouden een aantal van de foto’s hierboven deze zomer opnieuw gemaakt kunnen worden en ze hadden ook wel in 1969 gemaakt kunnen worden, zij het dan op een filmrolletje. Alleen de situatie bij De Leijen is sinds 2005 drastisch veranderd door menselijk ingrijpen. Een Fries spreekwoord zegt “de tiid hâldt gjin skoft” (de tijd pauzeert niet), maar patronen herhalen zich in de natuur wel van jaar op jaar.
GEERT SINES 
Recente reacties