Voorjaars gefladder
De zon schijnt uitbundig en dan is het wachten totdat de overwinterende vlinders tevoorschijn komen. Bij mij was dat allereerst deze Dagpauwoog, die een plekje op de schutting had gevonden buiten de straffe en redelijk koude wind om even op te warmen. Niet de mooiste ondergrond voor een natuurfoto, maar ik moest het er mee doen. Mooi dat ze zich weer laten zien.
In het veld op een nog kale achtergrond zat een Citroenvlinder. Ook zo’n overwinteraar. Denkelijk is dit een mannetje.
Want de beide geslachten van deze soort hebben een verschillende kleur. het mannetje is geler dan het vrouwtje. Als de volle zon er op schijnt lijkt zo’n vrouwtje vaak verdacht veel op een Koolwitje. Maar omdat het nog zo vroeg is, te vroeg voor witjes, is dit hieronder onmiskenbaar een paartje Citroenvlinder.
Verder was het de week van het Saharazand. De lucht kleurde geel tijdens een zonsondergang. In de nacht daarna regende het een klein beetje en de volgende morgen had ik kunnen autowassen. Voorlopig maar even niet, al dat zand werkt als schuurpapier.
Het laat wel zien hoe klein onze wereld eigenlijk is en dat benauwd mij wel eens, zeker momenteel. Maar gelukkig, dat gefladder in het vroege voorjaar is dan weer een lichtpuntje, toch weer een nieuw begin.
Thuiswerk
Thuiswerk, een in 2020 noodgedwongen ingevoerde werkwijze. Zelf was ik twintig jaar eerder al aan het thuiswerken en ik vond het een ramp. De hele dag niemand zien, geen collega om mee te overleggen, zelf tussendoor koffie zetten en drinken, een maaltijd in elkaar flansen, thee zetten, thee drinken, geen enkel contact, ik vond het een verschrikking, ook al omdat er verder niemand in huis was. Even is misschien nog wel leuk, maar jaar na jaar na jaar na jaar ….., bedenk het zelf maar. Maar ja …. In de afgelopen week was ik weer aan het “thuiswerken”, nu in de natuur, in eigen tuin. Een beetje als afscheid van de zomer. Er kwam nog een Citroenvlinder langs,
die heel lang op dezelfde plant bleef foerageren zodat ik z’n slingerende roltong ook nog mooi in beeld kon brengen.
Bovendien kwam er een Bruinrode heidelibel langs (geen hangsnor) die ook nog van de laatste restjes zonnewarmte aan het genieten was.
Omdat het al redelijk koud was zat er ook weinig beweging in de libel, deze had echt warmte nodig en bleef stil zitten.
En tenslotte kwam er op een trieste, grijze dag regelmatig een Gaai inspecteren of de eikels al “gaar” waren. Nog niet helemaal, dus maar even afwachten.
Het tekent wel het beeld van de laatste week, nog wat zonnewarmte, nog hier en daar een vlinder, nog een libel en uitkijken naar de herfst. Dit soort “thuiswerk” bevalt me dan wel.
Mini, Midi en Maxi
Onderstaand drie vlinders in verschillend formaat, van mini naar midi tot maxi. Allemaal op ’t portret gezet binnen een kwartiertje tijd en vlak bij elkaar gevonden.
Eerst het mini-formaat, een bladrollertje, de precieze naam weet ik niet. Deze is niet langer dan een centimeter. Hij is een beetje oranje, dat past momenteel wel.
minivlinder
De tweede is een nachtvlinder, hij heeft geen knoppen boven op z’n antennes. Het is de Gerande spanner (Lomaspilis marginata), mooi getekend in bruin en wit en een beetje glanzend. Deze is van midi-formaat, spanwijdte ongeveer 2 centimeter.
Gerande spanner
De glans was een beetje af van onderstaand Groentje, hij was nu een half bruintje. In het vorige blog schreef ik als over de bruine kleur aan de bovenkant van de vleugels. Hoe ouder ze worden hoe meer ze van het groen verliezen. Deze gaat dus al even mee, maar is wel gaaf gebleven. Vaak zie je bij oudere exemplaren dat de vleugels beschadigd zijn. Deze was net klaar met “nectariseren” en was z’n tong aan het oprollen. Dit vlindertje is misschien net iets groter dan de vorige, maar ook nog van midi-formaat.
Groentje (oud)
Dat brengt me bij de Citroenvlinder, spanwijdte een centimeter of zes. Een voor Nederland forse vlinder, maxi-formaat. Deze was nectar aan het drinken uit de bloem van een Ratelaar, of het nu de Grote …… of de Kleine ……. is, dat weet ik niet. Je zou de Grote ….. bij een maxi-vlinder willen denken, dus zal het wel de Kleine …….. zijn.
Citroenvlinder
Handig …. zo’n roltong, uitgerold kun je hem diep in een bloem steken.
Citroenvlinder op Ratelaar
Om de cyclus rond te krijgen eindigt deze serie weer met een minivlinder. Een onrustig type, hij was met z’n antennes aan het zwiepen.
minivlinder
Ook bij deze heb ik geen naam kunnen vinden. Mini, Midi en Maxi. Je hebt natuurlijk ook nog Giga, maar die komen in Nederland in de vrije natuur niet voor.
GEERT SINES 
Recente reacties