It tilt op fan …..
De Duurswouder heide, zo vaak kom ik daar niet. Het is overigens een mooi gebied om te wandelen, maar het is een beetje jammer dat het woord heide zo langzamerhand moet worden vervangen door pijpestrootjes. Het koppeltje schapen dat er loopt kan het vrij grote gebied bij lange na niet vrijhouden van gras en dergelijke.
Duurswouder heide
Maar het werd wel eens tijd om op zoek te gaan naar paddestoelen. Lang hoefde ik niet te zoeken, het bos aan de oostkant van de “heide” staat het er vol mee. Het ontlokte me de gedachte””it tilt hjir op fan’e paddestuollen”, vertaald: het stikt hier van de paddestoelen. Zoveel bij elkaar heb ik in jaren niet gezien. Natuurlijk ook met de bekende Vliegenzwam, rood met witte stippen”. Zo te zien op de onderstaande foto was Spillebeen een dakkapel aan het bouwen. Een enigszins giftige soort, die vliegenzwam.
Vliegenzwam
Ook stonden er enorm veel exemplaren van de Gewone krulzoom zoals hieronder. Dit kan een dodelijk giftige soort worden, bij sommigen ontlokt het een allergische reactie en als dat niet snel genoeg behandelt wordt dan kan het beroerde gevolgen hebben.
Gewone Krulzoom
Ook stonden er veel exemplaren van de onderstaande, denkelijk de Kastanjeboleet, de strepen op de stam en de kleverige hoed wijzen daar in elk geval wel op. Op een bepaalde plek was de grond ook bezaaid met afgevallen kastanjes.
Kastanjeboleet
Een andere boleet was alvast maar gaan liggen, zodat ik weinig moeite hoefde te doen om de sporenbuisjes van deze soort te laten zien.
sporenbuisjes van een boleet
Op die grote stille heide verwacht je rust, maar dat was er allerminst. Voortdurend werd ik begeleid door een luid en duidelijk gakkend achtergrondgeluid.
Waskmar alias Wassemeer
Aan de zuidkant in de heide ligt een grote dobbe. Op oude kaarten staat deze dobbe aangegeven als het Wassemeer, tegenwoordig als Waskemeer, in it Frysk als Waskmar. Het dorp Waskemeer (vroeger Beneden-Haulerwijk geheten) is zeer waarschijnlijk naar deze dobbe genoemd. In de dobbe, waarvan ik geen overzichtsfoto heb gemaakt, daarvoor is hij te groot, dobberden honderden ganzen. Daarbij dacht ik: “it tilt hjir op fan’e guozzen”. Het was een mix van Grauwe ganzen, die met de oranje wortel voor de kop en grote groep Canadese ganzen. Het is de laatstgenoemde soort die enorm veel lawaai kan maken. Dat deden ze dus ook en dat zorgde voor het achtergrondgeluid.
Grauwe ganzen en Canadese ganzen en een hybride gans
Zo te zien hebben de beide soorten zich een keer gemixt, helemaal vooraan aan de rechterkant op de bovenstaande foto dobbert mijns inziens een hybride gans, met veel kenmerken van de Canadese gans waarbij de kleuren zijn uitgelopen en vervaagd maar ook met een oranje snavel. Duidelijk een gevalletje van soortvermenging. De Duurswouder heide, zo langzamerhand ook een hybride van heide en pijpestrootjes / gras.
Roeptoeter
Ik was op zoek naar de grotere weidevogels bij mij in de buurt, maar dat wilde in de afgelopen week niet echt lukken. Of ik zoek op de verkeerde plaatsen of ze zijn er nog niet. Er liep wel een Canadese gans in alle rust in een weiland. Plotseling “viel” er een tweede uit de lucht.
Canadese gans
Die was het ergens niet mee eens en begon te roeptoeteren en niet zo’n beetje ook, het was even één en al herrie.
Canadese gans
Nummer één had zoiets van “ja…, ja…., ik weet het nu wel” en liep stoïcijns weg.
Canadese gans
Dat geschreeuw ben ik niet gewend van deze vogels, meestal lopen ze in harmonie door het veld.
Canadese gans
Maar het kan dus ook anders. Ach ja ….., overal zijn roeptoeters ……, een boel herrie …….., veel geblaas ……, maar de geadresseerde luistert niet en loopt weg.
De skiertsjilling
De Twijzeler mieden zijn in de afgelopen periode behoorlijk op de schop gegaan. Er was een aantal jaren geleden al een soort van vogelkijkscherm aan de westzijde van de Miedwei geplaatst, maar nu heeft men het steviger aangepakt met een echte vogelkijkhut aan de oostzijde van die Miedwei. Vanuit een parkeerplaats voor fietsen loopt een steiger eerst langs het rietland
toegang Skiertsjilling
en daarna na een bocht linksaf door het rietland
toegang Skiertsjilling
naar die vogelkijkhut met de naam “Skiertsjilling” wat Frysk is voor “Zomertaling”
toegang Skiertsjilling
de kijkhut biedt ruim overzicht over de mieden
uitzicht Skiertsjilling
waarbij tevens een gedeelte rietland is te overzien.
uitzicht Skiertsjilling
Maar ja, bij een vogelkijkhut horen ook vogels natuurlijk. Die dobberden ver ver weg, te ver om een goede foto van te maken. Alleen een stel jonge Knobbelzwanen en een Canadese gans waren groot genoeg om ze, met de kerktoren van Twijzel op de achtergrond, enigszins redelijk vast te leggen.
uitzicht Skiertsjilling
Het is een mooie locatie voor een vogelkijkhut. In het voorjaar kan het er vol zitten met Kieviten en in wat mindere mate met Grutto’s. In het gebied heb ik ook diverse keren een Blauwborst gezien en (kleine) Karekieten en Rietgorzen gehoord. De voordelen zijn dat er een mooie parkeerplaats is voor fietsen en dat je tussen poëtisch wuivend riet naar de hut kunt lopen en vooral ook dat de kijkhut direct aan het water ligt. De nadelen zijn dat er nog geen goede parkeerplaats voor auto’s is en verder dat de steiger als je er over loopt aan alle kanten kraakt en niet zo’n beetje ook, nieuwigheid denk ik dan maar. Daardoor gingen alle vogels die er eerst wel dobberden direct op de vlucht toen ik aan kwam lopen. Hoe voorzichtig ik ook liep, het hout bleef kraken. In de verte dobberden later onder anderen een paar Wintertalingen, erg mooie eenden en in de zomer zullen waarschijnlijk ook de Zomertalingen wel komen. Verder is een nadeel dat er geen zitbanken in de hut zijn aangebracht. Wil je vogels van dichtbij zien dan zul je lang moeten wachten totdat ze na een krakende aanloop weer terug komen vlak voor de kijkhut en een paar uur staan, dat lokt me niet.
Update begin maart 2019: Intussen staat er wel een zitbank in de kijkhut en nu het geen winter is kraakt de steiger ook een stuk minder.
Ook zijn alle kijkgaten op grote-mensen-hoogte aangebracht en is de hut daarom minder geschikt voor kleinere kinderen. Maar ik zal er zeker terugkomen, het gebied lijkt me aantrekkelijk voor veel vogelsoorten. En als er even geen vogelgeluiden te horen zijn zorgt een nabij gelegen dierenpensioen wel voor een voortdurend achtergrondgeluid.
GEERT SINES 
Recente reacties