Herfstomslag
Ik geloof niet dat dit bericht er vandaag goed uitziet want ik wordt door WordPress gedwongen om een andere editor te gebruiken en daar snap ik niets van, ik kan niet uitlijnen, zit te prutsen met blokken, weet niet hoe de foto’s er op het weblog gaan uitzien, kan de bibliotheek niet terugvinden, kan geen verkorte link meer vinden en heb eerlijk gezegd geen idee wat ik aan het doen ben. Maar het is zoals het is (voorlopig dan maar).
In de afgelopen week zagen we steeds meer een omslag richting herfst. Ik ben nog niet een bos in geweest, maar zag wel steeds meer paddestoelen. Zoals een enorme Eekhoorntjesbrood, waarvan onder een detail, waarbij het mij vooral ging om de buisjes aan de onderkant waarmee boleten zijn uitgerust.
De maïs staat op de meeste plaatsen nog wel op het land, hoewel het hier en daar al weer druk is met aan en afrijdende tractoren die maïsoogst aan het vervoeren zijn. Je ziet ook steeds meer Buizerds, die uit het noorden komen afzakken. Maar ook deze tijdelijke “immigranten” willen slecht op de foto.
Hij leek een sneu geval deze onderstaande Kievit, helemaal alleen in een groot weiland en er was geen enkele soortgenoot te zien. Verdwaald?, de groep kwijtgeraakt?, ik heb geen idee, het zag er alleen wal wat sneu uit.
Ten slot nog een paar sfeerplaatjes die al enig leeftijd hebben en die ik tegenkwam toen ik oudere foto’s wilde opruimen. Eerst die Buizerd die mooi afstak tegen uitgelichte wolken bij een zonsondergang.
En een lichtspektakel waarbij de zon nog net door een gat in de wolken kon schijnen.
Zoals gezegd, ik hoop maar dat dit goed gaat, wat een gepruts.
Update: Intussen heb ik ontdekt dat als je een bericht eerst in concept opslaat dat je dan alsnog terug kunt naar de klassieke editor, dat scheelt een hoop gepruts met grootte van foto’s en uitlijning en dergelijke.
Nabrander van de herfst
Het paddestoel-seizoen is voorbij. Normaal gesproken besteed ik op dit weblog weinig aandacht deze bijzondere levensvorm. Dit jaar heb ik het enigszins opgevoerd omdat je er bijna niet omheen kon, gelet op de grote hoeveelheid die er zomaar opeens verscheen. Bovendien waren er opvallende soorten te fotograferen. Sommige lijken op een foto heel groot terwijl ze in werkelijkheid piepklein zijn,
paddestoelen
anderen hadden zich verstopt zoals deze boleet die bijna wegviel in een graspol en zo waren er nog veel meer die ik hier niet meer laat zien dit seizoen,
verstopte boleet
behalve een nabrander, zoals in een vorig blog al aangekondigd. Die is van een Gewone heksenboleet waarbij iemand (een kind of toch Spillebeen ?) de hoed had versierd met eikels.
Gewone Heksenboleet
Eentje waarbij er nog een druppel regenwater aan de hoed hing.
Gewone Heksenboleet
In mijn jeugd speelden we af en toe met vergrootglazen. Een bepaalde zaklamp met een forse platte batterij had een grote bolle lens waardoor het uitgaande licht gebundeld werd “uitgestoten”. Dat kon ook andersom, je kon die lens ook gebruiken om zonlicht te bundelen. Bij volle zonneschijn kon je met het gebundelde licht en dus gebundelde warmte soms zelf droog gras in brand steken. Dat bundelingseffect had die waterdruppel ook op het zonlicht, het werd gebundeld op de buisjes van de boleet.
Gewone Heksenboleet met druppel
De druppel was te klein om voldoende warmte in de buisjes van deze heksenboleet te ontwikkelen en in de natuur heb ik nog nooit een brandende paddenstoel gezien. Wel thuis overigens, maar dan meer in aangebrande vorm.
paddestoelen in verval
Daarmee zijn mijn zwamrondjes voor dit seizoen klaar, met nog wel een laatste foto van een paddestoel in verval. Deze zegt genoeg, het is voorbij.
Rondje Merskenheide (2)
Bij mijn rondje Merskenheide ben ik aangekomen in het bos. Ook daar was wel het een en ander te fotograferen, maar het leverde niet de meest spectaculaire plaatjes op. ‘k Had gehoopt nog ergens een specht te “vangen”, ze lieten zich wel horen maar zien ….. ho maar. Het bleef bij een paar opvallende paddestoelen. De eerste was een Grote stinkzwam.
Grote stinkzwam
Stinken deed hij niet meer, de hoed was al helemaal schoon gelikt door vliegen, die daardoor de sporen verspreiden.
Grote stinkzwam
Daarom hieronder uit het archief nog eentje die nog wel het donkergroene slijm met sporen op z’n hoed heeft. Dan kan hij wel enorm stinken. De vliegen vinden de stank lekker en komen er massaal op af.
Grote stinkzwam
Vak daarbij stond een Dennevoetzwam, een forse jongen. Als ze redelijk vers zijn hebben ze nog die gele rand. Een poosje later is alles donkerbruin en is het mooie eraf.
Dennevoetzwam
Meestal duik ik met de lens even onder deze soort zwam om de buisjes aan de onderkant te laten zien. Dat was deze keer helemaal niet nodig want op twee meter hoogte hing er nog eentje aan dezelfde stam.
Dennevoetzwam
Zodat het vrij eenvoudig was om de onderkant vast te leggen.
Dennevoetzwam
Gelukkig maar, het was niet aanlokkelijk om op de natte bosbodem te gaan liggen. Nog ben ik er niet, dit rondje krijgt alsnog een vervolg.
GEERT SINES 
Recente reacties