Thuiswerk
Thuiswerk, een in 2020 noodgedwongen ingevoerde werkwijze. Zelf was ik twintig jaar eerder al aan het thuiswerken en ik vond het een ramp. De hele dag niemand zien, geen collega om mee te overleggen, zelf tussendoor koffie zetten en drinken, een maaltijd in elkaar flansen, thee zetten, thee drinken, geen enkel contact, ik vond het een verschrikking, ook al omdat er verder niemand in huis was. Even is misschien nog wel leuk, maar jaar na jaar na jaar na jaar ….., bedenk het zelf maar. Maar ja …. In de afgelopen week was ik weer aan het “thuiswerken”, nu in de natuur, in eigen tuin. Een beetje als afscheid van de zomer. Er kwam nog een Citroenvlinder langs,
die heel lang op dezelfde plant bleef foerageren zodat ik z’n slingerende roltong ook nog mooi in beeld kon brengen.
Bovendien kwam er een Bruinrode heidelibel langs (geen hangsnor) die ook nog van de laatste restjes zonnewarmte aan het genieten was.
Omdat het al redelijk koud was zat er ook weinig beweging in de libel, deze had echt warmte nodig en bleef stil zitten.
En tenslotte kwam er op een trieste, grijze dag regelmatig een Gaai inspecteren of de eikels al “gaar” waren. Nog niet helemaal, dus maar even afwachten.
Het tekent wel het beeld van de laatste week, nog wat zonnewarmte, nog hier en daar een vlinder, nog een libel en uitkijken naar de herfst. Dit soort “thuiswerk” bevalt me dan wel.
Oud en Nieuw
Weer een jaar voorbij, 2018 loopt op z’n achterste benen. Tijd voor een nieuwjaarswens
Nieuwjaarsgroet
en voor een korte terugblik op voor mij enkele fotografische hoogtepunten in het afgelopen jaar, zoals van deze koning die ook wel eens gewoon wat moet
Grutto – Skries
en van een Bruinrode heidelibel, gevangen in een paringswiel.
Bruinrode Heidelibel
Het werd helaas niet het jaar dat ik gewenst had, zo nu en dan zat het behoorlijk tegen en mede daardoor nam de frequentie van posten op dit blog af.
Nijjierswinsk
Ondanks dat heeft dit weblog nog nooit zoveel bezoekers gehad als in dit afgelopen jaar. Ik dank u allen hartelijk voor de aandacht die u in dit jaar aan mijn fotografische bezigheden heeft besteed. Op naar een nieuw jaar en zoals elk nieuw jaar opnieuw: “Wat de toekomst brengen moge …………
Paringswiel
Het kan soms vreemd lopen. Dan rijdt je naar een natuurgebied om, als het kan, bij dit mooie weer nog een enkele libel op’t portret te zetten. Nou …., ze waren er wel, slechts enkele, maar dat portret dat kon ik vergeten, ze hadden het veel te druk met jagen. Dan kom je thuis met een ietwat teleurgesteld gevoel en je besluit in de tuin een bak koffie naar binnen te werken. Dan opeens ……, landt er zomaar een paringswiel van heidelibellen op de tuintafel. Die kans heb ik me niet laten ontgaan.
paringswiel heidelibellen
Ze lieten zich uitstekend benaderen, hieronder het mannetje, je ziet duidelijk z’n facetogen.
heidelibel (m)
Het vrouwtje werd angstvallig in de nek vastgehouden
heidelibel (v)
Ik heb ze verder mooi laten begaan. Na een kwartiertje waren ze het zat denk ik en ze vertrokken, nog wel in wielformatie.
heidelibel (v)
Het is de vraag welke soort dit precies is. Gelet op de gele strepen op de poten zijn het òf Bruinrode òf Steenrode heidelibellen. Maar als ze ouder worden zijn de kleuren vager, wat het moeilijker maakt de soorten van elkaar te onderscheiden. Omdat ze geen aflopende snor hadden die langs de ogen liep houd ik het maar op de Bruinrode heidelibel.
herfstblad
Het is zo ongeveer half oktober en dan vindt je nog een paringswiel in je tuin. Het mooie weer zal zeker bijgedragen hebben. Herfstkleuren zijn volop aanwezig in m’n tuin, maar geen water. Ik hoop dan ook dat mevrouw heidelibel nog ergens haar eieren heeft kunnen afzetten. Dan zullen ze zeker nog een paar honderd meter aan elkaar vastgeklemd in het paringswiel moeten hebben vliegen. Het kan soms vreemd lopen.
GEERT SINES 
Recente reacties