Nabrander van de herfst
Het paddestoel-seizoen is voorbij. Normaal gesproken besteed ik op dit weblog weinig aandacht deze bijzondere levensvorm. Dit jaar heb ik het enigszins opgevoerd omdat je er bijna niet omheen kon, gelet op de grote hoeveelheid die er zomaar opeens verscheen. Bovendien waren er opvallende soorten te fotograferen. Sommige lijken op een foto heel groot terwijl ze in werkelijkheid piepklein zijn,
paddestoelen
anderen hadden zich verstopt zoals deze boleet die bijna wegviel in een graspol en zo waren er nog veel meer die ik hier niet meer laat zien dit seizoen,
verstopte boleet
behalve een nabrander, zoals in een vorig blog al aangekondigd. Die is van een Gewone heksenboleet waarbij iemand (een kind of toch Spillebeen ?) de hoed had versierd met eikels.
Gewone Heksenboleet
Eentje waarbij er nog een druppel regenwater aan de hoed hing.
Gewone Heksenboleet
In mijn jeugd speelden we af en toe met vergrootglazen. Een bepaalde zaklamp met een forse platte batterij had een grote bolle lens waardoor het uitgaande licht gebundeld werd “uitgestoten”. Dat kon ook andersom, je kon die lens ook gebruiken om zonlicht te bundelen. Bij volle zonneschijn kon je met het gebundelde licht en dus gebundelde warmte soms zelf droog gras in brand steken. Dat bundelingseffect had die waterdruppel ook op het zonlicht, het werd gebundeld op de buisjes van de boleet.
Gewone Heksenboleet met druppel
De druppel was te klein om voldoende warmte in de buisjes van deze heksenboleet te ontwikkelen en in de natuur heb ik nog nooit een brandende paddenstoel gezien. Wel thuis overigens, maar dan meer in aangebrande vorm.
paddestoelen in verval
Daarmee zijn mijn zwamrondjes voor dit seizoen klaar, met nog wel een laatste foto van een paddestoel in verval. Deze zegt genoeg, het is voorbij.
GEERT SINES 
Recente reacties