Wijlen een libel
Afgelopen zaterdag was het van dat typische heen-en-weer weer. Af en toe scheen de zon fel, af en toe regende het pijpenstelen, af en toe onweerde het. Het was voor mij wat heen en weer schuifelen tussen de tuin en de huiskamer. Op een bepaald moment liep ik na een forse bui terug naar buiten en daar lag een Blauwe glazenmaker op z’n rug. Voor de bui was er nog niets te zien. Hij lag er roerloos, schijnbaar dood, helemaal onbeschadigd, uit de lucht gevallen dacht ik zo.
Blauwe glazenmaker (onderkant)
‘k Heb hem omgedraaid, wie weet kwam er nog weer beweging in. Z’n bek stond open. Eigenlijk is het dier z’n hele leven lang op rooftocht. Als larve onder water levend smikkelen ze al allerlei andere wezens op en als imago doen ze ook niet anders dan andere insecten vangen en opeten. De beweging kwam niet.
Blauwe glazenmaker
Op een drogere plaats kon ik hem goed bekijken. Alleen al aan het kleurenpakket, maar ook aan de ingesnoerde taille kun je zien dat het een mannetje is.
Blauwe glazenmaker
Die kop bleef stil en schuin hangen, hij was wijlen.
Blauwe glazenmaker
Opvallend vond ik die druppel op dat facetoog. Normaal poetsen ze met hun poten die druppels af van hun ogen. Nu niet meer, het was voorbij.
Blauwe glazenmaker (detail)
Na nog een bui keek ik opnieuw even buiten. De glazenmaker was verdwenen, meegenomen en opgegeten door een vogel vermoed ik zo. Tja …, het is eten en gegeten worden in de natuur.
Ontmoetingen
‘k Ben vanmorgen maar eens weer naar de pingo in het Wijnjeterperschar gelopen. Zo ’s morgens vroeg wil er nog wel eens een Ree rondlopen. Maar dat viel tegen, het was er enorm rustig, er vlogen zelfs nog geen libellen. Wat ik verwachtte was er niet, wel een Visdiefje, die rondjes vloog boven het ven. Ik heb er ooit wel eens een visje zien zwemmen dat wel, maar een goed maal voor Visdief, dat lijkt we wat overdreven. Na korte tijd staakte de vogel de zoektocht dan ook.
Visdief
Wie er ook waren, niet geheel onverwacht, waren de Heideblauwtjes, redelijk veel (blauwe) mannetjes
Heideblauwtje (m)
en een aantal (bruine) vrouwtjes.
Heideblauwtje (v)
Het gras bij de poel is niet gemaaid en daardoor erg lang, dus het is passen en meten om zo’n vlindertje toch nog een beetje redelijk op de foto te kunnen zetten.
Heideblauwtje (v)
Toen was het wel over met de ontdekkingen en ben ik terug gelopen naar de Nije Heawei. Daar kwam net Jan K. aanrijden, de tweede niet verwachtte ontmoeting. Na een half uurtje waren we weer op de hoogte van elkaars nieuws uit de natuur en verdere “omballingen”. Voor mij volgde de thuisreis.
Toen volgde de derde onverwachte ontmoeting. De Reeën waren zeker al lang klaar bij het ven en liepen nu tussen het bos van It Skar en het Koningsdiep. Twee stuks, een Reegeit
Reegeit
en een Reebok, beiden met de rode zomerjas aan.
Reebok
Toen er twee kano’s met olijke zangers door het Koningsdiep peddelden gingen ze er high-speed vandoor, richting het bos. Ik heb ze niet meer terug gezien. Al met al toch weer drie onverwachte ontmoetingen.
Paars, Oranje en Blauw
Na een kwartiertje wandelen op de Merskenheide vroeg ik me even af wat ik daar aan het doen was. Ineens regende het behoorlijk en in de verte klonk het gerommel van onweer. Gelet op de windrichting en de plaats waar de donkere wolken dreven ben ik toch maar doorgelopen. Het was weer eens heen-en-weer weer, dan donker, dan grijs, dan weer scheen de zon, typisch van dat hondsdagenweer. Het is augustus en het was de bedoeling de bloeiende paarse heide vast te leggen.
Bloeiende Merskenheide
Nou, dat is dan wel gelukt, hoewel de heide het momenteel aan het verliezen is van het pijpestrootje. Het deel dat een aantal jaren geleden is geplagd is nog het meest paars gekleurd.
bloeiende heide
Verder had ik me voorgenomen ook niet de heide te verlaten zonder dat er een vlinder op de foto was gezet. Een aantal keren was ik al rond gewandeld en had, behalve wat koolwitjes en Bonte zandoogjes, geen enkele vlinder gezien. Deze keer was het ietsje beter. Zo fladderden er enkele Oranje zandoogjes rond. Die hebben twee witte vlekjes in het donkere oog op de voorvleugel. Met die twee stipjes hoeft het nog niet altijd een Oranje zandoogje te zijn, ook de Bruine zandoogjes hebben (heel) soms een dubbel wit vlekje in dat oog.
Oranje zandoogje
Maar toen deze de vleugels half opende was het wel zeker dat dit toch een Oranje zandoogje was. Eindelijk weer eens een andere vlinder voor de lens.
Oranje zandoogje
Tot mijn grote verrassing vond ik ook een paar Klokjesgentianen op de heide. In mijn jongensjaren, toen ik veel op deze heide kwam, kwamen ze er ook al voor. Daarna had ik ze daar jarenlang niet meer gezien. Wel in het Wijnjeterperschar, maar niet meer op de Merskenheide.
Klokjesgentiaan op de Merskenheide
De verrassing was dus groot, een paar van die blauwe lichtjes vlak voor m’n voeten. De Klokjesgentiaan, een plant van de rode lijst van bedreigde planten, als zijnde algemeen, maar zeer sterk afgenomen. Kijk, dan kom je voor de paarse heide en komt uiteindelijk thuis met een foto van een Klokjesgentiaan. Dat doet goed.
Er volgde nog een verrassing, daarover morgen meer.
GEERT SINES 
Recente reacties