Rondom de Leijen (1)
Het leek windstil te zijn. Het water in een sloot vlak bij m’n huis leek wel een spiegel. Het leek me een goed moment om weer eens bij De Leijen onder De Tike bij de Doktersheide te kijken. Het leek goed bij het parkeerplaatsje, ook daar was het een en al spiegeling in het water. In de verte stond de kijkhut Blaustirns al op me te wachten.
spiegelingen bij De Leijen
Onderweg naar die kijkhut loop je door een zee van riet, nu nog wel tenminste, als het eenmaal dik winter is komen de rietsnijders meestal om het riet te oogsten.
riet bij De Leijen
Bij de Blaustirns aangekomen bleek dat het net nog iets teveel waaide, het kleine beetje wind dat er was liet het water van het meer toch rimpelen. Het uitzicht leek vertrouwd. Toch ontbrak er iets, er dreven helemaal geen waterplanten meer voor de kijkhut, zo te zien was alles opgeschoond. Jammer, het leek daardoor wel wat kaal op de voorgrond.
gezicht op De Leijen
De bomen die midden in het meer staan op een piepklein eilandje zijn nog steeds niet omgevallen, ze houden het nog vol ondanks de natte voeten. Af en toe zitten deze bomen vol met Aalscholvers, deze keer was daar niets te zien.
gezicht op De Leijen
De enige vogel die nog wat in de buurt rond dreef was een Fuut die er kennelijk wel plezier in had dat hij helemaal alleen was. Of hij had last van een graat in de keel of zoiets, dat kan ook.
Fuut
Ver weg, heel ver weg, bijna aan de overkant van het meer kon ik nog een Grote zilverreiger ontwaren. Ik heb hem toch maar gefotografeerd, ik vond dat hij mooi afstak in zijn eigen “kathedraal” in herfstkleuren.
in de verte een Grote zilverreiger
Onderweg terug naar de parkeerplaats stak het riet mooi af tegen de zon op de achtergrond.
riet in tegenlicht
Met een beetje lensflare toegevoegd lijkt het nog wat frisser.
riet in tegenlicht
Terug bij de parkeerplaats leek het alsof er helemaal geen wind stond, de wolken weerspiegelden in het water richting het haventje van De Tike.
spiegelingen bij de Doktersheide
Tenslotte nog een blik vanaf de Blaustirns op het Leijen-paviljoen aan de andere kant van het meer.
gezicht op het Leijen Paviljoen
Daar neem ik u de volgende keer mee naar toe.
de Blaustirns (3)
Nog een laatste bericht uit de vogelkijkhut “Blaustirns” aan de oever van de Leijen, na het eerste over de Zwarte stern en het tweede over de Boerenzwaluw deze keer met “echte” watervogels. Want op redelijke afstand van de kijkhut was een stel Fuuten elkaar het hof aan het maken. Of ze waren aan het ruziën, dat zou ook nog kunnen natuurlijk, maar hofmakerij lijkt mij aannemelijker.
Fuut
Kuifjes omhoog, om elkaar heen draaien en elkaar stijf aankijken, het was een leuk gezicht.
Fuut
Een andere Fuut was tussen de Waterlelies en de Gele plomp voor de kijkhut zijn kostje aan het opscharrelen en dook regelmatig onder om op een totaal onvoorspelbare plaats weer op te duiken. Na langere tijd dook bij vlak voor de kijkhut op.
Fuut
Een goed moment om hem eens van heel dichtbij vast te leggen.
Fuut
Verder vloog er een paar keer een Koekoek vlakbij de kijkhut, één keer zelf vlak voorlangs en een keer zat hij denkelijk zelfs boven op de hut, zo duidelijk was z’n roep hoorbaar. Maar de ene keer dat ik hem voor de lens kreeg, hoog zittend in een boom in het rietveld, “ontsnapte” hij me, want toen ik de ontspanknop wilde indrukken na enig scherpstellen vloog hij weg. Helaas …..
Dagkoekoeksbloem
Nou ja ……., dan maar een Dagkoekoeksbloem gefotografeerd, dan koekoekt het toch nog een beetje en langs het pad naar de hut staan er vele. Geen wonder, deze plant is een vochtindicator en vocht is er genoeg rondom de Leijen. Maar het toegangspad was deze keer zo goed als droog. Dat wil in de winter wel eens anders zijn, nu werd het een leuk bezoek met droge voeten aan een kakelverse vogelkijkhut met toch wel als hoogtepunt die Zwarte stern alias Blaustirns.
de Blaustirns (2)
Vandaag het vervolg van twee dagen geleden toen ik een kijkje nam aan de oever van de Leijen onder de Tike in de splinternieuwe vogelkijkhut genaamd “Blaustirns”. Terwijl ik kwam aanlopen zag ik een aantal Boerenzwaluwen wegvliegen. Vaak nestelen ze in kijkhutten en dat waren ze hier misschien ook van plan, maar waar ik ook aan het plafond zocht, nergens was een nest te bekennen. Alles is nog te nieuw denk ik. Eenmaal gearriveerd begon de zoektocht naar de Zwarte stern, zoals ik de vorige keer liet zien. Maar regelmatig hoorde ik ook achter me een kort “tsiek”. Daar ben ik eens op gaan letten en ziedaar, achter me, nog wel buiten de kijkhut, zat een Boerenzwaluw, eerst eentje ….
Boerenzwaluw
later twee …, en ze wisselden regelmatig af met andere soortgenoten. Zolang ik me maar niet teveel bewoog bleven ze wel.
Boerenzwaluw
Zo langzamerhand werden ze steeds brutaler en kon ik ook dichterbij komen
Boerenzwaluw
Deze moest zich stevig vastklemmen aan die paal want het waaide af en toe stevig.
Boerenzwaluw
Bij eentje, misschien wel steeds dezelfde mocht ik wel erg dichtbij komen.
Boerenzwaluw
Mooie vogeltjes, maar druk … druk … druk, het stilzitten duurde nooit lang. Na enige tijd had ik het wel gezien en kon verder met mijn zoektocht naar watervogels. Dat is ook nog gelukt en daarover een volgende keer weer meer.
GEERT SINES 
Recente reacties