P en M (een halfje)
Nadat ik in het voorjaar twee keer was geprikt met P was het in de afgelopen week tijd voor de derde. Daarvoor moest ik helemaal naar Leeuwarden, een heen-en terugreis van 80 kilometer, terwijl er een locatie bijna om de hoek aanwezig is. Deze keer werd het een prik met een halve M. Gedurende de reis van het vies mistig en grijs. Op de terugreis hoorde ik het bericht dat de libellen en juffers in gevaar zijn, hun aantal vermindert snel. Toen kreeg ik ook een PM ofwel pro memorie en onderstaand beeld kwam in mijn geheugen. Een Vuurjuffer, zo ongeveer de eerste soort die zich in het voorjaar weer laat zien. Hopelijk zal dat in het komende voorjaar toch weer in ruime mate het geval zijn.
Deze M, ook al was het maar de halve dosis, kwam dit keer stevig aan, de reactie op de prik was redelijk onverwacht behoorlijk heftig en ik heb mij maar niet meer verstout om lange wandelingen buiten te maken. De kachel was deze week mijn grote vriend. Daardoor had ik tijd enkele mistige foto’s uit het archief te halen. De foto hieronder was wel ongeveer gelijk aan wat ik onderweg naar en van Leeuwarden aantrof.
Net zoals de onderstaande waarbij het landschap in de mist lijkt op te lossen.
Hoe dichter ik bij huis kwam, hoe meer de zon het leek te gaan winnen, er kwam wat meer kleur in het grijze landschap. Die hoop was van korte duur, al gauw was het weer grijs, grijs en nog eens grijs.
Bij de kachel ben ik maar weer eens gaan experimenteren met enkele van die mistfoto’s.
Mist heeft een vervreemdend effect op het landschap en dat heb ik geprobeerd er versterkt in aan te brengen.
Genoeg geëxperimenteerd, hopelijk lukt het de komende week beter. Maar nu al gaan de berichten dat ze vanaf morgen de boel weer sluiten. Daar hebben mijn dubbele P en halve M voorlopig dus geen invloed op.
Fleurig skar
Wat een week, wat een weer, hoe koud, hoe nat, hoe triest moest het zijn. Ik kon best wat fleur en een opkikker gebruiken in de afgelopen week. Ik was al een paar keer langs het Wijnjeterper Schar gereden en zag dat er allerlei planten in bloei stonden, maar ik heb moeten wachten tot vandaag voordat ik er een fleurig plaatje van kon maken. De onderstaande foto’s zijn allemaal vanaf de parallelweg van de N381, de Opperhaudmare, gemaakt. Aan de noordkant van de ex-Nijewei stonden de landen vol met gele boterbloemen en roodbruin zult.
Ten zuiden van die ex-Nijwei was het zeker een fleurige boel. Daar staan honderden orchideeën in het land te bloeien.
Vaak samen met grote hoeveelheden Boterbloem en Pinksterbloemen
en soms samen met de eveneens gele Stekelbrem
Op de hoofdbaan van de N381 rijdt je er zo langs en je hebt geen enkel idee van de pracht die er langs de weg staat. Kijken kun je beter ook maar niet, de zijstrook van de weg is minimaal en er rijden regelmatig personen met hun hun auto de sloot in. Maar vanaf de parallelweg is het momenteel een prachtig gezicht. Ik schreef honderden orchideeën, maar het kunnen er ook wel duizenden zijn, zoveel heb ik niet vaak gezien.
Hoe mooi deze planten bloeien blijkt wel uit deze twee afbeeldingen.
Het geheel met veel geel en paars heeft met ertoe gebracht een foto zodanig te bewerken dat het accent op deze kleuren komt te liggen.
Volgens de verwachtingen krijgen we de komende week echt zomerweer, gelukkig maar, ik ben echt toe aan een beetje fleur.
Momenten
Om eerlijk te zijn: het was niet mijn week. Elke keer als ik er op uit trok regende of miezerde het. Die enkele keer dat ik een tochtje door het veld maakte was er nauwelijks “leven” te vinden. Alleen hier en daar een bundel schapen, enkele paarden, wat zwanen en kraaien, maar verder was het stil en nog eens stil daar in het veld. Ik moest het van enkele momenten hebben. Zoals die enkele keer dat de zon toch noch door de wolken kiekeloerde. Even was het een lichtspektakel,
glimp van de zon
even leek het heel erg warm buiten, maar de pret was gauw voorbij, het werd snel weer weer grijs.
riet tegen ondergaande zon
Nou, dan maar concentreren op de komende maansverduistering. Even vroeg ik me af of ik wel de goede dag had uitgekozen, maar ik zat goed qua datum. Een maansverduistering werd het niet echt, meer een summiere maansverdonkering. Eigenlijk te saai om hier te laten zien. Dus heb ik er maar een paar ganzen voor langs laten vliegen, dat geeft net wat meer spanning. Voor alle duidelijkheid, dit is een bewerkte foto.
maansverduistering ?
En toen, vanmorgen vroeg, ineens was daar die prachtige zonsopkomst. Daar sta je dan in je pyjamaatje. Tijd om ergens noch naar toe te gaan was er niet meer.
Zonsopkomst
Nou, dan maar een foto gemaakt in de achtertuin, met de schoorstenen van de buren als contrast. Dat zijn van die momenten die ik graag mag zien. Het is alleen jammer dat ze zich bijna nooit aankondigen.
GEERT SINES 
Recente reacties