Gewurde litte
Het kan niet altijd raak zijn als je in het veld bent, niet elke keer lukt het weidevogels voor de lens te krijgen. Maar deze keer heb ik een leuke vervanger. Ook eentje die in het weidevogelseizoen steevast weer opduikt.
De Graspieper, een klein druk druk vogeltje, die vaak op de uitkijk staat op een paal.
Even keek het vogeltje mij met een strenge blik aan, althans zo leek het.
Direct daarna volgde er een bordje in de wei met de tekst “Gewurde litte” (Fries voor “laat geworden”, ofwel “blijf af”) met als onderschrift “Grutsk op ús Greidefûgels” wat vertaald vanuit het Fries staat voor “trots op onze weidevogels”. Na de strenge blik van de Graspieper leek het voor mij bestemd. Maar dit is een initiatief van de Provincie Fryslân, het Waterschap, LTO-noord en BFVW (Bond van Friese VogelWachten” en nog meer instanties en het is bedoeld voor boeren en grondeigenaren. Hun verzoek is bedoeld voor boeren om een strook gras (of meerdere stroken) in hun land te laten geworden, er niets mee te doen, die strook of stroken niet of pas heel laat te maaien, geen kunstmest op die strook te gebruiken, zodat zich in kruidenrijk grasland vogelleven in die strook kan ontwikkelen. Alles nader te zien op https://grutskopusgreidefugels.nl/gewurde-litte/ waar boeren zich ook kunnen opgeven om aan het initiatief deel te nemen. Bij deelname krijgt men zo’n bord opgestuurd.
Daarna werd het tijd voor een veldboeket. In dit geval van bloeiende Dotterbloemen. Mooi, er komt steeds meer kleur in het veld tevoorschijn.
Rest mij nog om u op deze dag een Paasgroet te laten geworden.
Goede Paasdagen toegewenst.
Vergeefse veldtocht (bijna dan)
Het is voorjaar, het is weidevogeltijd. Dat zou dan niet zo moeilijk moeten zijn om hier en daar weidevogels te vinden. Maar in de afgelopen week bleek dat niet waar te zijn. Ik ben uren door het veld gedwaald en heb in al die uren slechts twee Kieviten gezien. Twee maar, en ook nog eens ver weg. Een foto maken zat er zeker niet in. Of ik doe iets verkeerd en ben op de verkeerde plaatsen of er gaat iets erg fout met de weidevogels. Het werd een vergeefse veldtocht. Bijna dan, want er is natuurlijk altijd wel wat te zien in het veld. Zoals deze twee Damherten, bokken, die een potje aan het geweiworstelen waren. Nu nog onschuldig, maar na de zomer, in de bronstijd zal het er wel serieuzer aan toegaan.
Of deze twee ezels die tussen het jongveen liepen. Deze boer heeft wel vaker ongebruikelijke kostgangers. Het schijnt dat ezels een goede bescherming van een kudde bieden tegen wolven.
Een stel Scholeksters beschermde zich op een heel andere manier. Ze stonden binnen het hek van een gaspomplokatie. Voor hen geen probleem, ze vliegen zo weg over het hek, maar tegen ongewenste viervoeters biedt het wel voldoende bescherming.
Uiteindelijk kreeg ik nog wel een paar kleinere “weide”vogels voor de lens, Graspiepers. Daarvan zijn er voorlopig eerst nog wel genoeg te vinden.
Helaas was het die dag erg grijs, de foto’s missen net dat beetje extra kleur.
Voor het eerst na de winter had ik ook weer een macrolens meegenomen. Onderwerpen daarvoor lagen nog niet voor het grijpen. Het is nog vroeg in het voorjaar en nog erg koud. Dan blijven de kleine kruipers liever onder in het struweel zitten. Maar een lieveheersbeestje was al wel onderweg. Denkelijk een Aziaat, gelet op de “kattenpoot” op z’n nekschild.
En een drekvlieg, die zie je overigens het hele jaar door.
Maar als het niet beter gaat lukken met de weidevogels zal ik de macrolens in de komende tijd veel vaker gebruiken. Maar ik hoop toch dat ik minder vaak zo’n bijna vergeefse veldtocht moet gaan maken.
GEERT SINES 
Recente reacties