Nog wat macro
Het is nog net te vroeg, maar ik heb de mottenballen al wel opgezocht. Daar kan binnenkort de macrolens wel weer een poosje in. Maar voorlopig kruipt er hier en daar nog wel wat rond. Vandaag een selectie uit de vangst van de afgelopen weken. Eerst de Gewone kielwants (Elasmucha grisea). Daarvan heb je twee kleurvariaties, dit is de rode. Overigens moeilijk te herkennen, maar z’n lengte, zo’n 7 of 8 millimeter, verried hem.
Deze soort wordt ook wel Berkenwants genoemd, soms ook Kleine Berkenwants maar dat is verwarrend met Berkenkielwants, dus daar is men min of meer van afgestapt, hoewel die soort wel wat groter is.
Altijd mooi, die putjes in het schild en deze met z’n rode oogjes. Omdat het beestje goed voor z’n jonkies zorgt wordt hij ook wel Gewone broedwants genoemd.
Verder trof ik een behoorlijk groot aantal gele lieveheersbeestjes aan op dezelfde plant. Dat is dan tellen van de stippen geblazen, ik kom tot 22 stuks. En dat alles op 3 of 4 millimeter lengte. Ook gelet op z’n kleur is het daarom een Citroenlieveheersbeestje.
Ja, het is goed tellen geblazen, want er is ook nog een veelkleurige aziaat die er bijna net zo uitziet, maar die heeft minder stippen maar is ook wel iets groter. Verder heeft deze citroenjongen ook nog twee kleurvariaties, eentje met geel nekschild en eentje met wit nekschild. Dat witte nekschild maakt de verwarring nog groter en in het verleden heb ik me daarmee ook wel eens vergist. Stippen tellen dus.
Over het Veelkleurige Aziatisch Lieveheersbeestje gesproken. Ze vermenigvuldigen zich snel en verdringen hier en daar de inheemse soorten.
Deze twee stonden in de uitbreidingsmodus, ik heb ze verder maar gelaten.
Ontluikende natuur
Een hele winter lang lijkt er niet veel te veranderen in de natuur. Tenminste, je ziet nergens leven. Maar in het voorjaar, na een paar zonnige dagen, groeien de knoppen aan de takken als kool. Met soms mooie kleurcombinaties, zoals hieronder.
bladeren in de knop
Ineens komen de wantsen weer tevoorschijn, zeker als die knoppen ook nog wat zoetigheid willen afscheiden.
Kleidocerys resedae
Zo’n wants die zich vroeg in het voorjaar laat zien is de Kleidocerys resedae. Voor mij is dit bijna elk jaar de eerste soort die ik opmerk. Hij is hooguit 5 millimeter lang, een kleintje dus. In de laatste jaren heeft men deze soort ook een Nederlandse naam gegeven. Maar verschillende bronnen melden verschillende namen. Zo wordt deze soort zowel Berkenwants als Kleine Berkenwants en ook nog Berkensmalsnuit genoemd. Wie het precies weet mag het zeggen. In elk geval komt de berk voor in z’n Nederlandse naam en op die boom kun je hem ook het vaakst aantreffen.
Kleidocerys resedae
Op de Kapellepôle kon ik deze week ook de eerste vlinder fotograferen. Je ziet af en toe wel een Citroentje rond dartelen, maar dit was de eerste in dit seizoen die bleef zitten. Aan de bladknop waar hij op zit kun je zien dat ook dit maar een klein vlindertje is, een microvlinder. Een naam kan ik hem niet geven, daarvoor zijn de kleuren en kleurpatronen op de vleugels te algemeen, het herkennen is dan specialistenwerk.
microvlinder
En natuurlijk, in het vroege voorjaar is de Dotterbloem één van de eerste planten die in volle bloei staan.
Dotterbloem
Er komt nog veel meer, maar het is duidelijk, de natuur is momenteel aan het ontluiken.
Broedzorg Berkenwants
Een paar week geleden liet ik op dit blog een stel Berkenwantsen zien, klik hier. Daarbij schreef ik de stap van de eieren even over te slaan. Maar als je het over wantseneieren wilt hebben dan is aandacht voor de Berkenwants zeker op z’n plaats. De meeste wantsen laten hun eieren, nadat ze gelegd zijn, aan hun lot over. De eieren worden op een blad geplakt en er wordt verder niet meer naar om gekeken. Een uitzondering op die regel is de Berkenwants. Daarbij bewaakt het vrouwtje de eieren en ook nog de pas uitgeslopen nimfen. Dit is daarom ook één van de weinige wantsen die broedzorg toepast. En toch, als je langs zo’n bewakend vrouwtje loopt zie je in eerste instantie niet wat ze aan het doen is.
Berkenwants
Aan de onderkant van een blad hing zo’n Berkenwants en plotseling vielen me die eieren toch op.
Berkenwants met eieren
Er veel foto’s van maken had weinig zin, de situatie was statisch. De wants bleef waar ze was, ook toen ik met de lens dichtbij kwam. Normaal zou ze dan al lang weg zijn, nu niet, haar eieren werden beschermd.
Berkenwants met eieren
Berkenwants met eieren
Van mij had ze verder weinig te vrezen, maar er zijn vaak andere kapers op de kust die een eitje hier en daar niet versmaden, zoals mieren.
Mier
Het vrouwtje Berkenwants duwt bij een aanval haar achterlijf tussen de aanvaller en de eieren. Of het altijd zal helpen ……..? Er zijn overal slimmeriken, ook in de natuur. Maar alleen al de poging maakt deze wants wel weer bijzonder.
GEERT SINES 
Recente reacties