Berkenschildwants
Het is even goed zoeken, maar dan zijn ze wel te vinden momenteel, de Berkenschildwantsen. Weer een mooi gekleurde wants. Hij lijkt wat op de Acanthosoma haemorrhoidale, die ik mijn euvele moed Meidoornschildwants heb genoemd. Een belangrijk verschil is de kleur van het driehoekje op de rug. Bij de laatstgenoemde is dat driehoekje (officiële naam: scutellum) egaal groen, terwijl het bij de Berkenschildwants meerkleurig is, eerst nog extra met geel, verkleurend naar oranje en dan rood.
Berkenschildwants
Het onderste deel van de vleugels is doorzichtig, dat deel wordt het membraan genoemd.
Berkenschildwants
Zoals alle wantsen moeten ze een aantal keren van jas verwisselen. Ze beginnen als ei. Hieronder worden denkelijk dergelijke eieren geproduceerd. Zeker ben ik daar echter niet van, hier lijkt het spul nog samengeklonterd.
Berkenschildwants
Uit die eieren komen nimfen. Die “vervellen” nog een aantal malen, op z’n Engels noemen ze dat de (n)-instar, waarbij n een getal verbeeld, dus 1st, 2nd, 3rd, 4th t/m 5th instar voor zover ik weet. De nimf hieronder heeft al een paar vervellingen achter de rug.
nimf van Berkenschildwants
Hij heeft z’n houtje-touwtje jas nog aan en de vleugels zijn nog ingepakt.
nimf van Berkenschildwants
Bovendien waren ze allemaal nat, wat wil je ook met ons huidige weer.
Meidoornschildwants
Ik liep over de Merskenheide. Aan de rand van de paden staan veel struiken. Op een bepaald moment stond ik oog in oog met een wants.
Acanthosoma haemorrhoidale
Een mooi gekleurde wants, veel groen, veel zwarte “putjes” en een rood achterlijf. Geel en rood aan de onderkant.
Acanthosoma haemorrhoidale
Van boven gezien valt op hoe variabel gekleurd deze wants is
Acanthosoma haemorrhoidale
met twee stekelvormige schouderpunten. Verder was het een fors exemplaar, groter dan de meeste wantsen die ik ken.
Acanthosoma haemorrhoidale
Op de foto hierboven komt een (bijna onvermijdelijke) druppel uit z’n achterlijf. Op de foto hieronder zie je dat het driehoekje op z’n rug eenkleurig is.
Acanthosoma haemorrhoidale
In eerste instantie dacht ik dat het een Berkenschildwants was. Maar deze was forser en net iets anders gekleurd. Ik moest het opzoeken, het is een “Acanthosoma haemorrhoidale”, een Nederlandse naam heeft hij niet. De Duitsers noemen hem de “Die Wipfel-Stachelwanze”, wat verwijst naar de “stekels” op z’n schouders, de Engelsen noemen hem “Hawthorn shield bug”. Als ik dat Engels vertaal dan wordt het “Meidoornschildwants”. Hoewel ik geen naamgevende bevoegdheid heb wou ik deze dan toch maar gewoon Meidoornschildwants noemen.
Ten slotte nog een andere wants waar hij veel op lijkt, de Berkenschildwants.
Berkenschildwants
Het verschil zit in de grootte, de minder uitstekende schouderpunten en ook in de kleur van het driehoekje op de rug. Het zijn beide mooie wantsen, maar de eerste heeft net ietsje meer voor mij en komt hier bovendien minder vaak voor. Weer was het een opmerkelijke wandeling.
GEERT SINES 
Recente reacties