Rondom een bankje
Een nieuw seizoen, een nieuw begin, een bijna nieuw Wijnjeterperschar. Het werd hoog tijd dat ik daar weer eens ging kijken. Het gebied is opnieuw ingericht en ik wilde kijken wat de effecten van die verandering waren. Al gauw stond ik bij een bankje in It Skar. Het bankje staat daar vooral op initiatief van Jan K. alias Afanja, klik hier. Het is heel erg jammer dat Jan, die zijn best heeft gedaan op de juiste plaatsen een zitgelegenheid te krijgen door MS en ander lichamelijk ongemak momenteel niet in staat is het veld in te trekken. Ik zag ons daar al gezamenlijk een genoeglijk uurtje zitten bijpraten op dat bankje.
bankje Wijnjeterperschar
Rondom dat bankje was het weer smullen van de natuur. Langs het pad, schuin tegenover het bankje staan momenteel veel exemplaren Heidekartelblad in bloei.
Heidekartelblad
Zeer zeldzaam en daardoor te meer een lust voor het oog.
Heidekartelblad
Stonden er in vorige jaren enorm veel orchideeën langs de berm van toen nog de Nije Heawei, na de verbouwing van It Skar vond ik vandaag geen enkel exemplaar meer langs wat nu een zandpad is. Misschien komen ze nog, maar dit was toch wel een beetje een deceptie.
Brede orchis
In het blauwgrasveld achter het bankje stonden gelukkig wel een aantal exemplaren in bloei. Dat deel van It Skar is gelukkig niet omgespit, omgeploegd en op z’n Fries “oer de kop helle”.
Brede orchis
Het Heidekartelblad doet het goed, de orchideeën bloeien alleen maar in het genoemde veldje. Er is veel veranderd in het gebied, maar rondom het bankje zijn gelukkig de zeldzame planten niet geheel verdwenen.
Bankzittersgeneratie ?
Het lijkt wel alsof de huidige generaties Levendbarende hagedis bankzitters aan het worden zijn. Drie week geleden (klik hier) kwam er eentje naast me zitten op een bankje in het Wijnjeterperschar aan de zuidkant van de Nije Heawei. Nu was ik weer in It Skar maar richting pingo aan de noordkant van de weg gelopen. Als ik dan via het toegangspad bij de dobbe kom loop ik altijd voorzichtig. Er wil wel eens een Reiger staan te vissen aan de oever van die dobbe. Als dat niet zo is slinger ik meestal de fototas direct maar op het daar staande bankje. Dat wilde ik ook nu gaan doen maar kon me nog net beheersen. Want ook op dit bankje zat een Levendbarende hagedis.
Levendbarende hagedis
Een prima plaats om van de zon te genieten, ik weet er alles van en kon hem geen ongelijk geven. Dus ben ik met een wijde boog om hem heen gelopen, ervoor zorgend dat mijn schaduw niet op de bank viel. Zo kon ik hem dan ook nog van de andere kant bekijken.
Levendbarende hagedis
Weer begon het spel van voorzichtig dichterbij komen. Zo dichtbij als de vorige keer, dat is me bij lange na niet weer gelukt. Wel dichtbij genoeg om zijn kop goed in beeld te krijgen. Evenals die parasieten achter zijn poot, denkelijk volgezogen teken.
Levendbarende hagedis
Toen ik te dichtbij kwam vertrok deze spoorslags. Daarna heb ik mijn fototas op het bankje gekwakt, ben gaan zitten en had niet de verwachting dat de hagedis terug zou komen. Twee keer in drie weken samen met een hagedis op de bankje, dat zou te mooi zijn geweest. Ik moet zeggen, het had niet veel gescheeld of het was wel gebeurd. Want nog eenmaal kwam de hagedis omhoog klimmen uit het omringende gras. Hij keek even over de rand van het bankje, zal wel gedacht hebben dat die grote er nog zat en dat het te gevaarlijk werd. Daarna heb ik hem niet meer terug gezien.
Levendbarende hagedis
Natuurlijk, de volle zon op zo’n droog houten bankje, dat is een goed plaatsje om op te warmen. Maar de schuwheid van deze hagedis zorgt er vaak voor dat hij nauwelijks risico neemt en zich zelden op deze manier laat zien. Misschien ontstaat er zo langzamerhand toch ook een soort van bankzittersgeneratie.
Samen op een bankje
Nee ………, dit is niet een romantisch verhaal, wel een verhaal over een eigenaardige ontmoeting. Want nadat ik afgelopen dinsdag de Blauwe knopen en dergelijke had gefotografeerd (klik hier) ben ik doorgelopen naar de vennen in het zuidelijk deel van het Wijnjeterperschar. Met slechts één doel: nog een juffer of zo te fotograferen. Dus stalde ik mijn fototas op het bankje dat daar staat en ben maar eens de oeverbegroeiing gaan bekijken. Met weinig resultaat overigens, alleen een Koraaljuffer liet zich fotograferen.
Koraaljuffer
In de buurt hoorde ik ook nog een specht kikken, dus besloot ik me rustig te houden en op het bankje af te wachten of die specht zich wilde laten zien. Tijdens het wachten keek ik eens opzij. Aan de andere kant van het bankje ontdekte ik opeens een tweede bankzitter. Die was er eerst niet en had zich in mijn rustperiode dus omhoog gewerkt. Bijzonder, want schuw …., dat zijn ze die Levendbarende hagedissen.
Levendbarende hagedis op bankje
Na eerst een foto van afstand te hebben gemaakt, die had ik dan maar vast, heb ik me langzaam van het bankje laten glijden om te proberen iets dichterbij te komen. Het moet een komisch gezicht zijn geweest, ik ben waarschijnlijk nog nooit zo in slow motion van een bank afgegleden. Ik wilde niet over hem heen buigen, dan ging hij er zeker vandoor, maar de hagedis zo laag mogelijk en zoveel mogelijk van de zijkant benaderen. Het lukte, hij bleef zitten en de verwachting was dat hij wel zou vertrekken bij de eerste klik van de camera.
Levendbarende hagedis
Maar niet heus ……, ook nu bleef de hagedis zitten, dus volgde er weer een klik van de camera. Nog steeds geen beweging.
Levendbarende hagedis
In super slow motion ben ik nog een stukje dichterbij gekropen, de lens was misschien maximaal 25 centimeter bij de hagedis vandaan. Nog een klik ………….
Levendbarende hagedis
Toen was het ook voorbij, want daarna was de zoeker van de camera leeg, geen Levendbarende hagedis meer te bekennen. Gelet op de groene glans op sommige delen van zijn huid is het waarschijnlijk een vrouwtje of een nog niet volwassen exemplaar. Nu heb ik wel eerder een Levendbarende hagedis gefotografeerd, maar dat ze naast je op een bankje komen zitten, dat was me nog nooit gebeurd.
Toen ik na afloop van de fotosessie ging staan voelde ik dat mijn broek ter plaatse van de knieën doorweekt was. Dat was echter nog niets, ik had niet goed naar de lucht gekeken. Direct daarop kreeg ik toch een plensbui over me heen. Maar uiteindelijk is alles toch weer goedgekomen.
Recente reacties