Voorjaar-nieuw (2)
Een wandeling door het Wijnjeterper schar is momenteel wat minder “spannend” dan een aantal jaren geleden. Dat komt omdat men een poos geleden de waterhuishouding heeft veranderd en allerlei sloten heeft gedempt en daarbij ook nog eens bijna al het struikgewas heeft verwijderd. Dan is er gewoon wat minder “werk” voor mijn macrolens en ga ik er alleen naar toe om speciale onderwerpen te zoeken. Vandaag zijn dat de juffertjes, die zo langzamerhand ook weer tevoorschijn moeten komen. Maar eerst het uitzicht over het ven waar vlakbij de volgende foto’s zijn gemaakt met een weerspiegelende wolkenlucht. Dat uitzicht alleen al was de moeite waard.
ven in Wijnjeterperschar
Maar eerst liet zich nog een weekschildkever zien, populair genoemd het geel soldaatje.
weekschildkever (geel soldaatje)
Toen was het beurt aan de juffertjes, maar dat viel niet mee. Het was òf te koud òf ik was nog te vroeg, maar er vlogen na veel zoeken slechts twee exemplaren rond. Met moeite kreeg ik één van die twee voor de lens. Omdat er nauwelijks nog struikgewas is moeten deze juffertjes als ze willen rusten aan de grassprieten laag bij de grond gaan hangen, wat dan weer een warrige achtergrond oplevert. Met een kader om de foto heb ik iets van die warboel kunnen afvangen.
Azuurwaterjuffer (v) jong
Dit was vrij zeker een Azuurwaterjuffer, een vrouwtje, nog jong en nog niet op kleur, maar het blauw begint er al wel een beetje “doorheen te piepen”. Ze lijken fors te zijn op zo’n foto maar in werkelijkheid zijn ze slechts een centimeter of vier tot vijf lang.
Azuurwaterjuffer (v) jong
Een “blauwe” juffer dus, terwijl het eigenlijk altijd de rode vuurjuffers zijn die het eerst uitsluipen. Die heb ik niet gezien, dus ik moet nog maar eens terug. Hopelijk is het dan net wat warmer.
Azuur & Goud
Ik vervolg mijn wandeling door het Wijnjeterperschar met nog een aantal eerstelingen. De afgelopen dagen lieten de eerste juffers zich niet zien, maar eind vorige week, toen het een stuk warmer was vlogen ze weer rond. Altijd een soort van mijlpaal voor mij in de natuur. Deze keer heb ik de rode Vuurjuffers eens overgeslagen maar heb me geconcentreerd op de blauwe juffers. Tenminste, de mannetjes worden uiteindelijk helemaal blauw. De vrouwtjes kunnen diverse kleuren krijgen maar zijn soms ook helemaal blauw. De onderstaande is een jonge Azuurwaterjuffer (vrouw) die waarschijnlijk ook blauw wordt. Het roze moet nog bijkleuren.
Azuuwaterjuffer (v)
De volgende lijkt wel bijna een kopie van de eerste. Omdat er bijna een kwartier tussen het maken van beide foto’s zit kan het net zo goed weer dezelfde zijn. In elk geval is het een jong vrouwtje Azuurwaterjuffer.
Azuurwaterjuffer (v)
De volgende is een jong mannetje Azuurwaterjuffer. Vroeger noemden we deze soort de Hoefijzerazuurjuffer. Dat heb ik onthouden en de losstaande “U” op segment twee van het achterlijf wijst duidelijk op zo’n hoefijzer. Daar is hij eenvoudig aan te herkennen. Als dat hoefijzer maar los staat en niet met een donkere streep aan de onderliggende segmentrand is “bevestigd”. De “U”vindt je alleen maar op de mannetjes.
Azuurwaterjuffer (m)
Als hij helemaal is uitgekleurd ziet zo’n mannetje Azuurwaterjuffer eruit zoals hieronder.
Azuurwaterjuffer (m)
Genoeg azuur voor deze keer, want er was ook nog vers “goud” aanwezig. Er vloog een Gaasvlieg rond, een soort die als bijnaam “Goudoogje” heeft.
Gaasvlieg (Goudoogje)
Als je de kop van dichtbij bekijkt kun je duidelijk zien waaraan deze die bijnaam dankt.
Gaasvlieg (Goudoogje)
Ook nu ben ik nog niet rond met mijn wandeling, dus de volgende keer nog meer kruipend en vliegend klein spul, nog meer eerstelingen.
Rondje tuin
Aan het eind van de middag heb ik een rondje door de tuin gelopen met de camera om de meest actuele stand van zaken vast te leggen. Tot mijn verbazing hing er een Azuurwaterjuffer aan de Klimop. Nog erg vers, de juffer was nog niet helemaal op kleur. Maar het uiteindelijke blauw is al wel zichtbaar op het achterlijf, nog niet op het borststuk.
Azuurwaterjuffer
Deze soort is vrij eenvoudig te herkennen aan de los staande zwarte U op segment twee van het achterlijf. Segment één is min of meer het scharnier tussen het borststuk en het achterlijf.
Azuurwaterjuffer
Verder vond ik een nestje zwarte bladluizen, op een vers blad van de klimop. Het is niet dat ik daar zo blij mee ben, maar ik wilde ze toch even laten zien. Ze worden normaal gesproken beschermd door mieren. Als tegenprestatie mogen de mieren de bladluizen “melken”. De bladluis heeft op z’n achterlijf twee buisjes, waaruit ze een vloeistof afscheiden. De meest linkse op de foto is net bezig. De mieren vinden de afscheiding lekker en voor wat hoort wat.
zwarte bladluis
Dat was het voor vandaag. Vorige week zaterdag landde er een Atalanta alias Admiraalvlinder in m’n tuin. De vlinder bleef hangen op een tuinposter. De foto lijkt daardoor een beetje onnatuurlijk.
Atalanta
De Atalanta, een trekvlinder, een soort die elk jaar weer van achter de Alpen naar onze streken komt. Een prestatie op zich. Nou …, dan wil je wel even uitrusten op zo’n stuk blauw doek.
GEERT SINES 
Recente reacties