Fleurige dag

Het was hier vandaag een beetje triest weer met harde wind, de hele dag bewolkt en af en toe een klein miezertje. Dat was op een avond wel anders. Ik had me voorgenomen weer eens wat bloemetjes vast te leggen. In dit geval het Moeras-vergeet-mij-nietje. Op een bepaalde plaats in het Wijnjeterperschar staat het er soms vol mee. Ze waren er.

Moeras-vergeet-mij-nietje

Wat me bij deze bloemetjes altijd opvalt is hoe anders ze qua kleur lijken als ze in de schaduw staan. Hierboven in de zon, hieronder in de schaduw.

Moeras-vergeet-mij-nietje

Zolang ik bezig was de mooiste bloemen uit te zoeken voor de foto dwarrelde er ook een Citroenvlinder rond. Op een bepaald moment zag ik hem niet meer. Toen ik hem terug vond bleek hoe goed ze zich kunnen verbergen tussen de bladeren. Ze zijn bijna blad mee.

Citroenvlinder

Op het pad naar het blauwgrasland dat door een klein stukje bos loopt zat een vlinder op te warmen. Tegenwoordig noemen we hem Atalanta, een afgeleide van zijn wetenschappelijke naam. Vroeger heette hij de Admiraalsvlinder. Een naam die ik zelf mooier vind. In dat stukje bos scheen de zon slechts op een paar plaatsen door het bladerdak. Zodra ik in de buurt kwam ging de vlinder er vandoor. De ervaring heeft me geleerd dat je dan maar even moet wachten bij zo’n zonnig plekje in een donkere laan. De vlinder komt wel weer terug. Dat gebeurde dan ook.

Atalanta (Admiraalsvlinder)

Dit is een trekvlinder. Ze komen helemaal uit Zuid-Europa hier naar toe vliegen. Deze heeft dan ook al een lange reis achter de rug. Soms bleef hij langere tijd op z’n zonnige plekje zitten.

wegvliegende Atalanta

Eén keer kon ik hem tijdens dat wegvliegen vastleggen. Door de langere sluitertijd lijkt het bijna een kunstwerk. Dat heb ik “beweging” genoemd.

29 mei 2011 | Categorieën: Bloemen, Natuur, Vlinders, Wijnjeterperschar | Tags: Admiraalsvlinder, Atalanta, Citroenvlinder, Moeras-vergeet-mij-nietje | 1 reactie