Verschillend gevoelen
Het is momenteel de periode van het jaar waarin de ene bijzondere gebeurtenis wordt gevolgd door de andere, Koningsdag, oude Koninginnedag, Dodenherdenking, Bevrijdingsfeest. Een periode om te vieren en te gedenken. Je kunt de periode op verschillende manieren beleven, voor de één zal het ene belangrijker zijn en voor de ander weer iets anders. In mijn eigen gezin hangt er over deze periode een beetje een grauwsluier. Aan dat verschillend gevoelen bij dezelfde feiten moest ik denken toen ik op een avond probeerde de kleurige zonsondergang met een camera te vangen.
Normaal fotografeer ik met een spiegelreflexcamera, deze keer eens niet, ik gebruikte een kleinbeeldcamera. De eerste foto van de zonsondergang was de bovenstaande. De kleuren in het beeld kwamen volledig niet overeen met de werkelijkheid. Dit was een gevolg van het feit dat de camera op de automatische kleurbalans was ingesteld. Het beviel me niet en daarom heb ik de camera snel op instelling “avondlicht” gezet. Met als gevolg het onderstaande beeld. Bijna hetzelfde moment, compleet andere kleuren.
Tenslotte heb ik de kleurbalans op het oude vertrouwde “daglicht” ingesteld wat ik ook altijd gebruik in de spiegelreflex. Dat beeld was nog enigszins te flets van kleur, maar na een kleine softwarematige aanpassing is de onderstaande foto het resultaat. Dit is precies zoals ik het avondlicht ervoer op dat moment.
Zo zie je maar weer hoe je één en dezelfde periode of gebeurtenis, afhankelijk van je instelling en ervaringen, helemaal anders kunt beleven.
Tenslotte nog een Oranjetipje, ze vliegen weer en met de daglichtinstelling van de camera zien ze er op hun mooist uit.
Voorjaars gefladder
De zon schijnt uitbundig en dan is het wachten totdat de overwinterende vlinders tevoorschijn komen. Bij mij was dat allereerst deze Dagpauwoog, die een plekje op de schutting had gevonden buiten de straffe en redelijk koude wind om even op te warmen. Niet de mooiste ondergrond voor een natuurfoto, maar ik moest het er mee doen. Mooi dat ze zich weer laten zien.
In het veld op een nog kale achtergrond zat een Citroenvlinder. Ook zo’n overwinteraar. Denkelijk is dit een mannetje.
Want de beide geslachten van deze soort hebben een verschillende kleur. het mannetje is geler dan het vrouwtje. Als de volle zon er op schijnt lijkt zo’n vrouwtje vaak verdacht veel op een Koolwitje. Maar omdat het nog zo vroeg is, te vroeg voor witjes, is dit hieronder onmiskenbaar een paartje Citroenvlinder.
Verder was het de week van het Saharazand. De lucht kleurde geel tijdens een zonsondergang. In de nacht daarna regende het een klein beetje en de volgende morgen had ik kunnen autowassen. Voorlopig maar even niet, al dat zand werkt als schuurpapier.
Het laat wel zien hoe klein onze wereld eigenlijk is en dat benauwd mij wel eens, zeker momenteel. Maar gelukkig, dat gefladder in het vroege voorjaar is dan weer een lichtpuntje, toch weer een nieuw begin.
Dreigende wolken, maar met lammetjes
Het is maar goed dat ik vorige week wat extra foto’s had gemaakt want in de afgelopen week wilde het niet echt lukken. Het was waarschijnlijk de donkerste week tot nu toe in dit jaar. Maar een week eerder reed ik door het landschap en zag dat er zich in de verte een forse regenwolk aan het ontwikkelen was.
Bovenaan de wolk ontwikkelde zich een soort van coronakapsel. Hoe deze wolkensoort precies heet weet ik niet, wel is te zien dat het aan de linkerkant op de foto aardedonker werd. Dat heb ik gemerkt, binnen 5 minuten regende het pijpenstelen, de bocht linksaf bracht me precies onder de wolk.
Maar net zo snel als de regenwolk kwam was hij ook weer verdwenen. Ik ben doorgereden en een paar kilometer verderop had het zelfs niet geregend. Daar liepen een heleboel lammetjes in het veld.
Niet meer piepjong, ze zullen de eerste weken wel in een stal hebben verbleven en konden nu naar buiten. Moe schaap hield de boel wel goed in de gaten. Altijd leuk, die dartelende lammetjes. Zeker als het de eersten zijn die in een nieuw jaar tevoorschijn komen.
De ene na de andere bui kwam echter langs. Bij eentje lukte het om een jakobsladder vast te leggen. Jakobsladder, dat is de naam die ik al jarenlang gebruik voor lichtstralen van boven naar beneden. Anderen noemen dit een zonneharp. Als de stralen van beneden naar boven lopen noem ik het een lichtorgel. Maar dit was duidelijk een jakobsladder. Ook mooi om te zien.
Als zo’n bui dan is gepasseerd heb je kans om een regenboog te zien aan de achterkant van de bui, zeker als de zon daar weer fel schijnt.
Het was een ritje met van alles wat, vorige week al drie soorten zwanen, nu donkere wolken, waarvan eentje met coronakapsel, lammetjes, een jakobsladder en een regenboog. Zo gevarieerd kan het buiten zijn, ook in januari.
____________________________________________________
Tenslotte de resultaten van mijn tuinvogeltelling van vandaag:
Achtertuin 09:30-10:00 uur: geen enkele vogel. Wel prominent aanwezig een zwarte kat.
Voortuin 10:00-10:30: Drie Gaaien en een Merelman die blaadjes aan het omkieperen was.
Teleurstellend, maar het waaide zeer stevig, misschien was dat mede de reden voor zo weinig vogels.
GEERT SINES 
Recente reacties