Enige nostalgie
Het is vakantietijd en ook ik heb me in de afgelopen week rustig gehouden. Het werd een week met vooral in het begin visite. Erg veel behoefte om eropuit te trekken had ik dan ook niet. Zeker niet omdat momenteel de wedstrijden van het Skûtsjesilen rechtstreeks op TV worden uitgezonden. “Vroeger” trok ik eropuit om de wedstrijden ter plekke te bekijken. Dat lukt me niet echt meer, zeker niet in de plaatsen dichtbij zoals De Veenhoop en Eernewoude, waar het zicht vanaf de wal op het wedstrijdwater heel beperkt is, waar je lange einden moet lopen en je meer mensen ziet dan skûtsjes.
De vlinders waren mijn beste vrienden in de afgelopen week in de tuin, zoals deze Dagpauwoog. Vlinders die ik al sinds het eerste begin van mijn fotografiehobby heb kunnen vastleggen. Toen nog in zwart-wit en daardoor minder spannend om hier te laten zien. In kleur zijn ze veel mooier.
Toch was daar wel het verlangen om de IJsselmeerkust weer eens te bezoeken.
De foto’s hierboven en hieronder zijn genomen vanaf Reaklif en op de achtergrond ligt Stavoren, of Staveren of Starum, het is maar net waar je vandaan komt hoe je deze plaats noemt. Op deze foto is het IJsselmeer leeg, maar dat was vandaag anders. Vandaag werd daar een wedstrijd gevaren met de skûtsjes.
Weer bekroop me dat nostalgisch gevoel. Lang geleden ging ik af en toe op een wedstrijddag naar zo’n zeilwedstrijd toe. Een auto had ik nog niet, dus de reis werd gemaakt op mijn brommertje. Dat zo’n reis een paar uur duurde, dat deerde niet. Met mijn eerste Praktika spiegelreflex-camera heb ik overal foto’s gemaakt van die zeilwedstrijden. Voor mijn gevoel waren het toen nog echte skûtsjes, de werkpaarden van het water. Nog uitgevoerd met zeilen van katoen en verder redelijk origineel.
Tegenwoordig hebben ze allemaal kunststof zeilen en de schepen zijn zodanig verbouwd dat het snelheidsmonsters zijn geworden. Bovendien hebben ze nu allemaal een bruin grootzeil en een witte fok. Dat was vroeger anders, wit- wit kwam ook voor. Het originele is er wel vanaf. Van die oude schepen heb ik voor vandaag een paar foto’s bij elkaar gezocht. Toevallig wel de koplopers uit het klassement van dit jaar. Hierboven het skûtsje van Grou
en hierboven die van Lemmer, wij zeggen hier De Lemmer, met op de achtergrond weer Grou. Momenteel staat De Lemmer hoger in het algemeen klassement maar de verschillen zijn minimaal. Heel anders is het verschil tussen vroeger en nu qua uitvoering, dat is als dag en nacht verschil. En om eerlijk te zijn, die oude schepen hebben toch mijn voorkeur. Tja …….., dat noem je nostalgie.
________________________
Hieronder zal wordpress wel weer een heleboel advertenties plaatsen. Daarvoor ben ik niet verantwoordelijk. Daaronder vindt u weer te mogelijkheid om op dit bericht te reageren. Dat hoort dan wel weer bij dit bericht.
____________________
Holle weg in de heide
Eeuwen geleden waren er nauwelijks verkeersverbindingen mogelijk tussen oostelijk Fryslân en Drenthe, je liep al heel gauw vast in het sompige veen. Eén van de weinige mogelijkheden was een weg over een zandrug tussen Bakkeveen en Een. Die oude weg ben ik maar eens gaan opzoeken. Het voordeel is dat die weg dwars door het Mandefjild loopt, waar redelijk veel heide staat. Zo kom ik het mooi combineren, nog eens een beetje nostalgie opzuigen en tegelijk de paarse heide bekijken. Vanuit een parkeerplaatsje in de buurt van “De Drie Provinciën” loop je eerst over een zandpad langs nog aanwezige grafheuvels.
Daarna kun je via een schapenkeerhek de oude weg door de heide op.
Men zegt dat door het vele verkeer van karren en paarden er door de eeuwen heen een uitgeholde weg is ontstaan, zeg maar een karrespoor. Op de foto hieronder kun je die uitholling goed zien.
Deze oude boomstronk, die er ook al heel lang ligt, was voor mij het keerpunt.
Even kon ik de holle weg met heide in de volle zon en met een mooie wolkenlucht bewonderen.
Ik ben nog wel op zoek geweest naar heidelibellen, maar die liet zich niet fotograferen.
Nou, dan is deze Roodborsttapuit, wel gefotografeerd van grote afstand en net zo goed een tijdelijke heidebewoner mij goed genoeg. Het was weer even genieten, een vleugje nostalgie en een bloeiende heide, wat wil je in begin september nog meer?
Rondom de Leijen (2)
Nadat ik was vertrokken vanaf de westkant van de Leijen bij de Doktersheide (zie vorige bericht of klik hier) wilde ik ook de oostkant onder Rottevalle weer eens bezoeken. Daar ben ik langere tijd niet meer geweest. Vlak voor de oprit naar het paviljoen rijdt je langs het herdenkingsmonument op de plaats waar vroeger de formanje / fermanje van It Wytfean heeft gestaan. Formanje is het Friese woord voor Vermaning, de benaming voor een kerkgebouw van de Doopsgezinde religie.
formanjepôle Wytfean
Op de gedenk-kei de jaartallen 1671 (stichting), 1712 (vergroting) en 1838 (verplaatsing naar het dorp Rottevalle).
formanjepôle Wytfean
Het Wytfean (Witveen) ligt aan de oostkant van de Leijen en het Swartfean (Zwartveen) ligt aan de zuidkant. Het meer zelf is ontstaan door veenafgravingen net zoals een aantal meren in de kop van Overijssel. De Schotanus-Halma atlas van 1718 toont op de plaats waar nu de Leijen ligt nog “vergraven landen” en het riviertje De Lits. De Vermaning staat ook nog net op het onderstaande kaartje, rechtsonder.
oude kaart gebied De Leijen
Bij aankomst aan de oostkant van het meer ben ik direct doorgelopen naar het “nieuwe” uitzichtpunt.
uitzichtpunt De Leijen
Vanaf daar heb je een goed uitzicht over het totale gebied. Wat opvalt zijn toch vooral die brede rietkragen rondom het meer. Te zien is ook dat de wandelroute langs het meer / riet met een stevige afrastering is afgezet. Die wandelroute is overigens niet altijd open voor publiek, in het broedseizoen geldt een verbod.
uitzichtpunt De Leijen
Daarna ben ik bij het Paviljoen De Leijen gaan kijken. Na de laatste verbouwing is het een modern gebouw geworden, inclusief natuurdak, gebruikt voor feesten en vergaderingen. Zelf at ik daar vroeger regelmatig een uitsmijtertje of zo. In corona-tijd is dat allemaal erg lastig of onmogelijk en nu is men overgegaan naar afhaal, aanbreng etc. geloof ik.
speelstrand De Leijen
Ook het speelstrand voor het paviljoen is gemoderniseerd met onder anderen een kabelbaan en een waterpomp met afvoergoot. Kliederen met water en zand, wat wil je als kind nog meer?
speelstrand De Leijen
Of een kuil graven in het zand.
speelstrand De Leijen
Het werd al laat, de zon kroop richting de horizon.
zonsondergang De Leijen
Nog een laatste blik vanaf het strandje
zonsondergang De Leijen
en op naar huis, het werd te donker voor verdere fotografie.
GEERT SINES 
Recente reacties