Enige nostalgie
Het is vakantietijd en ook ik heb me in de afgelopen week rustig gehouden. Het werd een week met vooral in het begin visite. Erg veel behoefte om eropuit te trekken had ik dan ook niet. Zeker niet omdat momenteel de wedstrijden van het Skûtsjesilen rechtstreeks op TV worden uitgezonden. “Vroeger” trok ik eropuit om de wedstrijden ter plekke te bekijken. Dat lukt me niet echt meer, zeker niet in de plaatsen dichtbij zoals De Veenhoop en Eernewoude, waar het zicht vanaf de wal op het wedstrijdwater heel beperkt is, waar je lange einden moet lopen en je meer mensen ziet dan skûtsjes.
De vlinders waren mijn beste vrienden in de afgelopen week in de tuin, zoals deze Dagpauwoog. Vlinders die ik al sinds het eerste begin van mijn fotografiehobby heb kunnen vastleggen. Toen nog in zwart-wit en daardoor minder spannend om hier te laten zien. In kleur zijn ze veel mooier.
Toch was daar wel het verlangen om de IJsselmeerkust weer eens te bezoeken.
De foto’s hierboven en hieronder zijn genomen vanaf Reaklif en op de achtergrond ligt Stavoren, of Staveren of Starum, het is maar net waar je vandaan komt hoe je deze plaats noemt. Op deze foto is het IJsselmeer leeg, maar dat was vandaag anders. Vandaag werd daar een wedstrijd gevaren met de skûtsjes.
Weer bekroop me dat nostalgisch gevoel. Lang geleden ging ik af en toe op een wedstrijddag naar zo’n zeilwedstrijd toe. Een auto had ik nog niet, dus de reis werd gemaakt op mijn brommertje. Dat zo’n reis een paar uur duurde, dat deerde niet. Met mijn eerste Praktika spiegelreflex-camera heb ik overal foto’s gemaakt van die zeilwedstrijden. Voor mijn gevoel waren het toen nog echte skûtsjes, de werkpaarden van het water. Nog uitgevoerd met zeilen van katoen en verder redelijk origineel.
Tegenwoordig hebben ze allemaal kunststof zeilen en de schepen zijn zodanig verbouwd dat het snelheidsmonsters zijn geworden. Bovendien hebben ze nu allemaal een bruin grootzeil en een witte fok. Dat was vroeger anders, wit- wit kwam ook voor. Het originele is er wel vanaf. Van die oude schepen heb ik voor vandaag een paar foto’s bij elkaar gezocht. Toevallig wel de koplopers uit het klassement van dit jaar. Hierboven het skûtsje van Grou
en hierboven die van Lemmer, wij zeggen hier De Lemmer, met op de achtergrond weer Grou. Momenteel staat De Lemmer hoger in het algemeen klassement maar de verschillen zijn minimaal. Heel anders is het verschil tussen vroeger en nu qua uitvoering, dat is als dag en nacht verschil. En om eerlijk te zijn, die oude schepen hebben toch mijn voorkeur. Tja …….., dat noem je nostalgie.
________________________
Hieronder zal wordpress wel weer een heleboel advertenties plaatsen. Daarvoor ben ik niet verantwoordelijk. Daaronder vindt u weer te mogelijkheid om op dit bericht te reageren. Dat hoort dan wel weer bij dit bericht.
____________________
Roodborsttapuit in Egypte
De vakantietijd begint zo langzamerhand. Ik ben even naar Egypte geweest. Zonder in het vliegtuig te hoeven stappen, je kunt er gewoon op de fiets naar toe als je wilt. Egypte is een streek die behoort bij Nijeberkoop en de naam is al heel oud. In een oude akte uit het jaar 1713, registratie in het jaar 1737, staat al vermeld dat iemand hout had “gecogt staende op de diaconij part der plaats te Nieuw Berkoop Ægijpte genaemt“. Het is vlak bij het Diakonievene, dus het klopt allemaal. Daar in Egypte hing een mevrouw (of jongeling) Roodborsttapuit in een tak. Ver weg, maar ik kon nog net een herkenbare foto maken.
Zij (of het) was niet alleen, aan een andere tak hing een mannetje Roodborsttapuit.
Deze besloot maar eens te verkassen en een liedje te gaan zingen (meer piepen eigenlijk).
Het was warm en de zon scheen fel, te fel eigenlijk want dan zijn de contrasten op de foto groot. Maar je kunt wel zien hoe mooi die mannetjes Roodborsttapuit nu zijn gekleurd.
Lang bleef de vogel niet staan. Dat is een beetje een probleem met het fotograferen van deze soort, ze zijn schrikachtig en laten zich nauwelijks van dichtbij bekijken. Maar dit is toch min of meer gelukt.
Ik kon me nog even concentreren op een Graspieper die ook in Egypte was. Het werd een kort uitstapje naar dit Egypte, maar wel weer de moeite waard. Toch een beetje een vakantiegevoel achterlatend.
Hieronder staat reclame, niet door mij geplaatst. WordPress gebruikt daarvoor outbrain en daar ben ik niet zo blij mee. Er kan allerlei troep tussen zitten !!
Daaronder staat wel weer een deel van mijn weblog. Onderaan de pagina kun u desgewenst reageren op dit blog.
______________________________________________________________________________________________________________
Holle weg in de heide
Eeuwen geleden waren er nauwelijks verkeersverbindingen mogelijk tussen oostelijk Fryslân en Drenthe, je liep al heel gauw vast in het sompige veen. Eén van de weinige mogelijkheden was een weg over een zandrug tussen Bakkeveen en Een. Die oude weg ben ik maar eens gaan opzoeken. Het voordeel is dat die weg dwars door het Mandefjild loopt, waar redelijk veel heide staat. Zo kom ik het mooi combineren, nog eens een beetje nostalgie opzuigen en tegelijk de paarse heide bekijken. Vanuit een parkeerplaatsje in de buurt van “De Drie Provinciën” loop je eerst over een zandpad langs nog aanwezige grafheuvels.
Daarna kun je via een schapenkeerhek de oude weg door de heide op.
Men zegt dat door het vele verkeer van karren en paarden er door de eeuwen heen een uitgeholde weg is ontstaan, zeg maar een karrespoor. Op de foto hieronder kun je die uitholling goed zien.
Deze oude boomstronk, die er ook al heel lang ligt, was voor mij het keerpunt.
Even kon ik de holle weg met heide in de volle zon en met een mooie wolkenlucht bewonderen.
Ik ben nog wel op zoek geweest naar heidelibellen, maar die liet zich niet fotograferen.
Nou, dan is deze Roodborsttapuit, wel gefotografeerd van grote afstand en net zo goed een tijdelijke heidebewoner mij goed genoeg. Het was weer even genieten, een vleugje nostalgie en een bloeiende heide, wat wil je in begin september nog meer?
GEERT SINES 
Recente reacties