Zachtjes gaan de ……
Vandaag aandacht voor de kleintjes onder ons. Niet erg gebruikelijke bezoekers voor een natuurblog, maar ik weet dat ze af en toe meekijken. Eerst een blik op de maan die door de boom schijnt.
Dan een blik op de hulppaarden, die van ”trippel, trappel, trippel, trap”.
nu in alle rust weer genietend van de zonsondergang,
samen met de enige echte schimmel. Met z’n allen zijn ze weer klaar voor een jaar en kunnen ze in rust gaan.
Morgen kadootjes uitpakken denkelijk.
De mijne heb ik al gehad, hij stond vlak voor m’n huis. Alleen om naar te kijken uiteraard.
Aflopend
Het einde van het jaar nadert, het is vroeg donker en laat weer licht, de donkerste dagen van het jaar. De afgelopen dagen behaalden we hier net niet of net wel het vriespunt, koud is het wel. Dat betekent dat we zo langzamerhand afscheid moeten nemen van een aantal natuurfenomenen. De meeste paddestoelen kunnen niet goed tegen vorst en hun verschijning is dan ook een aflopende zaak.
Sommige komen al helemaal niet meer tot volledige uitgroei, zoals onderstaande, die eigenlijk alleen maar een zielig hoedje heeft kunnen produceren. Ja, het is aflopend met deze jongens.
In deze periode van het jaar dreigt er gevaar voor sommige soorten wild, zeker voor de Haas, hier en daar lopen de buksen weer buiten.
Ze kunnen zich goed verstoppen door plat op de grond te gaan liggen, maar zodra ze toch op de vlucht slaan zijn ze kwetsbaar. Voor hen is het afwachten hoe het afloopt dit jaar.
Ten slot nog een oudere foto van een zonsondergang,
eigenlijk meer zoiets als de wens is de vader van de gedachte, want een beetje kleur kunnen we op dit moment wel gebruiken. Leuk is het momenteel niet met al die beperkingen maar hopelijk zal dat ook wel weer eens aflopen.
Herfstig allerlei
Vandaag een verzameling van fleurige herfstkleuren. Hoewel de onderstaande paddestoel de juiste kleuren heeft, mankeert de ring om de steel en de witte stippen van de vliegenzwam. Verder is deze soort veel steviger, maar ook kleiner. Het is denkelijk eentje uit de Russula-familie, misschien een braakrussula. Ook al omdat de hoed felrood is, net iets dieper roder dan bij de vliegenzwam. In het geval van een braakrussula is hij zwaar giftig.
Wie me ook altijd opvalt is de Amethistzwam, ook wel rodekoolzwam genoemd. De reden daarvoor lijkt me wel duidelijk.
Minder opvallend is onderstaande boleet. Het bijzondere van deze paddestoel is dat hij bezoek had, denkelijk bladluizen.
Nog lang niet alle bladeren van de eik zijn afgevallen. Dan is het even zoeken, maar een gal is gauw gevonden. Maar een gal met slak, die zie je niet zo vaak.
Hier en daar zijn de dekrammen ook weer losgelaten. De onderstaande heeft goed z’n best gedaan. Of …., en dat is waarschijnlijker, het is nog een jonge onervaren ram, nog een wildebras.
Nog maar eens een stel russula’s, altijd een kleurig accent in het bos.
Je zou het niet denken, maar onderstaande plant is voor mij ook herfst. Hij staat in m’n tuin te pronken. Elk jaar weer, diep in de herfst, begint hij met bloeien en hij houdt het vol tot en met de eerste zware nachtvorsten. Vorig jaar bloeide hij met kerst nog. Ik heb hem ooit eens als verjaardagscadeau gekregen met de mededeling dat hij niet winterhard is. Maar ik heb hem nadat hij was uitgebloeid gewoon in de koude grond geplant. Tot nu toe komt hij elk jaar weer tot bloei. Een naam weet ik niet.
Als je goed kijkt is de herfst toch niet zo triest, overal is wel kleur. Totdat het zwaar gaat vriezen, dan verdwijnt ook de laatste kleur. Tot die tijd dus nog maar even genieten van die kleuren.
GEERT SINES 
Recente reacties