Ook nieuw
Het weer was goed in de afgelopen week op een klein regenbuitje na. Dus ging ik weer op fotojacht naar nieuwelingen in de natuur. De zoektocht leidde eerst tot de “vangst” van een Vuurjuffer, rood met zwarte poten en dat in het begin van het vliegseizoen, altijd of de eerste of één van de eerst vliegende soorten juffers in het voorjaar.
Stilletjes had ik de hoop nog ergens een libel te kunnen “verschalken”. Eerst leek dat er niet op, er vlogen wel een aantal rond, maar die hadden geen poseren in de zin, ze waren duidelijk op jacht. Ik had de hoop al opgegeven, toen er hoog in een struik toch nog een Smaragdlibel hing. Normaal zou ik hem daar niet hebben gezien, maar z’n vleugels glinsterden dermate in de zon dat hij ineens, toen het licht uit de goede hoek kwam, wel opviel. Hoog in de struik, dat werd fotograferen met de camera boven het hoofd en dan maar een foto maken op de gok. Ik heb wel 50 foto’s gemaakt en slechts een paar hadden een redelijk resultaat.
Zij die dit weblog al langer volgen weten dat ik het liefst de libellen zodanig vastleg dat de facetogen herkenbaar zijn. Dat zat er deze keer met die gok-fotografie niet in, ik was al blij dat de libel redelijk op de foto stond. Maar ik kreeg een onverwachte tweede kans, niet met een libel, maar met denkelijk een Grote dansvlieg.
Hij is een stuk stuk kleiner dan zo’n libel, maar bij deze lukte het wel de facetogen vast te leggen.
Tenslotte nog een andere “nieuweling” in het veld, een Salomonszegel. Een plant van de schaduw of halfschaduw op bosgrond. Heel vaak zie ik hem niet. Opvallend vind ik altijd die “rijtjes” bloemetjes die aan de steel hangen.
De plant bevat gif, dus je moet niet van de blauwe bessen eten die er in de herfst aan groeien op de plaats van de bloemetjes. Vogels eten die bessen overigens wel en poepen de zaden weer uit, met dus daar alvast een laagje mest omheen, zodat ze een goed begin hebben na het uitzaaien.
Dus toch weer een aantal nieuwelingen, het wordt momenteel met de dag mooier in de natuur.
P en M (een halfje)
Nadat ik in het voorjaar twee keer was geprikt met P was het in de afgelopen week tijd voor de derde. Daarvoor moest ik helemaal naar Leeuwarden, een heen-en terugreis van 80 kilometer, terwijl er een locatie bijna om de hoek aanwezig is. Deze keer werd het een prik met een halve M. Gedurende de reis van het vies mistig en grijs. Op de terugreis hoorde ik het bericht dat de libellen en juffers in gevaar zijn, hun aantal vermindert snel. Toen kreeg ik ook een PM ofwel pro memorie en onderstaand beeld kwam in mijn geheugen. Een Vuurjuffer, zo ongeveer de eerste soort die zich in het voorjaar weer laat zien. Hopelijk zal dat in het komende voorjaar toch weer in ruime mate het geval zijn.
Deze M, ook al was het maar de halve dosis, kwam dit keer stevig aan, de reactie op de prik was redelijk onverwacht behoorlijk heftig en ik heb mij maar niet meer verstout om lange wandelingen buiten te maken. De kachel was deze week mijn grote vriend. Daardoor had ik tijd enkele mistige foto’s uit het archief te halen. De foto hieronder was wel ongeveer gelijk aan wat ik onderweg naar en van Leeuwarden aantrof.
Net zoals de onderstaande waarbij het landschap in de mist lijkt op te lossen.
Hoe dichter ik bij huis kwam, hoe meer de zon het leek te gaan winnen, er kwam wat meer kleur in het grijze landschap. Die hoop was van korte duur, al gauw was het weer grijs, grijs en nog eens grijs.
Bij de kachel ben ik maar weer eens gaan experimenteren met enkele van die mistfoto’s.
Mist heeft een vervreemdend effect op het landschap en dat heb ik geprobeerd er versterkt in aan te brengen.
Genoeg geëxperimenteerd, hopelijk lukt het de komende week beter. Maar nu al gaan de berichten dat ze vanaf morgen de boel weer sluiten. Daar hebben mijn dubbele P en halve M voorlopig dus geen invloed op.
Verse vlinders en juffers
’t Is mooi om te zien, de bladeren komen weer aan bomen en struiken en dan is er plotseling veel nieuw leven. Op de Kapellepôle zag ik ineens veel blauwe vlindertjes rond fladderen. Zodra ze op een blad gingen zitten veranderde het blauw in wittig met een heel klein beetje blauwe ondertoon. Typisch de kleur en het gedrag van het Boomblauwtje, ze zitten meestal met de vleugels gesloten op bladeren en dan het is moeilijk om de blauwe bovenkant van hun vleugels te laten zien. Het strepenpatroon op de onderkant van de vleugels maakt ze goed herkenbaar.
Maar deze ging net iets verder en de vleugels werden voorzichtig toch wat meer geopend. Aan de brede zwarte vlek op de voorste vleugel te zien is dit een mannetje. Helemaal gaaf en vers was deze, nog onbeschadigd.
Ook helemaal vers was de eerste juffer die ik dit jaar voor de lens kreeg, een Vuurjuffer, meestal de eerste soort die in het voorjaar rondvliegt.
Dat deze vers is blijkt ook wel omdat hij / zij nog niet helemaal uitgekleurd is, de schouderstrepen en de omranding van het halsschild zijn nog geel gekleurd. Het zal niet lang duren of ook dit geel zal verkleuren naar rood.
Ik had het er maar druk mee, voorzichtig, voorzichtig benaderen, het is weer even wennen aan het werken met de macro-lens.
Big brother, in dit geval een stevige vlieg, hield me goed in de smiezen met z’n duizend facetogen. Veel is er momenteel vers, een nieuw voorjaar, ik ga er weer voor.
GEERT SINES 
Recente reacties