Kiekenberg (2)
In het natuurgebied Kiekenberg onder Oudehorne zijn twee op enige afstand van elkaar gelegen heideveldjes opgenomen. De eerste heb ik al laten zien met bloeiende heide. Ik kwam er weer langs en besloot het tweede gebied ook nog vast te leggen. Op een tijdstip echter dat de heide al is uitgebloeid. Het tweede gebied dat westelijker ligt is ook meer vergrasd, maar heeft op zich ook wel iets.
Daar is het “berg” in de naam ook duidelijker, je loopt bij de parkeerplaats direct tegen een oude zandduin aan, overigens geheel begroeid.
Erg druk met insecten was het er op dat moment niet, de enige die zich liet fotograferen was een zweefvlieg, het is me niet helemaal duidelijk, dus het blijft hier bij zweefvlieg.
Veel bijzonders was er verder niet te zien, dus besloot ik me te concentreren op de naderende herfst. Onderstaande foto geeft het best de situatie van het moment aan. Aan de ene kant is alles nog groen, maar aan de andere kant breken de herfstkleuren door. Aan de tak zit ook al weer de knop voor een nieuw blad in het komende seizoen.
Het begin van de herfst kwam het best in beeld bij onderstaand afgestorven blad.
Ook de heidelibellen waren erg tam. Dat zie je wel vaker in de herfst, dan proberen ze nog zoveel mogelijk zonnewarmte te absorberen en kunnen lang stil zitten in de zon. Deze deed dat op een houten afsluitboom, geen goede achtergrond voor een detailfoto, maar daar was hij, dus vooruit maar. Zo te zien heeft deze gele strepen op de poten, maar dat is onvoldoende om een goede naam te geven, dus slechts heidelibel. Het worden zo langzamerhand de laatste restjes van mijn macrofotografie in dit seizoen.
Tenslotte staat er tussen de beide heidegebieden langs de zandweg ongeveer halverwege een dode boom. Een natuurlijk kunstwerk. Volgens een bewoner waarmee ik even sprak is er onlangs nog een stuk vanaf gewaaid.
Kaler dan deze kan een boom niet zijn. Op naar de herfst dan maar.
Nog wat macro
Het is nog net te vroeg, maar ik heb de mottenballen al wel opgezocht. Daar kan binnenkort de macrolens wel weer een poosje in. Maar voorlopig kruipt er hier en daar nog wel wat rond. Vandaag een selectie uit de vangst van de afgelopen weken. Eerst de Gewone kielwants (Elasmucha grisea). Daarvan heb je twee kleurvariaties, dit is de rode. Overigens moeilijk te herkennen, maar z’n lengte, zo’n 7 of 8 millimeter, verried hem.
Deze soort wordt ook wel Berkenwants genoemd, soms ook Kleine Berkenwants maar dat is verwarrend met Berkenkielwants, dus daar is men min of meer van afgestapt, hoewel die soort wel wat groter is.
Altijd mooi, die putjes in het schild en deze met z’n rode oogjes. Omdat het beestje goed voor z’n jonkies zorgt wordt hij ook wel Gewone broedwants genoemd.
Verder trof ik een behoorlijk groot aantal gele lieveheersbeestjes aan op dezelfde plant. Dat is dan tellen van de stippen geblazen, ik kom tot 22 stuks. En dat alles op 3 of 4 millimeter lengte. Ook gelet op z’n kleur is het daarom een Citroenlieveheersbeestje.
Ja, het is goed tellen geblazen, want er is ook nog een veelkleurige aziaat die er bijna net zo uitziet, maar die heeft minder stippen maar is ook wel iets groter. Verder heeft deze citroenjongen ook nog twee kleurvariaties, eentje met geel nekschild en eentje met wit nekschild. Dat witte nekschild maakt de verwarring nog groter en in het verleden heb ik me daarmee ook wel eens vergist. Stippen tellen dus.
Over het Veelkleurige Aziatisch Lieveheersbeestje gesproken. Ze vermenigvuldigen zich snel en verdringen hier en daar de inheemse soorten.
Deze twee stonden in de uitbreidingsmodus, ik heb ze verder maar gelaten.
Boerenwormkruid met (2)
Dit is een vervolg van een eerder bericht betreffende de drukte rondom Boerenwormkruid, klik hier. Waar je ook keek, overal waren insecten aan het genieten van al dat lekkers aan de plant. Er waren grote hoeveelheden Pendelzweefvlieg op bezoek, vaak bepakt met stuifmeel. Ja jongens, bestuiven maar.
Ook de Blinde bij was ruim vertegenwoordigd. Het insect is overigens niet blind maar heeft afgezakte wimpers, waardoor hij een paar rijen haren op z’n ogen heeft. Op de foto hieronder kun je nog net die haren zien.
Nog meer Pendelzweefvliegen. Daarvan zijn er meerdere. Met het puntige gele profiel op het achterste achterlijfsegment zou ik hem een betere naam moeten kunnen geven, maar dat is me niet gelukt. Met die lengtestrepen op z’n lijf houd ik het dan ook maar op de pendel ….
Er vlogen ook diverse langlijf zweefvliegen rond. Denkelijk is de onderstaande het Groot langlijfje.
Wantsen waren er ook en niet te weinig. Ik dacht een mooi exemplaar voor de foto te hebben uitgezocht maar kwam er thuis achter dat deze enigszins gemankeerd was. Het uiteinde van z’n linker voelspriet ontbreekt. Nou vooruit, dit maakt hem dan wel uniek.
De Groene stinkwants was ook vertegenwoordigd, nog niet helemaal volwassen, nog met een instar-pakje aan.
Het moeilijkst was nog ergens een facetoog te fotograferen.
Dat lukte dan uiteindelijk met een Snorzweefvlieg. Ik zou nog drie afleveringen van het bezoek aan het Boerenwormkruid kunnen plaatsen. Dat doen we niet, het is mooi geweest, volgende keer weer iets anders.
GEERT SINES 
Recente reacties